โยบ 14:1-22
14 “มนุษย์ที่เกิดจากผู้หญิงล้วนอายุสั้น+และมีแต่ความลำบาก*+
2 เขาเป็นเหมือนดอกไม้ที่ผลิบานแล้วเหี่ยวแห้งไป*+เขาหายไปเหมือนเงา+
3 พระองค์จับตาดูเขาและเอาเขา*ไปพิพากษา*+
4 คนบาป*จะให้กำเนิดคนที่ไม่มีบาป*ได้หรือ?+
ไม่มีทาง!
5 ถ้าช่วงชีวิตของมนุษย์ถูกกำหนดให้สั้นวันเวลาของเขาก็อยู่ในกำมือพระองค์พระองค์กำหนดขอบเขตที่เขาไม่สามารถข้ามไปได้+
6 หยุดเฝ้าดูเขาเถอะ จนกว่าเขาจะได้พักเหมือนลูกจ้างที่เสร็จงานแล้ว+
7 เพราะแม้แต่ต้นไม้ที่ถูกตัด
ก็ยังมีหวังว่าจะงอกขึ้นมาอีกและจะแตกกิ่งออกมาเรื่อย ๆ
8 ถึงรากที่อยู่ใต้ดินจะแก่แล้วและตอที่อยู่ติดดินจะแห้งไป
9 เมื่อได้น้ำสักหน่อยมันก็จะงอกขึ้นมาได้และแตกกิ่งเหมือนต้นไม้ใหม่
10 แต่เมื่อมนุษย์ตายก็ไม่มีกำลังเหลืออยู่เมื่อมนุษย์สิ้นลม เขาหายไปไหนล่ะ?+
11 น้ำในทะเลเหือดแห้งน้ำในแม่น้ำไหลออกจนแห้งหมด
12 ก็เหมือนกับคนเราที่นอนลงและไม่ลุกขึ้นอีก+
ถึงฟ้าสิ้นดินสลายเขาก็ไม่ตื่นแม้จะปลุกเท่าไรเขาก็ไม่ตื่น+
13 คงจะดีถ้าพระองค์ซ่อนผมไว้ในหลุมศพ*+ให้ผมอยู่ที่นั่นจนพระองค์หายโกรธและกำหนดเวลาให้ผม แล้วคิดถึงผมอีก+
14 ถ้าคนเราตายแล้วจะมีชีวิตอีกได้หรือ?+
ผมจะรอจนครบกำหนดจนกว่าจะถึงเวลาที่ผมจะถูกปล่อย+
15 พระองค์จะเรียก และผมจะตอบ+
พระองค์คิดถึง*คนที่พระองค์สร้างมากเหลือเกิน
16 แต่ตอนนี้พระองค์เฝ้าดูผมทุกย่างก้าวพระองค์มองหาแต่บาปของผม
17 พระองค์เก็บความผิดของผมไว้ในถุงแล้วใช้กาวติดให้แน่น
18 เช่นเดียวกับภูเขาถล่มและก้อนหินใหญ่ถูกย้ายจากที่
19 เหมือนน้ำเซาะหินและกระแสน้ำพัดพาดินไปพระองค์ก็ทำลายความหวังของมนุษย์จนหมดสิ้น
20 พระองค์จัดการเขาจนเขาสาบสูญไป+
พระองค์เปลี่ยนรูปร่างหน้าตาของเขาและไล่เขาไป
21 ถึงลูก ๆ ของเขาได้รับเกียรติ เขาก็ไม่รู้เมื่อลูกของเขาตกต่ำ เขาก็ไม่รับรู้+
22 เขาเจ็บปวดไปทั่วร่างกายและโศกเศร้าตอนที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น”
เชิงอรรถ
^ หรือ “มีแต่ความกระวนกระวายใจ”
^ หรืออาจแปลได้ว่า “แล้วถูกตัดไป”
^ แปลตรงตัวว่า “ผม”
^ หรือ “เอาเขาไปขึ้นศาลในฐานะคู่กรณี”
^ แปลตรงตัวว่า “คนไม่สะอาด”
^ แปลตรงตัวว่า “คนสะอาด”
^ หรือ “อาลัยอาวรณ์”
