อิสยาห์ 23:1-18
-
คำพิพากษาต่อเมืองไทระ (1-18)
23 ต่อไปนี้คือคำพิพากษาต่อเมืองไทระ+
เรือที่มาจากทาร์ชิช+จะร้องไห้คร่ำครวญ
เพราะท่าเรือได้ถูกทำลาย ไม่มีที่ให้จอดเรืออีกแล้ว
พวกเขารู้เรื่องนี้ตอนที่มาถึงดินแดนคิททิม+
2 ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่แถบชายทะเลจะอึ้งไป
เพราะพวกพ่อค้าจากเมืองไซดอน+ที่ข้ามน้ำข้ามทะเลทำการค้าขายได้ทำให้พวกคุณร่ำรวย
3 มีทั้งข้าวจากชิโหร์*+และผลผลิตจากแม่น้ำไนล์ที่ข้ามน้ำข้ามทะเลและทำรายได้ให้กับเมืองไทระและทำกำไรให้กับชาติต่าง ๆ+
4 เมืองไซดอนป้อมปราการของทะเลจะต้องอับอายเพราะทะเลได้บอกว่า
“ฉันไม่เคยเจ็บท้องคลอด และไม่เคยคลอดลูกด้วยฉันเลยไม่เคยดูแลลูกชายและไม่เคยเลี้ยงดูลูกสาว”+
5 ผู้คนจะทุกข์ใจเมื่อได้ยินเรื่องของเมืองไทระ+เหมือนตอนที่ได้ยินเรื่องของอียิปต์+
6 ข้ามทะเลหนีไปที่ทาร์ชิชเลย
และผู้คนที่อาศัยอยู่ที่แถบชายทะเล ร้องคร่ำครวญไปเถอะ
7 นี่หรือเมืองเก่าแก่ที่เคยมีความสุขความยินดีมานาน?
เมืองนี้เคยเดินทางไปอยู่ในดินแดนที่ห่างไกล
8 เมืองไทระ เมืองที่เคยสวมมงกุฎให้คนอื่นเมืองที่มีพ่อค้าเป็นพวกเจ้านายเมืองที่มีคนค้าขายที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลกใครทำให้คุณต้องมาพบจุดจบแบบนี้?+
9 พระยะโฮวาผู้เป็นจอมทัพได้ตัดสินไว้แล้วว่าพระองค์จะทำลายความภาคภูมิใจในความงามของเมืองนี้พระองค์จะทำให้ผู้ที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลกของเมืองนี้ได้รับความอับอาย+
10 ลูกสาวของทาร์ชิช ให้กระจัดกระจายกันไปเหมือนกับน้ำในแม่น้ำไนล์ที่ไหลล้นฝั่ง
เพราะไม่มีท่าเรืออีกแล้ว+
11 พระเจ้าได้ยื่นมือออกไปเหนือทะเลพระองค์เขย่าอาณาจักรต่าง ๆ
พระยะโฮวาได้สั่งให้ทำลายล้างป้อมของชาวฟีนิเซีย+
12 และพระองค์บอกว่า “พวกเจ้าจะไม่มีความยินดีอีก+เอาละ หญิงสาวบริสุทธิ์ของเมืองไซดอนที่ถูกข่มเหง
ข้ามทะเลหนีไปที่คิททิมสิ+
แต่ถึงอยู่ที่นั่น พวกเจ้าก็หาที่หลบภัยไม่ได้อยู่ดี”
13 ดูแผ่นดินของชาวเคลเดียสิ+
คนพวกนี้ต่างหาก ไม่ใช่พวกอัสซีเรีย+ที่ทำให้เมืองนี้กลายเป็นที่อยู่ของสัตว์
ที่สร้างเครื่องทะลวงกำแพงที่ทำลายป้อมปราการของเมืองนี้+และทำให้เมืองนี้กลายเป็นซากปรักหักพัง
14 เรือที่มาจากทาร์ชิช ร้องไห้คร่ำครวญเถอะเพราะป้อมปราการของพวกคุณถูกทำลายไปแล้ว+
15 ในวันนั้น เมืองไทระจะถูกลืมไป 70 ปี+ ซึ่งเท่ากับช่วงชีวิตของกษัตริย์องค์หนึ่ง และพอครบ 70 ปี ไทระก็จะเป็นเหมือนกับผู้หญิงโสเภณีในเนื้อเพลงที่ว่า
16 “ผู้หญิงโสเภณีที่ถูกลืม ถือพิณเดินไปรอบ ๆ เมืองสิ
แล้วบรรเลงเพลงให้เพราะ ๆร้องหลาย ๆ เพลงพวกเขาจะได้จำเธอได้”
17 พอสิ้นปีที่ 70 พระยะโฮวาจะหันมาสนใจเมืองไทระ เมืองนี้จะกลับมามีรายได้อีกครั้ง เมืองนี้จะทำตัวเป็นเหมือนผู้หญิงโสเภณี มีรายได้จากการค้าขายกับหลาย ๆ อาณาจักรบนโลก
18 แต่ผลกำไรและรายได้ของเมืองนี้จะกลายเป็นสิ่งบริสุทธิ์ที่ต้องให้พระยะโฮวา สิ่งเหล่านั้นจะไม่ถูกเก็บสะสมไว้เฉย ๆ แต่จะถูกนำไปใช้เพื่อประโยชน์ของประชาชนของพระยะโฮวา ให้พวกเขาได้ซื้ออาหารกินอย่างสบายใจและซื้อเสื้อผ้าที่งดงามมาสวมใส่+
เชิงอรรถ
^ คือ แม่น้ำที่แยกมาจากแม่น้ำไนล์
