ปัญญาจารย์ 6:1-12
6 เราได้เห็นเรื่องน่าเศร้า*อีกเรื่องหนึ่งภายใต้ดวงอาทิตย์ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์
2 พระเจ้าเที่ยงแท้ให้คนหนึ่งร่ำรวย มีทรัพย์สมบัติ และเกียรติยศ เขาจึงได้ทุกอย่างที่อยากได้ แต่พระเจ้าเที่ยงแท้ไม่ได้ให้เขาชื่นชมกับสิ่งเหล่านั้นและให้คนแปลกหน้ามาชื่นชมแทน นี่ก็ไร้ประโยชน์และเป็นความทุกข์แสนสาหัส
3 ถึงคนหนึ่งจะมีลูกเป็นร้อยและอายุยืนจนแก่เฒ่า แต่เขาไม่ได้ชื่นชมกับสิ่งดี ๆ ก่อนตาย* เราขอบอกว่าเด็กที่ตายตั้งแต่เกิดก็ดีกว่าเขาอีก+
4 เพราะเด็กคนนั้นเกิดมาอย่างไร้ประโยชน์และจากไปในความมืด และชื่อของเขาก็หายไปในความมืด
5 แม้เขาจะไม่ทันเห็นดวงอาทิตย์และไม่ทันได้รู้จักอะไรเลย แต่เขาก็ยังดีกว่าคนที่อายุยืนคนนั้น+
6 ถ้ามีอายุยืนถึงสองพันปีแต่ไม่ได้ชื่นชมอะไรเลยจะมีประโยชน์อะไร? เพราะทุกคนก็ไปที่เดียวกัน+
7 คนเราทำงานหนักก็เพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง+ แต่พวกเขาก็ไม่รู้จักอิ่มไม่รู้จักพอ
8 คนฉลาดมีอะไรเหนือกว่าคนโง่?+ คนจนที่รู้จักเอาชีวิตรอดจะได้ประโยชน์อะไร?
9 ได้ชื่นชมกับสิ่งที่เห็นตอนนี้ก็ดีกว่าเที่ยวตามหาสิ่งที่อยากได้ นี่ก็ไร้ประโยชน์เหมือนกันและเป็นการวิ่งไล่ตามลม
10 ทุกสิ่งที่มีอยู่ถูกตั้งชื่อไว้หมดแล้ว มนุษย์เป็นอย่างไรก็รู้กันอยู่แล้ว และเขาไม่อาจเถียงผู้ที่มีพลังอำนาจมากกว่าเขาได้
11 ยิ่งพูด*มากก็ยิ่งไร้ประโยชน์ การพูดมากทำให้คนเราได้ประโยชน์อะไร?
12 ใครจะรู้ว่าอะไรคือสิ่งดีที่สุดที่คนเราควรทำ ในช่วงชีวิตอันแสนสั้นที่ไร้ประโยชน์ซึ่งผ่านไปเหมือนเงา?+ ใครจะบอกได้ว่าหลังจากที่เขาตายจะเกิดอะไรขึ้นภายใต้ดวงอาทิตย์?
เชิงอรรถ
^ หรือ “หายนะ”
^ หรือ “และแม้แต่หลุมศพก็ไม่เป็นของเขา”
^ หรืออาจแปลได้ว่า “มีของ”