อิสยาห์ 50:1-11
50 พระยะโฮวาพูดว่า
“แม่ของเจ้าที่เราไล่ไปนั้นมีหนังสือหย่า+ไหมล่ะ?
เราขายเจ้าใช้หนี้อย่างนั้นหรือ?
ที่เจ้าถูกขายไป จริง ๆ แล้วเป็นเพราะความผิดของเจ้าเอง+และที่แม่ของเจ้าถูกไล่ไปก็เพราะความชั่วที่เจ้าทำนั่นแหละ+
2 ทำไมไม่มีใครอยู่สักคนตอนที่เรามาถึง?
ทำไมไม่มีใครขานตอบตอนที่เราเรียกหา?+
เราไม่สามารถไถ่เจ้าได้หรือ?เราไม่มีอำนาจจะช่วยเจ้าให้พ้นภัยอย่างนั้นหรือ?+
แค่เราสั่ง ทะเลก็แห้งแล้ว+เราทำให้แม่น้ำแห้งเป็นทะเลทราย+
จนปลาของพวกเขาตายเพราะขาดน้ำและเน่าเหม็นเพราะไม่มีน้ำ
3 เราเอาความมืดมาห่มท้องฟ้า+และเอาผ้ากระสอบมาเป็นผ้าคลุม”
4 พระยะโฮวาพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดสอนผมให้รู้วิธีพูด*+กับคนที่อ่อนล้าให้สดชื่น+
พระองค์ปลุกผมทุก ๆ เช้าปลุกผมขึ้นมาฟังคำสอนของพระองค์+
5 พระยะโฮวาพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดเป็นผู้ให้ผมมีความรู้ความเข้าใจผมไม่ขัดขืนพระองค์+
และไม่หันหนีไปไหน+
6 ผมยื่นหลังให้คนที่จะเฆี่ยนผมและหันแก้มให้คนที่จะถอนเครา
ผมไม่ได้หันหน้าหนีคนที่มาดูถูกหรือถ่มน้ำลายใส่ผม+
7 แต่พระยะโฮวาพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดจะช่วยผม+
ผมจึงไม่รู้สึกอาย
ผมจะเข้มแข็งเหมือนกับหินเหล็กไฟเพื่อเผชิญหน้ากับพวกเขา+ผมรู้ดีว่าผมจะไม่อับอาย
8 พระเจ้าผู้รับรองว่าผมเป็นคนดีนั้นอยู่ใกล้ ๆ
ใครจะมากล่าวหา*ผมได้?+
ให้เราต่างคนต่างยืนขึ้นให้การ*
ใครจะมาฟ้องร้องผม?
ให้เขาเข้ามาเลย
9 พระยะโฮวาพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดจะช่วยผม
ใครจะมาตัดสินว่าผมผิด?
คนพวกนี้จะเปื่อยยุ่ยเหมือนเสื้อผ้า
ที่ถูกมอดกัดกิน
10 ใครบ้างที่เกรงกลัวพระยะโฮวาและเชื่อฟังผู้รับใช้ของพระองค์?+
ใครเดินอยู่ในความมืดมิดซึ่งไม่มีความสว่างสำหรับเขา?
ให้เขามาวางใจพระยะโฮวาและพึ่งพระองค์สิ
11 พระเจ้าพูดว่า “พวกเจ้าซึ่งจุดไฟแต่เป็นแค่ประกายไฟเล็ก ๆให้เดินไปโดยใช้แสงสว่างที่ตัวเองจุดจากประกายไฟของตัวเอง
แต่เราจะลงโทษเจ้าอย่างนี้
คือให้เจ้านอนอยู่ในสภาพที่เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
