เขียนโดยลูกา 4:1-44
4 ตอนนั้น พระเยซูเต็มไปด้วยพลังบริสุทธิ์ของพระเจ้า ท่านออกจากบริเวณแม่น้ำจอร์แดน และพลังนั้นพาท่านไปอยู่ในที่กันดาร+
2 เป็นเวลา 40 วัน หลังจากนั้น มารก็มาล่อใจพระเยซู+ ท่านหิวมากเพราะไม่ได้กินอะไรเลยตลอด 40 วัน
3 มารบอกพระเยซูว่า “ถ้าคุณเป็นลูกของพระเจ้าจริง ๆ ก็เสกหินก้อนนี้ให้กลายเป็นขนมปังสิ”
4 แต่พระเยซูบอกว่า “พระคัมภีร์บอกไว้ว่า ‘มนุษย์จะมีชีวิตอยู่ได้ ไม่ใช่ด้วยอาหาร*เท่านั้น’”+
5 แล้วมารพาพระเยซูขึ้นไปบนที่สูง มันให้ท่านเห็นประเทศทั้งหมดในโลกแวบหนึ่ง+
6 แล้วมารก็พูดว่า “ผมจะยกอำนาจและความยิ่งใหญ่ทั้งหมดนี้ให้คุณ มันเป็นของผม+และผมอยากจะยกให้ใครก็ได้
7 ถ้าคุณก้มกราบผมครั้งหนึ่ง ทั้งหมดนี้จะเป็นของคุณ”
8 แต่พระเยซูบอกมารว่า “พระคัมภีร์บอกไว้ว่า ‘คุณต้องนมัสการพระยะโฮวา*พระเจ้าของคุณ และรับใช้พระองค์ผู้เดียว’”*+
9 แล้วมารก็พาพระเยซูเข้าไปในกรุงเยรูซาเล็มและให้ยืนบนกำแพงด้านที่สูงที่สุดของวิหาร แล้วท้าพระเยซูว่า “ถ้าคุณเป็นลูกของพระเจ้าจริง ๆ ก็กระโดดลงไปเลย+
10 เพราะพระคัมภีร์บอกไว้ว่า ‘พระองค์จะสั่งพวกทูตสวรรค์ของพระองค์ให้คุ้มครองและปกป้องคุณ’
11 และ ‘ทูตสวรรค์จะเอามือรับคุณไว้ เพื่อไม่ให้เท้าคุณกระทบหิน’”+
12 พระเยซูบอกมารว่า “พระคัมภีร์บอกไว้ว่า ‘อย่าลองดีกับพระยะโฮวา*พระเจ้าของคุณ’”+
13 เมื่อมารล่อใจพระเยซูเสร็จแล้วก็จากไป และรอจนกว่าจะมีโอกาสอีก+
14 พระเยซูกลับมาที่แคว้นกาลิลี+และพลังของพระเจ้าอยู่กับท่าน ชื่อเสียงของท่านก็เลื่องลือไปทั่วแถบนั้น
15 พระเยซูเริ่มสอนในที่ประชุมของชาวยิว และทุกคนก็ยกย่องท่าน
16 พระเยซูไปที่เมืองนาซาเร็ธ+ซึ่งเป็นเมืองที่ท่านเติบโตมา ท่านเข้าไปในที่ประชุมของชาวยิวในวันสะบาโตเหมือนที่เคยทำเสมอ+ แล้วยืนขึ้นเพื่อจะอ่านพระคัมภีร์
17 มีคนส่งม้วนหนังสือของผู้พยากรณ์อิสยาห์ให้ ท่านก็คลี่ม้วนหนังสือนั้นไปตรงข้อความที่เขียนว่า
18 “พระยะโฮวา*ให้พลังของพระองค์กับผม พระองค์แต่งตั้งผมให้ประกาศข่าวดีกับคนจน ให้ประกาศเรื่องการปลดปล่อยกับพวกเชลย ให้บอกคนตาบอดว่าเขาจะมองเห็น ให้ปลดปล่อยคนที่ถูกกดขี่+
19 และให้ประกาศว่าถึงเวลาได้รับพรจากพระยะโฮวา*แล้ว”+
20 พออ่านจบ พระเยซูก็ม้วนหนังสือนั้นส่งคืนให้เจ้าหน้าที่แล้วนั่งลง และทุกคนในที่ประชุมก็จ้องมองท่านเป็นตาเดียว
21 ท่านจึงพูดกับพวกเขาว่า “วันนี้ เรื่องที่ผมอ่านจากพระคัมภีร์ข้อนี้ก็เป็นจริงแล้ว”+
22 ทุกคนเอ่ยปากชมพระเยซูและทึ่งกับการสอนที่น่าฟังของท่าน+ พวกเขาพูดกันว่า “นี่ลูกโยเซฟไม่ใช่หรือ?”+
23 ท่านจึงบอกพวกเขาว่า “พวกคุณคงคิดจะยกภาษิตข้อที่บอกว่า ‘เป็นหมอก็ต้องรักษาตัวเอง’ และพูดกับผมว่า ‘พวกเราได้ยินว่าคุณทำอะไรมากมายในเมืองคาเปอร์นาอุม+ ทำอย่างนั้นในถิ่นของตัวเองด้วยสิ’”
24 พระเยซูพูดต่อไปว่า “ผมจะบอกให้รู้ว่า ไม่มีผู้พยากรณ์คนไหนเป็นที่ยอมรับในถิ่นของตัวเองหรอก+
25 ดูอย่างสมัยของเอลียาห์สิ ตอนที่ฝนไม่ตก 3 ปีครึ่งและเกิดการขาดแคลนอาหารครั้งใหญ่ ตอนนั้นมีแม่ม่ายหลายคนในอิสราเอล+
26 แต่พระเจ้าไม่ได้ใช้เอลียาห์ไปหาแม่ม่ายพวกนั้นเลย แต่กลับให้เขาไปหาแม่ม่ายคนหนึ่งที่เมืองศาเรฟัทในเขตไซดอน+
27 และในสมัยของผู้พยากรณ์เอลีชา มีคนโรคเรื้อนหลายคนในอิสราเอล แต่ไม่มีใครได้รับการรักษานอกจากนาอามานชาวซีเรียเท่านั้น”+
28 เมื่อคนในที่ประชุมได้ยินอย่างนั้นก็โกรธแค้นมาก+
29 พวกเขาจึงลุกฮือขึ้น ดันตัวพระเยซูออกไปนอกเมือง ไปที่หน้าผาบนเขาที่เมืองนั้นตั้งอยู่เพื่อจะผลักท่านให้ตกเขา
30 แต่ท่านเดินฝ่าวงล้อมออกไปแล้วเดินทางต่อ+
31 พระเยซูไปที่เมืองคาเปอร์นาอุมในแคว้นกาลิลี และสอนประชาชนในวันสะบาโต+
32 คนที่ได้ฟังก็รู้สึกทึ่งกับวิธีสอนของพระเยซู+ เพราะท่านสอนแบบคนที่ได้รับอำนาจจากพระเจ้า
33 ในที่ประชุมนั้น มีผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกปีศาจร้ายสิงอยู่ เขาตะโกนเสียงดังว่า+
34 “เยซูชาวนาซาเร็ธ+ มายุ่งกับพวกเราทำไม? จะมาทำลายพวกเราหรือไง? เรารู้นะว่าท่านเป็นใคร ท่านเป็นผู้บริสุทธิ์ของพระเจ้า”+
35 แต่พระเยซูห้ามมันว่า “เงียบ! ออกไปจากเขาเดี๋ยวนี้” ปีศาจก็ทำให้คนนั้นล้มลงกลางฝูงชนแล้วออกไปจากเขาโดยไม่ได้ทำอันตราย
36 ทุกคนประหลาดใจและพูดกันว่า “อะไรกันนี่? คำพูดของเขามีพลังอำนาจถึงขนาดสั่งปีศาจร้ายให้ออกมาได้เลยหรือ?”
37 เรื่องของพระเยซูก็เล่าลือไปทั่วแถบนั้น
38 เมื่อพระเยซูออกจากที่ประชุมของชาวยิวแล้ว ก็เข้าไปในบ้านของซีโมน ตอนนั้นแม่ยายของซีโมนป่วยมีไข้สูง พวกเขาจึงขอให้ท่านช่วยเธอ+
39 ท่านมายืนข้าง ๆ เธอแล้วรักษาเธอให้หายไข้ เธอก็ลุกขึ้นทันทีและรับใช้พวกเขา
40 เมื่อดวงอาทิตย์ใกล้จะตก ผู้คนพาคนที่ป่วยเป็นโรคต่าง ๆ มาหาพระเยซู และท่านก็วางมือรักษาพวกเขาทุกคน+
41 ท่านขับไล่ปีศาจออกจากหลายคนด้วย พวกมันร้องว่า “ท่านเป็นลูกของพระเจ้า”+ แต่พระเยซูห้ามไม่ให้ปีศาจพูด+ เพราะพวกมันรู้ว่าท่านเป็นพระคริสต์+
42 ตอนรุ่งเช้า พระเยซูออกไปในที่ห่างไกลผู้คน+ แต่คนมากมายก็ตามหาท่านจนเจอ พวกเขาพยายามรั้งท่านไว้ไม่ให้ไปจากพวกเขา
43 แต่ท่านบอกพวกเขาว่า “ผมต้องประกาศข่าวดีเรื่องรัฐบาล*ของพระเจ้าที่เมืองอื่นด้วย เพราะพระเจ้าส่งผมมาเพื่อทำงานนี้”+
44 แล้วท่านก็ไปประกาศตามที่ประชุมของชาวยิวในแคว้นยูเดีย
เชิงอรรถ
^ แปลตรงตัวว่า “ขนมปัง”
^ ดูภาคผนวก ก5
^ หรือ “ทำงานรับใช้ที่ศักดิ์สิทธิ์ให้พระองค์ผู้เดียว”
^ ดูภาคผนวก ก5
^ ดูภาคผนวก ก5
^ ดูภาคผนวก ก5
^ หรือ “ราชอาณาจักร”
