2 ซามูเอล 1:1-27
1 หลังจากซาอูลตาย ดาวิดกลับมาจากการโจมตีชาวอามาเลขและอยู่ที่เมืองศิกลาก+ได้สองวัน
2 ในวันที่สาม มีผู้ชายคนหนึ่งมาจากค่ายของซาอูล เสื้อของเขาฉีกขาดและมีดินอยู่บนหัว เขาเข้ามาใกล้ดาวิดและหมอบลงกับพื้นเพื่อทำความเคารพดาวิด
3 ดาวิดถามเขาว่า “คุณมาจากไหน?” เขาตอบว่า “ผมหนีมาจากค่ายของอิสราเอล”
4 ดาวิดพูดว่า “บอกผมหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น” เขาเล่าว่า “ทหารอิสราเอลแพ้และหนีจากสนามรบ พวกเขาถูกฆ่าตายไปมากมาย แม้แต่ซาอูลกับโยนาธานลูกของเขาก็ตายด้วย”+
5 ดาวิดจึงถามชายหนุ่มที่มาบอกข่าวนี้ว่า “คุณรู้ได้ยังไงว่าซาอูลกับโยนาธานลูกของเขาตายแล้ว?”
6 เขาตอบว่า “ผมบังเอิญอยู่ที่ภูเขากิลโบอา+และเห็นซาอูลยืนเอาหอกยันพื้นอยู่ ตอนนั้นคนขับรถศึกกับทหารม้าของศัตรูก็ใกล้เข้ามา+
7 ซาอูลหันมาเห็นผมและเรียกผม ผมก็ตอบว่า ‘ครับท่าน’
8 เขาถามว่า ‘คุณเป็นใคร?’ ผมตอบว่า ‘ผมเป็นชาวอามาเลขครับ’+
9 แล้วเขาก็สั่งว่า ‘ช่วยมาฆ่าเราทีเถอะ เราทรมานเหลือเกินแต่ไม่ตายสักที’
10 ผมจึงเข้าไปฆ่าเขา+ เพราะผมรู้ว่าถ้าเขาบาดเจ็บจนลุกไม่ขึ้นขนาดนั้นเขาคงไม่รอดแน่ ๆ แล้วผมก็ถอดมงกุฎกับกำไลที่ต้นแขนของเขาเอามาให้ท่านนี่แหละครับ”
11 ดาวิดก็ฉีกเสื้อของตัวเอง และทุกคนที่อยู่กับดาวิดก็ทำเหมือนกัน
12 พวกเขาร้องไห้คร่ำครวญและอดอาหาร+จนถึงตอนเย็น เพื่อไว้ทุกข์ให้ซาอูลกับโยนาธานลูกของเขา รวมทั้งประชาชนของพระยะโฮวาและชาวอิสราเอล+ทุกคนที่ถูกฆ่า
13 ดาวิดถามชายหนุ่มที่มาส่งข่าวว่า “คุณเป็นใครมาจากไหน?” เขาตอบว่า “ผมเป็นลูกชาวอามาเลขที่มาอยู่ในอิสราเอล”
14 ดาวิดถามเขาว่า “ทำไมคุณถึงบังอาจฆ่าผู้ที่พระยะโฮวาเจิมไว้?”+
15 ดาวิดเรียกทหารมาคนหนึ่งและสั่งว่า “ฆ่าเขาซะ” ทหารคนนั้นก็ฆ่าเขาตาย+
16 ดาวิดพูดว่า “คุณตายเพราะตัวเองแท้ ๆ คุณบอกเองว่าคุณได้ฆ่าผู้ที่พระยะโฮวาเจิมไว้”+
17 แล้วดาวิดก็ร้องเพลงไว้อาลัยให้ซาอูลกับโยนาธาน+
18 ดาวิดสั่งให้ประชาชนทุกคนในยูดาห์หัดร้องเพลงไว้อาลัยชื่อ “คันธนู” เพลงนี้เขียนไว้ในหนังสือยาชาร์+ มีเนื้อร้องว่า
19 “โอ้ อิสราเอล ผู้ที่งามสง่าถูกฆ่าบนภูเขาของเจ้าแล้ว+
ผู้ที่เก่งกล้าตายเสียแล้ว!
20 อย่าบอกใครในเมืองกัท+อย่าประกาศตามถนนในเมืองอัชเคโลนเพราะพวกผู้หญิงฟีลิสเตียจะดีใจและลูกสาวของคนที่ไม่ได้เข้าสุหนัตจะโห่ร้องยินดี
21 โอ้ ภูเขากิลโบอา+ขอให้ไม่มีน้ำค้างหรือฝนตกลงมาบนเจ้าขอให้ไร่นาบนเจ้าไม่เกิดผล จะได้ไม่มีอะไรถวายเป็นเครื่องบูชา+เพราะโล่ของยอดนักรบถูกดูหมิ่นที่นั่น
โล่ของซาอูลไม่ได้ทาด้วยน้ำมันอีกต่อไป
22 ธนูของโยนาธานและดาบของซาอูล
อาบเลือดศัตรูและทิ่มแทงไขมันนักรบไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง+
23 เมื่อยังอยู่ ซาอูลและโยนาธาน+เป็นที่รักและเทิดทูน*และเมื่อตายไปพวกเขาก็ไม่พรากจากกัน+
พวกเขาว่องไวกว่านกอินทรี+และกล้าหาญยิ่งกว่าสิงโต+
24 หญิงสาวชาวอิสราเอล ร้องไห้ให้ซาอูลเถอะเขาเคยให้พวกคุณใส่เสื้อสีแดงเข้มและสวมเครื่องประดับและให้พวกคุณมีเครื่องทองตกแต่งบนเสื้อผ้า
25 ผู้เก่งกล้าล้มลงในสนามรบแล้ว!
โยนาธานถูกฆ่าบนภูเขาแล้ว!+
26 โยนาธานพี่ชายของผม ผมเสียใจจริง ๆ ที่คุณจากไปผมรักคุณมากเหลือเกิน+
ความรักที่คุณมีให้ผมนั้นยิ่งใหญ่กว่าความรักของพวกผู้หญิง+
27 ผู้ที่เก่งกล้าตายเสียแล้วและอาวุธทั้งหลายก็พังพินาศแล้ว!”
เชิงอรรถ
^ หรือ “น่าชื่นชม”
