Бу сораг, эсасан-да, сөййән янёлдашыны йитирен адамлар үчин ваҗып болса герек. Белки-де, олар тәзе дүнйәде янёлдашы диреленде, онуң билен бирлешмәге сабырсызлык билен гарашяндыр. Аялы айрылан бир доган шейле диййәр: «Аялым икимиз никамызың бозулмагыны асла ислемейәрдик. Биз хемише әр-аял болуп Худая эбеди сежде этмек ислейәрдик. Мениң бу ислегим хенизем үйтгәнок». Эмма дирелҗек адамлар дурмуш гуруп билерми? Биз муңа анык җогап берип билмейәрис.

Бирнәче йыллап бизиң эдебиятларымызда Исаның дирелиш ве дурмуш гурмак бабатда айдан сөзлериниң ер йүзүнде дирелҗек адамлара дегишлидиги айдылярды. Шейле-де оларың тәзе дүнйәде дурмуш гурмаҗакдыклары дүшүндирилйәрди * (Мат. 22:29, 30; Мар. 12:24, 25; Лука 20:34—36). Эмма биз муны анык билмейәндигимиз үчин, Исаның сөзлери гөкдәки дирелише дегишли дийсе болармы? Бу бабатда бизе Исаның айдан сөзлери көмек эдер.

Гелиң, Иса билен болан вака середелиң (Лука 20:27—33-нҗи аятлары окаң). Дирелише ынанмаян саддукейлер дирелиш ве Мусаның кануны эсасында дурмуш гурмак барада сораг берип, Исаны сөзүнде тутҗак болдулар *. Иса олара шейле җогап берди: «Бу дөврүң адамлары өйленйәндир, әре чыкяндыр. Йөне ол дөвре, өлүлерден дирелише етмәге мынасып гөрленлер не өйленер, не-де әре чыкар. Артыкмач, өлүп хем билмез; чүнки олар перишделер ялыдыр. Дирелишиң оглудыклары үчин Худайың оглудырлар» (Лука 20:34—36).

Аслында, эдебиятларымызда нәме үчин Иса ердәки дирелиш барада айдандыр дийлипди? Бу ики себәбе гөрә дүшүндирилипди: 1. Саддукейлер ердәки дирелиши гөз өңүнде тутуп, сораг берени үчин, Иса-да шоңа гөрә җогап берди; 2. Иса сөзүниң соңунда ер йүзүнде дирелҗек Ыбрайым, Ысхак ве Якуп пыгамберлери агзады (Лука 20:37, 38).

Эмма Иса гөкдәки дирелиши гөз өңүнде тутан болмалы. Биз нәме үчин шейле дийип билерис? Гелиң, Исаның айдан сөзлериниң ики эсасы җүмлесине середелиң.

«Өлүлерден дирелише етмәге мынасып гөрленлер». Вепалы месх эдилен месихчилер «Худайың Патышалыгына мынасып сайылярлар» (2 Сел. 1:5, 11). Себәби олар Исаның төлег гурбаны эсасында Худайың өңүнде догры адам хасапланярлар. Диймек, олар гүнәси үчин өлмейәрлер (Рим. 5:1, 18; 8:1). Мукаддес Язгыларда оларың «багтлы, мукаддесдиги» ве гөкдәки дирелише мынасыпдыгы айдыляр (Ылх. 20:5, 6). Ер йүзүндәки яшайыш үчин дирелҗеклере болса, «эгри» адамлар хем дегишли (Рес. иш. 24:15). Эйсем, олар дирелише «мынасып сайыляр» дийсе болармы?

«(Олар) өлүп хем билмез». Мукаддес Язгыларың башга терҗимелеринде бу  җүмле «инди олара өлүм агалык этмез» ве «өлүмиң олара гүйҗи етмез» дийип терҗиме эдилипдир. Месх эдилен месихчилер ер йүзүнде вепалы болуп өленсоң, гөкде дирелип, өлүмсиз, ягны түкениксиз, мукаддес яшайшы алярлар (1 Кор. 15:53, 54). Гөкде диреленлере өлүмиң асла гүйҗи етмейәр *.

Ёкарда агзаланлары гөз өңүнде тутуп, нәхили нетиҗә гелип билерис? Исаның дурмуш гурмак ве дирелиш барадакы сөзлери гөкдәки дирелише дегишли дийсе болар. Исаның айдан сөзлери гөкдәки яшайыш үчин дирелҗеклер бабатда бирнәче затлара дүшүнмәге көмек эдйәр: Олар дурмуш гурмаяр, өлмейәр, гөкдәки Патышалыгы мирас алып, перишделер ялы хормата эе боляр. Элбетде, шейле нетиҗә гелмегимиз билен бирнәче сораг хем йүзе чыкяр.

Биринҗиден, ердәки дирелиши гөз өңүнде тутан саддукейлериң сорагына Иса нәме үчин гөкдәки яшайыш билен багланышдырып җогап берди. Иса кәвагт душманларының сорагына оларың пикир эдишине гөрә җогап бермейәрди. Меселем, ехудылар Исадан аламат гөркезмегини соранларында, ол: «Сиз шу ыбадатхананы йыкың, Мен оны үч гүнүң ичинде дикелдерин» дийип җогап берди. Иса оларың гурлан ыбадатхананы гөз өңүнде тутяндыгыны билйәрди, «йөне Иса ыбадатхана дийип, Өз беденине айдярды» (Яхя 2:18—21). Белки-де, Иса дирелише ве перишделериң бардыгына ынанмаян икийүзли саддукейлериң сорагына җогап бермеги ваҗып хасаплан дәлдир (Сүл. тым. 23:9; Мат. 7:6; Рес. иш. 23:8). Мунуң дерегине, ол акйүрекли шәгиртлерине гөкдәки дирелиш барада хакыкаты айтмак исләндир. Себәби олар гүнлерде бир гүн гөкде дирелмелиди.

Икинҗиден, Иса сөзүниң ахырында нәме үчин ер йүзүнде дирелҗек Ыбрайым, Ысхак ве Якуп пыгамберлери агзады? (Матта 22:31, 32-нҗи аятлары окаң). Үнс берен болсаңыз, Иса шол пыгамберлери агзаманка, «өлүмден дирелмек» диен җүмләни айтды. Муны айтмак билен, Иса саддукейлериң пикирини башга зада гөнүкдирди. Соңра ол Мусаның китабына салгыланды. Себәби саддукейлер шол китаплара ынанярдылар. Иса Ехованың Муса пыгамбере айдан сөзлерини гетирип, Худайың ниетине гөрә, ер йүзүнде дирелишиң, хакыкатданам, болҗакдыгыны субут этди (Мүс. чык. 3:1—6).

Үчүнҗиден, эгер Исаның дирелиш ве дурмуш гурмак барада айдан сөзлери гөкдәки дирелише дегишли болса, онда ер йүзүнде дирелҗек адамлар дурмуш гуруп билерми? Худайың Сөзүнде бу сорага анык җогап берилмейәр. Эгер Иса гөкдәки дирелиш барада айдан болса, онуң сөзлери ер йүзүнде дирелҗек адамларың тәзе дүнйәде дурмуш гуруп билҗекдигини я-да билмеҗекдигини ачык гөркезмейәр.

Хәзирликче, биз Мукаддес Язгыларда айдылышы ялы, ника багының өлүм билен үзүлйәндигини билйәрис. Шол себәпли янёлдашы айрылан эркек я-да аял тәзеден дурмуш гурмак ислесе, ол өзүни гүнәкәр дуймалы дәл. Шейле-де башгалар хем олары машгала гуруп, багтлы яшамак ислейәндиги үчин язгармалы дәл. Чүнки муны хер кимиң өзи чөзйәр (Рим. 7:2, 3; 1 Кор. 7:39).

Гөршүмиз ялы, тәзе дүнйәде болҗак яшайыш барада бизиң көп сорагларымыз бар. Биз шол сорагларың җогабы барада ойланман, гайтам, болҗак затлары гөрүп билмегимиз үчин диңе гарашмалы. Эмма догры адамларың багтлы болҗакдыгына ынанып билерис. Себәби Ехова оларың әхли зерурлыкларыны ве ислеглерини долы канагатландырар (Зеб. 145:16).