อิสยาห์ 16:1-14
-
คำพิพากษาต่อโมอับต่อจากบทก่อน (1-14)
16 ให้ชาวโมอับส่งแกะตัวผู้ไปถวายผู้ปกครองแผ่นดินส่งจากเสลา ผ่านที่กันดารไปที่ภูเขาของเมืองศิโยน
2 ชาวโมอับจะมาอยู่ตรงบริเวณน้ำตื้นของแม่น้ำอาร์โนน+พวกเขาจะเป็นเหมือนนกที่พลัดจากรัง+
3 “ถ้าคิดว่ารู้ ก็แนะนำมาเลย ถ้ารู้ว่าควรทำยังไง ก็ทำไป
หาร่มเงาปกป้องตัวเองตอนเที่ยงวันสิ เอาให้มืดเหมือนตอนกลางคืนไปเลย
แล้วก็ช่วยให้ที่ซ่อนคนที่ลี้ภัยด้วย อย่าไปทำร้ายพวกเขาทีหลังล่ะ
4 ขอให้คนที่ลี้ภัยอยู่กับคุณไปก่อนนะ โมอับ
ขอคุณช่วยให้ที่ซ่อนพวกเขาจากผู้ที่ตามมาฆ่า+
เมื่อคนที่กดขี่ถึงจุดจบการทำลายก็จะไม่มีอีกต่อไป
และคนที่เหยียบย่ำคนอื่นก็จะหมดไปจากโลก
5 แล้วพระเจ้าจะตั้งการปกครองหนึ่งขึ้นให้อยู่อย่างมั่นคง พระองค์จะทำด้วยความรัก*
และจะมีผู้หนึ่งนั่งบนบัลลังก์ในเต็นท์ของดาวิดและจะปกครองอย่างซื่อสัตย์+ท่านผู้นั้นจะให้ความเป็นธรรมกับทุกคนและไม่รีรอในการทำสิ่งที่ถูกต้อง”+
6 พวกเราเคยได้ยินเรื่องความเย่อหยิ่งของโมอับ เขาหยิ่งเหลือเกิน+เขาจองหอง ทะนงตัว และเกรี้ยวกราด+แต่เรื่องที่เขาคุยโม้ไว้จะไม่มีวันเป็นจริง
7 ดังนั้น ชาวโมอับจะต้องร้องห่มร้องไห้เมื่อเขาเจอกับความหายนะพวกเขาจะพากันร้องไห้+
และตอนนั้นพวกเขาจะโหยหาขนมลูกเกดจากเมืองคีร์หะเรเชท+
8 เพราะสวนองุ่นขั้นบันไดที่เมืองเฮชโบน+เหี่ยวเฉาไปแล้วเถาองุ่นของเมืองสิบมาห์+ก็เหมือนกันผู้มีอำนาจปกครองของชาติต่าง ๆ ได้เหยียบย่ำกิ่งที่มีลูกดกแดงเป็นกิ่งที่แผ่ไปไกลถึงเมืองยาเซอร์+แผ่เข้าไปถึงที่กันดาร
และแตกกิ่งก้านขยายไปไกลถึงทะเล
9 เพราะเหตุนี้ ผมจะร้องไห้ให้กับต้นองุ่นของเมืองสิบมาห์เหมือนที่ร้องไห้ให้กับเมืองยาเซอร์
ผมจะทำให้เมืองเฮชโบนและเอเลอาเลห์เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาของผม+เพราะไม่มีเสียงโห่ร้องยินดีเมื่อเก็บผลไม้หน้าร้อนกับพืชผลต่าง ๆ อีกแล้ว*
10 ความยินดีและความเบิกบานหายไปจากสวนผลไม้แล้วไม่มีเสียงเพลงหรือเสียงโห่ร้องยินดีในสวนองุ่นอีกต่อไป+
ไม่มีใครย่ำองุ่นในบ่อย่ำอีกแล้วผมทำให้เสียงโห่ร้องนั้นหยุดไป+
11 ดังนั้น เมื่อคิดถึงโมอับ ใจผมสั่นด้วยความเศร้า+เหมือนสายพิณที่สั่นลึก ๆ ในใจผมยังอาลัยเมืองคีร์หะเรเชท+
12 ถึงแม้โมอับจะไปที่สถานบูชาบนที่สูง เขาก็จะเหนื่อยเปล่า และถึงเขาจะอธิษฐานในที่ศักดิ์สิทธิ์ของเขา ก็จะเปล่าประโยชน์+
13 พระยะโฮวาเคยบอกไว้อย่างนั้นเกี่ยวกับโมอับ
14 แต่ตอนนี้ พระยะโฮวาบอกว่า “ภายใน 3 ปีไม่ขาดไม่เกิน (อย่างที่คนงานนับเวลาเมื่อถูกจ้างงาน) โมอับซึ่งมีเกียรติยศมากมายจะถูกเหยียดลง เพราะจะเกิดความโกลาหลวุ่นวาย และคนที่เหลือรอดจะน้อยมากและไม่มีความสำคัญอะไร”+
เชิงอรรถ
^ หรือ “ความรักที่มั่นคง”
^ หรืออาจแปลได้ว่า “เพราะมีเสียงโห่ร้องของข้าศึกตอนเก็บผลไม้หน้าร้อนกับพืชผลต่าง ๆ”
