สดุดี 42:1-11
ถึงผู้ควบคุมดนตรี มัสคิล*ของลูกหลานโคราห์+
42 พระเจ้า ผมกระหายหาพระองค์เหมือนกวางกระหายหาน้ำในลำธาร
2 ผมโหยหาพระเจ้า พระเจ้าผู้มีชีวิตอยู่+
เมื่อไรผมจะได้อยู่ต่อหน้าพระเจ้าสักที?+
3 ผมกินน้ำตาแทนข้าวทั้งวันทั้งคืนพวกศัตรูเยาะเย้ยผมตลอดวันว่า “พระเจ้าของคุณอยู่ไหนล่ะ?”+
4 ผมจำเรื่องเหล่านี้ได้ และผมจะระบายความรู้สึกออกมาเพราะผมเคยเดินอยู่กับคนมากมายผมเคยเดินอย่างเคร่งขรึม*นำหน้าพวกเขาไปที่วิหารของพระเจ้าท่ามกลางเสียงชื่นชมยินดีและเสียงขอบคุณซึ่งเป็นเสียงของประชาชนที่กำลังฉลองเทศกาล+
5 ทำไมผมท้อใจ?+
ทำไมผมว้าวุ่นใจอย่างนี้?
รอคอยพระเจ้าเถอะ+เพราะผมจะสรรเสริญผู้ช่วยให้รอดองค์ยิ่งใหญ่ของผมต่อไป+
6 พระเจ้าของผม ผมท้อใจเหลือเกิน+
ผมจึงคิดถึงพระองค์+เมื่ออยู่ในดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดนและอยู่ที่ยอดเขาเฮอร์โมนและตอนอยู่ที่ภูเขามิซาร์*
7 น้ำลึกเรียกหาน้ำลึกเมื่อมีเสียงน้ำตกของพระองค์
คลื่นของพระองค์ซัดท่วมผมแล้ว+
8 ตอนกลางวัน พระยะโฮวาจะรักผมอย่างมั่นคงตอนกลางคืน ผมจะร้องเพลงสรรเสริญและอธิษฐานถึงพระเจ้าผู้ให้ชีวิตผม+
9 ผมจะพูดกับพระเจ้าผู้เป็นหินผาของผมว่า
“ทำไมพระองค์ลืมผม?+
ทำไมผมต้องเดินอย่างเศร้าสร้อยเพราะถูกศัตรูข่มเหง?”+
10 พวกศัตรูเย้ยหยันและคิดร้ายกับผม*พวกเขาเยาะเย้ยผมตลอดวันว่า “พระเจ้าของคุณอยู่ไหนล่ะ?”+
11 ทำไมผมท้อใจ?
ทำไมผมว้าวุ่นใจอย่างนี้?
รอคอยพระเจ้าเถอะ+เพราะผมจะสรรเสริญพระเจ้าผู้ช่วยให้รอดองค์ยิ่งใหญ่ของผม ต่อไป+
