14-нҗи хекая

Худай Ыбрайымың иманыны сынаяр

ЫБРАЙЫМЫҢ нәме эдйәнини гөрйәңми? Онуң элинде пычак бар, ол оглуны өлдүрмекчи болян ялы-ла. Нәме үчин? Гел, илки билен, Ыбрайым билен Сараның нәдип огуллы боланыны билели.

Ядыңда болса, Худай олара огул вада берипди. Йөне Ыбрайым билен Сараның гаррандыгы себәпли чагалары болмаҗак ялыды. Эмма Ыбрайым Худайың әхли зады башаряндыгына иман эдйәрди. Шейлеликде, нәме болдука?

Худайың вада берен гүнүнден тутуш бир йыл гечипди. Ине, Ыбрайым йүз, Сара болса тогсан яшындака, оларың Ысхак атлы оглы болды. Худай берен вадасыны ерине етирди.

Ысхак улаланда Ехова Ыбрайымың иманыны сынады. Худай: «Эй Ыбрайым!» дийип чагырды. Ыбрайым: «Лепбей!» дийип җогап берди. Шонда Худай оңа: «Оглуңы, сөййән ялңыз оглуңы Ысхагы ал-да, мениң гөркезҗек дагыма чык. Ол ерде оны өлдүрип, гурбан гетир» дийип буюрды.

Бу сөзлер Ыбрайымы нәхили гынандыран болса герек, чүнки ол оглуны гаты эзиз гөрйәрди. Ене бир зады яда сал. Худай Ыбрайымың чагаларының Кенган юрдунда яшаҗагыны вада берипди. Эгер-де Ысхак өләйсе, бу нәдип ерине етер? Муңа Ыбрайым дүшүнип билмесе-де, ол Худая боюн болды.

Ыбрайым дага чыкып, Ысхагың эл-аягыны даңды-да, гурбан берилйән ерде гойды. Соңра оглуны өлдүрмек үчин, пычагыны чыкарды. Эмма шол бада Худайың перишдеси: «Ыбрайым, Ыбрайым!» дийип гыгырды. Ол хем: «Лепбей!» дийип җогап берди.

Худай оңа буйруп: «Оглана элиңи дегирме, оңа хич бир зат этме. Инди маңа иман эдйәниңи билдим, чүнки мениң үчин ялңыз оглуңы аямадың» дийди.

Ыбрайымың Худая болан иманы гөр, нәхили гүйчлүди! Ол Ехованың әхли зады башаряндыгына, Ысхагы болса өлүмден дирелдип билҗекдигине иман эдйәрди. Аслында, Худай Ыбрайымың Ысхагы өлдүрмегини ислемеди. Шонуң үчин Худай голайдакы гырымсы агачларың арасына гоч иберди. Соңра оглуны дәл-де, шол гочы гурбан этмеги Ыбрайыма буюрды.

Барлык 21:1—7; 22:1—18.