โฮเชยา 11:1-12
11 “ตอนที่อิสราเอลเป็นเด็ก เรารักเขา+เราได้เรียกลูกของเราออกมาจากอียิปต์+
2 ยิ่งมีคน*เรียกอิสราเอลเขาก็ยิ่งออกห่างไปจากคนพวกนั้น+
เขาถวายเครื่องบูชาให้รูปปั้นพระบาอัล+และเผาเครื่องบูชาให้รูปเคารพแกะสลัก+
3 แต่เราเป็นคนสอนเอฟราอิมให้เดิน+ เป็นคนอุ้มเขา+แต่เขาก็ไม่ยอมรับรู้ว่า เราเป็นคนเยียวยารักษาเขา
4 เราดึงเขามาหาเราโดยใช้ความกรุณากับความรัก*+และเราเป็นเหมือนคนที่ยกแอกออกจากคอของเขาเราค่อย ๆ ป้อนอาหารให้เขา
5 เขาจะไม่ได้กลับไปอียิปต์ แต่อัสซีเรียจะเป็นกษัตริย์ของเขา+เพราะเขาไม่ยอมกลับมาหาเรา+
6 จะมีดาบมากวัดแกว่งต่อสู้เมืองของเขา+และฟาดฟันดาลประตู แล้วทำให้เขาพินาศ ที่เป็นอย่างนั้นเพราะเขาวางแผนชั่ว+
7 ประชาชนของเราตั้งหน้าตั้งตาจะทิ้งเรา+
ถึงแม้มีคนเรียกเขาให้กลับมาหาพระเจ้าองค์สูงสุด แต่ก็ไม่มีใครกลับมายกย่องเชิดชูเลย
8 เราจะทิ้งเอฟราอิมได้ยังไง?+
เราจะมอบอิสราเอลไว้ในมือศัตรูได้ยังไงกัน?
เราจะทำกับเอฟราอิมเหมือนที่ทำกับเมืองอัดมาห์ได้ยังไง?
เราจะปล่อยให้เอฟราอิมเป็นเหมือนกับเมืองเศโบยิมได้ยังไงกัน?+
เราเปลี่ยนใจแล้วเราสงสารเขาเหลือเกิน+
9 เราจะไม่ระบายความโกรธอันรุนแรงของเราออกมา
เราจะไม่ทำลายเอฟราอิมอีก+เพราะเราเป็นพระเจ้า ไม่ใช่มนุษย์เราเป็นพระเจ้าองค์บริสุทธิ์ที่อยู่กับเขาเราจะไม่มาต่อสู้เขาด้วยความโกรธจัด
10 เขาจะเดินตามเรายะโฮวา เราจะคำรามเหมือนสิงโต+เมื่อเราคำราม ลูก ๆ ของเราจะมาจากทางตะวันตก+ พวกเขามาก็เพราะเกรงกลัว
11 เมื่อออกมาจากอียิปต์ เขาจะกลัวตัวสั่นเหมือนลูกนกเขาจะกลัวจนตัวสั่นเหมือนนกเขา เมื่อออกมาจากอัสซีเรีย+เราจะให้พวกเขาได้กลับบ้าน” พระยะโฮวาได้พูดไว้อย่างนี้+
12 “เราได้ยินแต่คำโกหกของเอฟราอิมมองไปทางไหนก็เจอแต่ความหลอกลวงของอิสราเอล+
แต่ยูดาห์ยังคงเดินไปกับพระเจ้าเขาซื่อสัตย์ต่อพระเจ้าองค์บริสุทธิ์”+
เชิงอรรถ
^ คือ ผู้พยากรณ์และคนอื่น ๆ ที่พระเจ้าส่งมาสอนอิสราเอล
^ แปลตรงตัวว่า “ด้วยเชือกของมนุษย์และด้วยสายจูงแห่งความรัก” อาจเป็นภาพเปรียบเทียบของพ่อแม่ที่สอนลูกให้เดินโดยให้จับเชือก
