115-нҗи хекая

Ер йүзи ене-де Җеннет

УЛЛАКАН агачлара, овадан гүллере хем-де бейик даглара серет. Овадан герек? Гөрйәңми, кейиҗек огланың элинден от иййәр? Аңырда ёлбарслар ятыр, атлар болса отлап йөр. Шейле овадан ерде яшасың гелйәрми?

Худай сениң Җеннетде эбеди яшамагыңы ислейәр. Ол сениң хич бир ериң агырмагыны исләнок. Җеннетде яшаҗак адамлара Инҗилде шейле вада берилйәр: «Худай олар билен болар. Хич ким өлмез, агламаз ве хич хили агыры болмаз. Өңки затлар гечди».

Буларың барыны Иса эдер. Иса муны хачан эдеркә? Догры, ери эрбетликден ве эрбет адамлардан арассаландан соң эдер. Ядыңда болса, Иса ер йүзүнде яшанда хер хили кеселлери беҗерди, хатда өлүлери хем дирелтди. Иса шейдип Худайың Патышалыгының патышасы боланда, бүтин ер йүзүнде нәмелер этҗегини гөркезди.

Ер йүзи Җеннет боланда нәхили аҗайып болар! Иса билен ерден сайланан кәбир адамлар гөкден хөкүмдарлык эдер. Бу хөкүмдарлар хер бир адамың багтлы яшамагы барада алада эдер. Инди болса, Җеннетде эбеди яшамак үчин нәме этмелидигимизи билели.

Ылхам 21:3, 4; 5:9, 10; 14:1—3.