เขียนโดยลูกา 15:1-32
15 ตอนนั้น คนเก็บภาษีกับคนบาปหลายคนเข้ามาห้อมล้อมพระเยซูเพื่อฟังท่านสอน+
2 พวกฟาริสีกับพวกครูสอนศาสนาจึงพากันบ่นว่า “คนนี้คบคนบาปและกินอาหารกับพวกเขา”
3 พระเยซูจึงยกตัวอย่างเปรียบเทียบให้พวกเขาฟังว่า
4 “ถ้าคนหนึ่งมีแกะอยู่ 100 ตัวแล้วตัวหนึ่งหลงหายไป เขาจะไม่ทิ้งแกะ 99 ตัวไว้ในที่กันดารก่อน แล้วไปตามหาแกะตัวที่หลงหายไปจนกว่าจะเจอหรือ?+
5 เมื่อเจอแล้ว เขาก็ดีใจมากและแบกมันใส่บ่ากลับมา
6 เมื่อมาถึงบ้าน เขาก็เรียกเพื่อนฝูงกับเพื่อนบ้านมาพร้อมหน้ากัน แล้วบอกว่า ‘ดีใจกับผมหน่อย เพราะผมเจอแกะตัวที่หลงหายไปแล้ว’+
7 ทำนองเดียวกัน ผมจะบอกให้รู้ว่า เมื่อมีคนบาปคนหนึ่งกลับใจ+ จะทำให้มีความสุขในสวรรค์มากกว่าการมีคนดี 99 คนที่ไม่ต้องกลับใจ
8 “หรือถ้าผู้หญิงคนหนึ่งมีเหรียญเงิน* 10 เหรียญและทำตกหายไปเหรียญหนึ่ง เธอจะไม่จุดตะเกียงและกวาดบ้านค้นหาทุกซอกทุกมุมจนกว่าจะเจอหรือ?
9 เมื่อเจอแล้ว เธอก็เรียกเพื่อนฝูงและเพื่อนบ้านของเธอมาพร้อมหน้ากันแล้วพูดว่า ‘ดีใจกับฉันหน่อย เพราะฉันเจอเหรียญเงิน*ที่ตกหายไปแล้ว’
10 ทำนองเดียวกัน ผมจะบอกให้รู้ว่า ทูตสวรรค์ของพระเจ้าจะดีใจเมื่อเห็นคนบาปคนหนึ่งกลับใจ”+
11 แล้วพระเยซูก็พูดว่า “ผู้ชายคนหนึ่งมีลูกชาย 2 คน
12 ลูกคนเล็กบอกพ่อว่า ‘พ่อครับ ช่วยแบ่งสมบัติส่วนที่เป็นของผมให้ด้วย’ พ่อก็แบ่งสมบัติให้ลูกทั้งสองคน
13 ไม่กี่วันหลังจากนั้น ลูกคนเล็กก็เก็บข้าวของทั้งหมดของเขาแล้วเดินทางไปเมืองไกล เขาใช้ชีวิตอย่างเสเพล และใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย
14 จนหมดเนื้อหมดตัว พอเกิดการขาดแคลนอาหารอย่างหนักทั่วแถบนั้น เขาก็ไม่มีอะไรจะกิน
15 เขาถึงกับต้องไปรับจ้างเลี้ยงหมู+ในทุ่งให้ชาวบ้านคนหนึ่งในแถบนั้น
16 เขาหิวมากจนอยากจะกินฝักถั่วที่หมูกิน แต่ไม่มีใครให้อะไรเขากินเลย
17 “เขาเริ่มสำนึกตัวและพูดว่า ‘ลูกจ้างของพ่อทุกคนมีอาหารกินอย่างเหลือเฟือ แต่เราเองกลับจะต้องมาอดตายที่นี่
18 เราจะกลับไปหาพ่อและพูดกับพ่อว่า “พ่อครับ ผมได้ทำบาปต่อพระเจ้า*และต่อพ่อด้วย
19 ผมไม่สมควรจะเป็นลูกของพ่ออีกต่อไป ขอให้ผมเป็นลูกจ้างคนหนึ่งของพ่อเถอะครับ”’
20 เขาจึงกลับไปหาพ่อ ตอนที่เขายังอยู่แต่ไกล พ่อก็เห็นเขาและรู้สึกสงสาร พ่อเลยวิ่งเข้าไปหา ทั้งกอดและจูบเขา
21 แล้วลูกก็พูดกับพ่อว่า ‘พ่อครับ ผมได้ทำบาปต่อพระเจ้าและต่อพ่อด้วย+ ผมไม่สมควรจะเป็นลูกของพ่ออีกต่อไป’
22 แต่พ่อหันไปสั่งพวกทาสว่า ‘เร็ว ๆ รีบไปเอาเสื้อคลุมที่ดีที่สุดมาใส่ให้เขา เอาแหวนมาสวมนิ้ว และเอารองเท้ามาใส่ให้เขาด้วย
23 แล้วไปฆ่าลูกวัวที่ขุนไว้ เอามาเลี้ยงฉลองกัน
24 เพราะลูกของผมคนนี้ตายไปแล้วแต่กลับฟื้นขึ้นมาใหม่+ เขาเคยหลงหายไปแต่ตอนนี้เจอแล้ว’ แล้วพวกเขาก็เลี้ยงฉลองกัน
25 “ส่วนลูกชายคนโตอยู่ในทุ่งนา เมื่อเขากลับมาใกล้จะถึงบ้านก็ได้ยินเสียงร้องรำทำเพลง
26 เขาจึงเรียกคนรับใช้มาถามว่าเกิดอะไรขึ้น
27 คนรับใช้บอกเขาว่า ‘น้องของคุณกลับมาแล้วครับ พ่อของคุณเลยให้ฆ่าลูกวัวที่ขุนไว้มาเลี้ยงฉลองกันที่ลูกกลับมาอย่างปลอดภัย’
28 แต่พี่ชายกลับโมโหและไม่ยอมเข้าไป พ่อก็ออกมาขอร้องให้เข้าไปข้างใน
29 แต่เขาบอกพ่อว่า ‘ผมทำงานหนักให้พ่อมาตั้งหลายปี ไม่เคยฝ่าฝืนคำสั่งพ่อเลยสักครั้งเดียว แต่ลูกแพะสักตัวหนึ่งพ่อก็ไม่เคยให้ผมเอาไปเลี้ยงฉลองกับเพื่อนฝูงเลย
30 แต่พอลูกคนนั้นของพ่อกลับมา ทั้ง ๆ ที่เขาผลาญทรัพย์สมบัติของพ่อไปกับพวกโสเภณีจนเกลี้ยง พ่อก็ยังฆ่าลูกวัวที่ขุนไว้มาเลี้ยงต้อนรับเขา’
31 พ่อจึงบอกเขาว่า ‘ลูกพ่อ ลูกอยู่กับพ่อมาตลอด และทุกสิ่งที่เป็นของพ่อก็เป็นของลูกอยู่แล้ว
32 แต่พวกเราต้องดีใจและเลี้ยงฉลองกัน เพราะน้องของลูกตายไปแล้วแต่กลับฟื้นขึ้นมาใหม่ น้องเคยหลงหายไปแต่ตอนนี้เจอแล้ว’”
เชิงอรรถ
^ แปลตรงตัวว่า “เหรียญดรัคมา” ดูภาคผนวก ข14
^ แปลตรงตัวว่า “เหรียญดรัคมา” ดูภาคผนวก ข14
^ แปลตรงตัวว่า “สวรรค์”
