ABRIL 1, 2019
RUSSIA

Isa na Namang Saksi ni Jehova ang Nahatulan sa Russia

I-PLAY

Noong Abril 1, 2019, hinatulan ng korte ng Russia ang 56-na-taóng-gulang na si Sergey Skrynnikov dahil sa pagiging Saksi ni Jehova. Pinagbabayad siya ng $5,348.00 (RUB 350,000; EUR 4,758.95). Gusto ng tagausig na ibilanggo ito nang tatlong taon, pero hindi pumayag ang korte. Ang korte ring ito ang nagsentensiya kay Brother Dennis Christensen na mabilanggo nang anim na taon.

Si Brother Skrynnikov at ang kaniyang asawang si Nina ay may isang anak na babae. Tinutulungan nila ang kanilang anak at ang asawa nito sa pagpapalaki ng limang anak. Bukod diyan, sila ang nag-aalaga sa matatanda nang magulang ni Nina.

Sa korte, ipinagtanggol ni Brother Skrynnikov ang pananampalataya niya sa magalang at nakakakumbinsing paraan. Sinabi niya: “Kung titingnan ninyo ang sitwasyon ko ayon sa tingin ng walang pananampalataya sa Diyos, masisiraan kayo ng loob. . . . Pero bilang Saksi ni Jehova, positibo pa rin ako dahil sa aking pananampalataya. Kung ipapahintulot ng Diyos na mabilanggo ako nang tatlong taon, hindi ko ’yon ituturing na parusa kundi isang espesyal na atas na mangaral sa ibang lugar! Kaya hindi ako nasisiraan ng loob. . . . Tutulungan kami ng Diyos malaya man kami o nakabilanggo. Kaya hindi niya kami pababayaan. Lagi namin siyang kasama basta’t nananatili kaming tapat sa kaniya.”

Napapatibay tayo ng matatag na pananampalataya ng ating mga kapatid, gaya ni Brother Skrynnikov. Kapag iniisip natin ang matitinding pagsubok na kinakaharap nila, nasasabi rin natin ang sinabi ni apostol Pablo sa kaniyang panalangin: “Dahil nagtitiwala kayo sa Diyos, na nagbibigay ng pag-asa, punuin nawa niya ang inyong puso ng kagalakan at kapayapaan, nang sa gayon ay mapuno kayo ng pag-asa sa pamamagitan ng kapangyarihan ng banal na espiritu.”—Roma 15:13.

Ang pangwakas na pananalita ni Brother Skrynnikov

Isinalin mula sa wikang Russian

Una, gusto kong magpasalamat kay Presiding Judge Gleb Borisovich Noskov dahil hindi niya ako ipinabilanggo habang dinirinig ang aking kaso. Sa buong panahong iyon, kasama ko ang aking pamilya. Nagpapasalamat din ako sa masisipag na clerk ng korte.

Pinasasalamatan ko rin si Madam Prosecutor Nadezhda Gennadiyevna Naumova, dahil hindi ako nakaramdam ng panggigipit sa panahon ng interogasyon.

Nagpapasalamat din ako sa aking mahuhusay na abogado, sina Madam Irina Aleksandrovna Krasnikova at Mr. Anton Nikolayevich Bogdanov. Inaamin kong gulat na gulat ako nang iharap nila ang isang eksperto mula sa Chelyabinsk.

Salamat sa inyong lahat mga kaibigan, dahil pumunta kayo sa lahat ng sesyon para patibayin ako, kahit alam ninyong hindi kayo papapasukin.

Salamat sa inyo Inay, dahil kahit mahina na ang kalusugan ninyo, pumunta pa rin kayo para suportahan ako.

Salamat sa pinakamamahal kong asawa, na 37 taon nang sumusuporta sa akin sa masasaya at sa mahihirap na panahong gaya nito.

At siyempre, pinasasalamatan ko ang aking pinakamamahal na Diyos, si Jehova, na nagdulot ng kapayapaan at kagalakan sa aking puso. Baka hindi kayo maniwala, pero sa halip na makadama ng lungkot o galit, kagalakan at kapayapaan ang nadarama ko.

Natutupad sa akin ang 2 Corinto 4:8, 9: “Kabi-kabila ang panggigipit sa amin, pero hindi kami nasusukol; hindi namin alam ang gagawin, pero may nalalabasan pa rin kami; inuusig kami, pero hindi kami pinababayaan; ibinabagsak kami, pero nakakabangon kami.”

Sinasabi nito na hindi lang gigipitin at pag-uusigin ang mga lingkod ng Diyos, kundi magpapatuloy rin ang gawaing ipinagkatiwala sa kanila ng Panginoong Jesus, at lalago pa ito. Ang pananalitang ito ay kapit sa lahat ng nagsisikap sumunod kay Kristo:

Sinasabi ng Mateo 28:19, 20, “Kaya humayo kayo at gumawa ng mga alagad mula sa mga tao ng lahat ng bansa, na binabautismuhan sila sa pangalan ng Ama at ng Anak at ng banal na espiritu, at itinuturo sa kanila na tuparin ang lahat ng iniutos ko sa inyo. At makakasama ninyo ako sa lahat ng araw hanggang sa katapusan ng sistemang ito.”

Patuloy na inaakay ng espiritu ni Jehova ang mga Kristiyano, at binibigyan sila ng lakas na higit sa karaniwan para tulungan silang maisagawa ang atas ng Diyos kahit ginigipit sila. Lalo tayong makukumbinsi dito kapag binalikan natin ang nakaraan. Noong dekada ng 1930, parang imposibleng maipangaral ng mga Saksi ni Jehova sa buong Unyong Sobyet ang mensahe tungkol sa Kaharian ng Diyos. Pero dahil si Kristo ang nangangasiwa sa pangangaral, isinaayos niya ang mga bagay-bagay. Sa pagsisimula ng dekada ng 1950, ang pamahalaang Sobyet mismo ang nagpadala ng libo-libong pamilya ng mga Saksi ni Jehova sa Siberia hanggang sa pinakamalalayong bahagi nito. Wala pang 60 taon mula noon, ano ang nangyari? Gulat na gulat ang mga opisyal sa buong Siberia nang makita nila kung gaano kabilis lumaganap ang pangangaral. Isang ekspertong pamilyar sa kasaysayan ng mga Saksi ni Jehova sa USSR ang nagsabi: “Ang pakikipaglaban sa mga Saksi ni Jehova ay parang paghihip sa mga dandelion. Habang nilalakasan mo ang paghihip, mas maraming buto ang nililipad at mas malayo ang nararating ng mga ito.”

Ganiyan din ang sitwasyon ng mga Saksi ni Jehova ngayon. Sino ba ang natatagpuan natin kapag nagbabahay-bahay tayo? Mga ina ng tahanan at matatanda. Bihirang-bihira nating madatnan sa bahay ang mga nagtatrabaho. Bihira din at imposible kung minsan na makapangaral sa mga gusaling may mga security guard, bilangguan, korte, at iba pa. Pero dahil si Kristo ang nangangasiwa sa kampanya ng pangangaral, inilagay ni Jehova sa puso’t isip ng Ministry of Justice na maisagawa ang Kaniyang kalooban. Bilang resulta, tiniyak ng Ministry of Justice, ng Investigative Committee of the Russian Federation, ng mga tanggapan ng tagausig, at ng iba pang mga ahensiyang nagpapatupad ng batas na makapangaral ang mga Saksi ni Jehova sa mas maraming tao. Paano? Dahil sa ginawa nilang iyan, naging usap-usapan sa buong Russia ang tungkol sa Diyos na Jehova, ang Kataas-taasan ng Uniberso. Mula Kaliningrad hanggang Sakhalin, at Kuril Islands; mula Arkhangel’sk hanggang Crimea, at Yalta, pinag-uusapan nila si Jehova sa kanilang bahay, pinagtatrabahuhan, bilangguan, korte at mga labor camp. Bilang mga Saksi ni Jehova, hindi man lang sumagi sa isip natin na makakaabot nang ganito kalawak ang ating pangangaral. Kaya ngayon, nabuksan ang bagong pinto para makapangaral sa mga bagong lugar gamit ang bagong pamamaraan. Isang malaking karangalan para sa mga Saksi ni Jehova na maipangaral ang mabuting balita sa mga lugar na ito. At naging posible ito dahil na rin sa mga tanggapan ng tagausig.

Tingnan natin ang puwedeng mangyari sa hinaharap. Kung patuloy na ipapadala sa mga bilangguan at labor camp ang mga Saksi ni Jehova, bawat isang bilangguan o labor camp ay magkakaroon ng mga 200 Saksi. Isipin na lang, apat na kongregasyon sa bawat bilangguan! Malamang na makikiusap ang mga administrador ng bilangguan na palayain na lang ang mga Saksi ni Jehova. Ano sa palagay ninyo ang ipapanalangin ng karamihan sa mga Saksi? “Panginoon, huwag n’yo sanang palambutin ang puso ng mga administrador; huwag n’yong hayaang palayain ako. Marami akong nakakausap dito na mga Bible study at taimtim na mga tao.”

Kung titingnan mo ang sitwasyon sa tingin ng isang di-Saksi, baka masiraan ka ng loob. Baka sabihin mo: “Wala naman akong pinatay o ninakawan. Wala rin akong nakaaway. May mga report na nagpapatunay nito. Pero gusto pa rin ng tagausig na ipabilanggo ako nang tatlong taon.” Talagang nakakasira ito ng loob; pero bilang Saksi ni Jehova, positibo ang tingin ko sa sitwasyong ito dahil may pananampalataya ako. Kung ipapahintulot ng Diyos na masentensiyahan ako, nangangahulugan ito na dapat kong tingnan ang tatlong taóng ito bilang espesyal na atas sa bagong lugar, hindi parusa! Kaya hindi ako nasisiraan ng loob. Sa halip, itinuturing ko ito bilang isang malaking pribilehiyo na mapaglingkuran ang Diyos sa mga lugar na wala pang Saksi ni Jehova. Dahil sa media, handang-handa nang makinig ang teritoryong ito. Panahon na para mangaral.

Malaya man tayo o nakabilanggo, lagi nating kasama ang Diyos. Hindi tayo nag-iisa. Kasama natin siya kahit saan basta’t nananatili tayong tapat sa kaniya. Natitiyak kong alam ng Diyos kung gaano ako kalakas sa pisikal at kung gaano ako kalapít sa kaniya, at kung loloobin niya, hahayaan niya ang mga hukom na ibilanggo ako gaya ng gusto mong mangyari, Madam Naumova. Nasasabik na akong dumating ang Abril 1. Tinitiyak sa akin ng Hebreo 13:6: “Si Jehova ang tumutulong sa akin; hindi ako matatakot. Ano ang magagawa sa akin ng tao?” Ang Diyos na Jehova mismo ang tutulong sa akin. Kaya sino ang katatakutan ko?

Sergey Skrynnikov