โยบ 37:1-24
37 “แล้วใจผมก็เต้นแรงจนแทบจะออกมานอกอก
2 ฟังให้ดีสิ พระองค์ส่งเสียงดังสนั่นและมีเสียงดังเหมือนฟ้าร้องออกมาจากปากพระองค์
3 พระองค์ส่งเสียงออกไปทั่วผืนฟ้าและส่งสายฟ้า+ไปทั่วทุกมุมโลก
4 หลังจากนั้นก็มีเสียงฟ้าคำรามพระองค์ส่งเสียงดังกึกก้อง+พระองค์ไม่กักสายฟ้าเอาไว้ตอนที่ใคร ๆ ได้ยินเสียงของพระองค์
5 พระเจ้าส่งเสียงดังสนั่น+อย่างน่ามหัศจรรย์พระองค์ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่เกินความเข้าใจของเรา+
6 เพราะพระองค์พูดกับหิมะว่า ‘ตกลงบนโลก’+
และพูดกับฝนว่า ‘ตกให้หนัก ๆ’+
7 พระเจ้าทำให้มนุษย์ทุกคนต้องหยุดทำงาน*เพื่อให้พวกเขารู้จักการงานของพระองค์
8 สัตว์ป่าวิ่งเข้าโพรงของมันและซ่อนตัวอยู่ในรัง
9 ลมพายุพัดมาจากที่ของมัน+และลมเหนือพัดเอาความหนาวเย็นมา+
10 ลมหายใจของพระเจ้าทำให้เกิดน้ำแข็ง+ผืนน้ำกว้างใหญ่เย็นจนแข็งไปหมด+
11 พระองค์ให้เมฆอุ้มความชื้นไว้พระองค์กระจายสายฟ้า+ไปทั่วเมฆ
12 เมฆหมุนวนและเคลื่อนไปตามที่พระองค์สั่งมันทำทุกอย่างที่พระเจ้าสั่ง+ให้มันทำกับพื้นโลก
13 พระองค์ใช้มันเพื่อลงโทษ*+และเพื่อรดน้ำแผ่นดินและเพื่อแสดงว่าพระองค์มีความรักที่มั่นคง+
14 ท่านโยบ ฟังทางนี้หยุดสักครู่และใคร่ครวญถึงสิ่งมหัศจรรย์ที่พระเจ้าทำ+
15 ท่านรู้หรือว่าพระเจ้าควบคุม*เมฆอย่างไรและพระองค์ทำให้มีฟ้าแลบออกมาจากเมฆได้อย่างไร?
16 ท่านรู้หรือว่าเมฆลอยได้อย่างไร?+
ทั้งหมดนี้เป็นผลงานที่น่ามหัศจรรย์ของพระเจ้าผู้รอบรู้ทุกสิ่ง+
17 ทำไมเสื้อผ้าที่ท่านใส่ถึงได้ร้อนตอนที่ลมใต้+พัดมาและทุกสิ่งบนโลกหยุดนิ่ง?
18 ท่านจะช่วยพระเจ้ากางท้องฟ้า+ซึ่งเป็นเหมือนแผ่นโลหะขัดเงาได้หรือ?
19 บอกพวกเราสิว่าควรพูดอะไรกับพระองค์พวกเราไม่รู้จะพูดอะไรเพราะอยู่ในความมืด
20 ผมควรบอกพระองค์หรือว่าผมอยากพูดด้วย?
มีใครพูดเรื่องสำคัญที่พระองค์จำเป็นต้องรู้หรือ?+
21 พวกเขามองไม่เห็นแม้แต่แสงสว่าง*จนกว่าลมจะพัดเมฆไปทำให้เห็นท้องฟ้าสว่างสดใส
22 ลำแสงสีทองส่องมาจากทางเหนือสง่าราศีของพระเจ้ายิ่งใหญ่+น่าเกรงขาม
23 เราไม่มีทางเข้าใจผู้มีพลังอำนาจสูงสุดได้+พระองค์มีอำนาจล้นเหลือ+พระองค์ไม่เคยทำอะไรขัดกับความยุติธรรม+และความถูกต้องชอบธรรมของพระองค์+
24 ดังนั้น มนุษย์ต้องเกรงกลัวพระองค์+
เพราะพระองค์ไม่ชอบคนที่คิดว่าตัวเองฉลาด”+
เชิงอรรถ
^ แปลตรงตัวว่า “ประทับตราเพื่อปิดมือมนุษย์ทุกคนไว้”
^ แปลตรงตัวว่า “เป็นไม้เรียว”
^ หรือ “สั่ง”
^ คือ แสงอาทิตย์
