1 ซามูเอล 26:1-25
26 หลังจากนั้น ชาวเมืองศิฟ+มาหาซาอูลที่เมืองกิเบอาห์+และบอกว่า “ดาวิดซ่อนตัวอยู่บนเขาฮาคีลาห์ตรงข้ามเขตเยชีโมน”*+
2 ซาอูลจึงพาชาวอิสราเอลที่เลือกไว้ 3,000 คนเข้าไปในที่กันดารนอกเมืองศิฟเพื่อตามล่าดาวิด+
3 ซาอูลตั้งค่ายอยู่ริมทางบนเขาฮาคีลาห์ตรงข้ามเขตเยชีโมน ตอนนั้นดาวิดก็อยู่ในที่กันดารนั้นและเขาได้ยินว่าซาอูลมาตามล่าเขาในที่กันดารแล้ว
4 ดาวิดจึงส่งคนไปสืบดูว่าซาอูลมาจริงหรือไม่
5 หลังจากนั้น ดาวิดก็ไปตรงที่ซาอูลตั้งค่ายอยู่ เขาเห็นที่ที่ซาอูลกับอับเนอร์+ลูกของเนอร์ซึ่งเป็นแม่ทัพนอนอยู่ ซาอูลนอนหลับอยู่ในค่ายและพวกทหารนอนอยู่รอบตัวเขา
6 ดาวิดจึงพูดกับอาหิเมเลคชาวฮิตไทต์+และอาบีชัย+ลูกนางเศรุยาห์+ซึ่งเป็นพี่น้องกับโยอาบว่า “ใครจะลงไปหาซาอูลที่ค่ายกับผมบ้าง?” อาบีชัยตอบว่า “ผมจะไป”
7 ดาวิดกับอาบีชัยก็ไปที่ค่ายของซาอูลตอนกลางคืน พวกเขาเห็นซาอูลนอนหลับอยู่ในค่ายและหอกของเขาปักอยู่ที่พื้นใกล้หัวเขา ส่วนอับเนอร์กับพวกทหารก็นอนอยู่รอบตัวซาอูล
8 อาบีชัยบอกดาวิดว่า “วันนี้พระเจ้าได้ให้ศัตรูตกอยู่ในกำมือท่านแล้ว+ ขอให้ผมเอาหอกแทงเขาติดกับพื้นเถอะ แค่ครั้งเดียว ไม่ต้องซ้ำเลย”
9 แต่ดาวิดบอกอาบีชัยว่า “อย่าทำอะไรเขา เพราะคนที่ทำร้ายผู้ที่พระยะโฮวาเจิมไว้+จะมีความผิดแน่”+
10 แล้วดาวิดก็พูดว่า “ผมสาบานต่อพระยะโฮวาผู้มีชีวิตอยู่ว่าพระยะโฮวาจะฆ่าเขาเองแน่นอน+ หรือไม่เขาก็จะตายเองเมื่อถึงเวลา+ หรือไม่ก็ตายในสนามรบ+
11 พระยะโฮวาต้องไม่ชอบแน่ ๆ ถ้าผมทำร้ายผู้ที่พระยะโฮวาเจิมไว้!+ ให้เราเอาหอกกับเหยือกน้ำที่อยู่ข้างหัวของเขามา แล้วไปกันเถอะ”
12 ดาวิดหยิบหอกกับเหยือกน้ำที่อยู่ข้างหัวซาอูลแล้วก็ไป ไม่มีใครเห็น+หรือตื่นขึ้นมาเลย ทุกคนหลับกันหมด เพราะพระยะโฮวาทำให้พวกเขาหลับสนิท
13 ดาวิดข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งและขึ้นไปยืนบนยอดภูเขา ดาวิดอยู่ห่างจากค่ายของซาอูลไกลพอสมควร
14 ดาวิดตะโกนเรียกพวกทหารและเรียกอับเนอร์+ลูกของเนอร์ว่า “อับเนอร์ ได้ยินผมไหม?” อับเนอร์ตอบว่า “ใครน่ะ! ใครมาเรียกกษัตริย์?”
15 ดาวิดบอกอับเนอร์ว่า “คุณเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า? คุณเก่งที่สุดในอิสราเอลไม่ใช่หรือ? ทำไมไม่คอยเฝ้ากษัตริย์ให้ดี? รู้ไหมว่าทหารคนหนึ่งจะเข้าไปฆ่าเจ้านายของคุณอยู่แล้ว?+
16 คุณทำงานไม่ได้เรื่องเลย ผมสาบานต่อหน้าพระยะโฮวาผู้มีชีวิตอยู่ว่าคุณสมควรตายจริง ๆ เพราะคุณไม่คอยเฝ้าเจ้านายของคุณซึ่งเป็นผู้ที่พระยะโฮวาเจิมไว้+ หาดูสิ! หอกของกษัตริย์กับเหยือกน้ำ+ที่วางอยู่ข้างหัวของกษัตริย์อยู่ที่ไหน?”
17 ซาอูลจำเสียงดาวิดได้และพูดว่า “ดาวิดลูกของเรา นั่นเสียงคุณใช่ไหม?”+ ดาวิดตอบว่า “ใช่ครับ กษัตริย์ผู้เป็นนายของผม”
18 ดาวิดพูดอีกว่า “ทำไมท่านถึงได้ตามล่าผมซึ่งเป็นผู้รับใช้ของท่าน?+ ผมทำอะไร? ผมมีความผิดอะไรหรือครับ?+
19 ได้โปรดเถอะ กษัตริย์ผู้เป็นนายของผม โปรดฟังผู้รับใช้ของท่าน ถ้าพระยะโฮวาเป็นผู้บอกให้ท่านมาตามล่าผมอย่างนี้ ผมจะถวายเครื่องบูชาที่ทำจากเมล็ดข้าวให้พระองค์ แต่ถ้ามีคนยุยงท่าน+ ผมขอสาปแช่งพวกเขาต่อหน้าพระยะโฮวา เพราะพวกเขาทำให้ผมไม่ได้อยู่ในแผ่นดินที่เป็นมรดกของพระยะโฮวา+ พวกเขาทำอย่างนี้ก็เท่ากับไล่ผมไปนมัสการพระอื่น
20 วันนี้อย่าให้ผมต้องถูกฆ่าในที่ที่ไกลจากพระยะโฮวาเลย ทำไมกษัตริย์ของอิสราเอลถึงออกมาตามล่าหมัดตัวหนึ่ง+ ราวกับไล่ล่านกกระทาตัวเดียวอยู่บนภูเขา?”
21 ซาอูลจึงตอบว่า “เราผิดไปแล้ว+ กลับมาเถอะดาวิดลูกของเรา เราจะไม่ทำอะไรคุณอีก เพราะวันนี้คุณได้ไว้ชีวิตเรา+ เราทำเรื่องโง่ ๆ และทำผิดพลาดครั้งใหญ่”
22 ดาวิดก็พูดว่า “หอกของกษัตริย์อยู่ที่นี่ ให้ทหารสักคนมาเอาเถอะครับ
23 พระยะโฮวาจะตอบแทนความดี+และความซื่อสัตย์ของทุกคน วันนี้พระยะโฮวาได้ให้ท่านตกอยู่ในกำมือผม แต่ผมไม่อยากทำร้ายผู้ที่พระยะโฮวาเจิมไว้+
24 วันนี้ผมได้ไว้ชีวิตท่าน ดังนั้น ขอให้พระยะโฮวาไว้ชีวิตผมเหมือนกัน และขอพระองค์ช่วยผมให้พ้นจากความทุกข์ยากทั้งสิ้น”+
25 ซาอูลตอบดาวิดว่า “ดาวิดลูกของเรา ขอให้คุณได้รับพร คุณจะทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่อีกมากมายและจะประสบความสำเร็จแน่นอน”+ แล้วดาวิดก็กลับไป ส่วนซาอูลก็กลับไปที่วัง+
เชิงอรรถ
^ หรืออาจแปลได้ว่า “ทะเลทราย” หรือ “ที่กันดาร”
