ปัญญาจารย์ 1:1-18
1 ต่อไปนี้เป็นคำกล่าวของผู้รวบรวม*+ซึ่งเป็นลูกชายของดาวิดกษัตริย์แห่งเยรูซาเล็ม+
2 ผู้รวบรวมบอกว่า “ไม่มีประโยชน์อะไรเลย!*ไม่มีประโยชน์เลยสักนิด! ทุกอย่างไร้ประโยชน์!”+
3 คนเราได้อะไรจากการทำงานหนักและลำบากตรากตรำอยู่ภายใต้ดวงอาทิตย์?+
4 คนรุ่นหนึ่งจากไป คนอีกรุ่นหนึ่งก็เกิดมาแต่โลกนี้คงอยู่ตลอดไป+
5 ดวงอาทิตย์ขึ้น*แล้วก็ตกแล้วมันก็รีบกลับไป*ขึ้นที่เดิมอีก+
6 ลมพัดไปทางใต้ แล้วก็วนมาทางเหนือพัดวนเวียนไปมาอยู่อย่างนั้นรอบแล้วรอบเล่า
7 แม่น้ำลำธาร*ทุกสายไหลลงสู่ทะเล แต่ทะเลก็ไม่เต็ม+
น้ำกลับไปที่เดิม แล้วไหลลงมาอีก+
8 ทุกเรื่องทำให้เหน็ดเหนื่อย และไม่มีใครอธิบายได้
ถึงจะเห็นหรือได้ยินก็ยังไม่จุใจ
9 สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วจะเกิดขึ้นอีกและสิ่งที่ทำไปแล้วจะมีคนทำอีกไม่มีอะไรใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์+
10 มีอะไรไหมที่ทำให้คนเราพูดได้ว่า “ดูสิ นี่คือสิ่งใหม่”?
ทุกอย่างมีมานานแล้วและมีอยู่ก่อนสมัยของเราอีก
11 ไม่มีใครนึกถึงคนรุ่นก่อนไม่มีใครจดจำคนรุ่นถัดมาและไม่มีใครคิดถึงคนรุ่นต่อไป+
12 เราเป็นผู้รวบรวม และเป็นกษัตริย์แห่งอิสราเอลที่ปกครองในกรุงเยรูซาเล็ม+
13 เราตั้งใจศึกษาและใช้สติปัญญาตรวจสอบงาน+ทุกอย่างที่คนเราทำอยู่ใต้ฟ้า+ คืองานที่ยากลำบากซึ่งพระเจ้าให้มนุษย์ทำอยู่
14 เราได้เห็นงานทุกอย่างที่ทำกันภายใต้ดวงอาทิตย์ทุกอย่างไร้ประโยชน์และเป็นการวิ่งไล่ตามลม+
15 สิ่งที่คดงอแล้ว จะทำให้ตรงไม่ได้และสิ่งที่ขาดไป จะนับก็ไม่ได้
16 แล้วเราก็คิดในใจว่า “เรามีสติปัญญามากกว่าทุกคนที่อยู่ก่อนเราในกรุงเยรูซาเล็ม+ เรามีสติปัญญาและความรู้เพิ่มขึ้นมาก”+
17 เราได้ตั้งใจเรียนรู้เรื่องสติปัญญา รวมทั้งเรื่องบ้า ๆ*กับเรื่องโง่ ๆ ด้วย+ และนี่ก็เป็นการวิ่งไล่ตามลมเหมือนกัน
18 เมื่อมีสติปัญญามากก็ทำให้ทุกข์ใจมากและยิ่งรู้มากก็ยิ่งเจ็บปวดมาก+
เชิงอรรถ
^ หรือ “ผู้เรียกประชุม” “ผู้เรียกให้มาชุมนุม”
^ หรือ “ไร้ค่า”
^ หรือ “ส่องแสง”
^ หรือ “กระหืดกระหอบกลับไป”
^ หรือ “ลำธารในฤดูหนาว”
^ หรือ “โง่ที่สุด”
