Sa Georgia, isang lalaki ang lumapit sa literature cart at nagsisisigaw: “Hindi ko kayo papayagang mangaral dito! Ang Georgia ay isang bansang Kristiyanong Ortodokso.” May-kabaitang tinanong ng brother na nasa tabi ng cart ang lalaki kung nakabasa na ba siya ng alinman sa ating mga literatura. Sumagot ang lalaki, “Hindi pa.” Mataktikang iminungkahi ng brother na basahin muna ito. Dahil sa mahinahong  paglapit na iyon, kumalma ang lalaki, at kumuha siya ng ilang literatura. Makalipas ang ilang araw, bumalik ang lalaki at humingi ng tawad sa iginawi niya noon. Sinabi niyang binasa niya ang ating magasin sa kaniyang bulag na ina. Talagang nagustuhan nila ito at nais nila ng bagong mababasa. Regular na siyang pumupunta sa ating cart para kumuha ng pinakabagong mga magasin.

Samantalang nakikibahagi sa ministeryo sa Azerbaijan, nilapitan ng dalawang brother ang isang kabataang lalaki na nakatayo sa harap ng isang gusali at nagpatotoo sa kaniya. Ang lalaki ay sumagot, “Hindi ako puwedeng makinig diyan; kasalanan ’yan.” Inilabas niya sa kaniyang bulsa sa likod ang isang kutsilyo at sinabi, “Pinakitunguhan ako nang di-makatarungan, kaya gagamitin ko ang kutsilyong ’to para makamit ko ang katarungan.”

Nabigla ang mga brother, at sinabi nila, “Kasalanan ang pumatay.”

Sinabi ng lalaki, “Ano ang dapat kong gawin?” Binasa nila sa kaniya ang Roma 12:17-21 at ipinaliwanag na ang Diyos ang maghihiganti at na hindi tayo dapat “padaig sa masama, kundi patuloy na daigin ng mabuti ang masama.” Sinabi nila ang tungkol sa kapangyarihan ng mahinahong dila at sinabing kung mananakit o papatay siya, uusigin siya ng kaniyang budhi. Humanga ang lalaki sa narinig niya at umalis.

Makalipas ang halos isang oras, nakita ng lalaki ang mga brother at sinabi: “Kagagaling ko lang sa taong balak kong patayin. Hindi ko siya sinaktan kundi inayos ko ang problema namin. Nagpapasalamat ako at iniligtas n’yo  ako sa gulo.” Ipinaliwanag ng mga Saksi na si Jehova talaga ang tumulong sa kaniya.

Ilang taon na ang nakalilipas, isang sister sa Norway ang lumayo sa katotohanan. Gayunman, nang gamitin ang mga literature cart sa pampublikong pagpapatotoo, madalas niyang madaanan ang isang cart habang namimili.

Bagaman hindi niya kailanman nilapitan ang mga Saksi sa tabi ng mga cart, napansin niya ang magagandang poster at mga displey ng literatura. Ito, gayundin ang palakaibigan at mahinhing pananamit ng mga Saksi, ang dahilan para bumalik siya kay Jehova at sa kaniyang bayan.

Napansin din niya ang logo ng ating website na jw.org, kaya nagpunta siya sa website. Humanga siya dahil napakadaling hanapin ng adres ng pinakamalapit na Kingdom Hall at ng oras ng mga pulong. Nag-download siya ng ilang publikasyon at medyo kabadong nagpunta sa Kingdom Hall. Magiliw siyang tinanggap ng mga kapatid, at isinaayos ng mga elder na isang sister ang magdaos sa kaniya ng pag-aaral sa Bibliya. Di-nagtagal, nagkaroon siya ng mabubuting kaibigan sa kongregasyon at nakabalik sa kaniyang espirituwal na rutin. Regular na siya ngayong nakikibahagi sa mga pulong at sa paglilingkod sa larangan. Masaya siya dahil nagkaroon siya muli ng malapít na kaugnayan kay Jehova.

Sa isang school bus sa Norway, nag-uusap ang 15-anyos na si Ronja at ang tatlong lalaking kaklase niya tungkol sa ebolusyon. Hindi iginagalang ng mga batang lalaki ang paniniwala niya, kaya naman di-mapalagay ang ating kabataang  sister. Dahil inaakala niyang hindi siya handang pag-usapan ang paksa, nagpatulong siya sa nanay niya na humanap ng nakakukumbinsing argumento na mayroong Maylalang.

Sa school bus kinabukasan, ginamit ni Ronja ang inihanda niyang mga argumento. Pero tinuya pa rin ng mga batang lalaki ang pananampalataya niya kay Jehova. Isa sa kanila ang nagsabi nang malakas: “Walang naniniwala kay Jehova sa bus na ito! Pakitaas ang inyong kamay. Sino ang naniniwala sa ebolusyon, at sino ang naniniwala kay Jehova?” Laking gulat ni Ronja nang isang batang lalaki na nakaupo sa malapit ang nagtaas ng kamay at nagsabi, “Naniniwala ako kay Jehova!” Dalawang bata pa ang nagsabi, “Ako rin!” Narinig ng iba pang mag-aarál ang usapan nina Ronja at ng kaniyang mga kaklase, at nakumbinsi ang ilan sa kanila sa mga argumento ni Ronja!

Isang hapon, dalawang lalaking nagsasalita ng Arabe mula sa Syria ang dumating sa tanggapang pansangay sa Denmark. Sinabi nila sa mga sister sa reception desk na hinahanap nila ang mga Saksi ni Jehova. Nang sabihin ng mga sister na ito nga ang tanggapang pansangay ng mga Saksi ni Jehova, tuwang-tuwa ang mga lalaki. Paano nila nalaman ang adres? Ipinakita nila sa isang nagtatrabaho sa pampublikong aklatan ang litratong nasa cellphone nila. Ito ang pahina ng mga tagapaglathala ng edisyong Arabe ng aklat na Ano Ba Talaga ang Itinuturo ng Bibliya? Kaya naibigay sa kanila ng nagtatrabaho sa aklatan ang adres ng tanggapang pansangay.

Hiráp makipag-usap sa wikang Danish ang dalawang lalaki. Kaya ipinatawag sa reception ang isang brother na nagsasalita ng Arabe. Talagang interesado pala ang isa sa mga lalaki na matuto nang higit tungkol sa Bibliya. Hiningi ng brother ang contact information nito at nangakong dadalawin ito sa lalong madaling panahon at magsasama siya ng isa pang brother na nagsasalita ng Arabe.

Nang dalawin ang lalaki sa kaniyang bahay, nalaman ng mga brother na hindi pa siya kailanman nadalaw ng mga Saksi ni Jehova. Sinabi niya sa kanila na nakita niya ang aklat sa kaniyang mailbox, kahit na wala namang pangalan ang mailbox na nagpapahiwatig na ito ay sa taong nagsasalita ng Arabe. Dahil hindi siya marunong bumasa’t sumulat, hinilingan niya ang isa sa kaniyang mga kaibigan na basahin ang aklat para sa kaniya, at natapos nila ito sa loob ng tatlong araw. Sapat na ang narinig niya para makumbinsing nasumpungan na niya ang katotohanan.

Napakalungkot niya dahil isa siyang refugee na malayo  sa kaniyang pamilya, ngunit nakasumpong siya ng kaaliwan sa Bibliya. Nang una siyang dalawin ng mga brother, nagtanong siya: “Bakit ngayon lang kayo dumalaw? Talagang kailangan ko ito.” Patuloy siyang nakikipag-aral sa mga brother at tuwang-tuwa siya sa kaniyang natututuhan.

Si Dmitry ay nagtatrabaho bilang manedyer sa isang kompanya ng sigarilyo sa Ukraine, pero nang magkaroon siya ng higit na kabatiran tungkol sa pinsalang dulot ng paninigarilyo sa kalusugan ng tao, nagbitiw siya sa trabaho na may malaking suweldo. Pagkatapos, sa loob ng tatlong buwan, namatay ang nanay niya at biyenang babae. Malaking dagok ang pagkamatay ng mga mahal sa buhay. Inaasahan niyang makakakuha siya ng kaaliwan at sagot sa mga tanong niya mula sa kaniyang relihiyon, pero hindi iyon nangyari. Sinabi sa kaniya ng isang kaibigan na ang pagiging Kristiyanong Ortodokso ay nangangahulugan ng pagkakaroon ng “krus sa iyong leeg at kalungkutan sa iyong puso.” Iyan nga ang nadama ni Dmitry. Natanto niya na wala siyang kaalam-alam tungkol sa Diyos o sa Bibliya. Sa kawalang-pag-asa, nanalangin siya at humingi ng tulong. Pagkatapos, naalaala niya ang kaniyang narinig tungkol sa mga Saksi ni Jehova. Nakita niya sa Internet ang ating website at gulat na gulat siya sa dami ng impormasyong ibinibigay nito tungkol sa Bibliya. Pagkatapos, hinanap niya ang pinakamalapit na Kingdom Hall. Pagdating niya sa parking lot, isang attendant ang bumati sa kaniya at nagtanong kung may maitutulong ba siya. Sinabi ni Dmitry, “Gusto kong mag-aral ng Bibliya.” Anim na buwan na siyang nag-aaral ng Bibliya at regular na dumadalo at nakikibahagi sa mga pulong.

Masayang nakausap nina Paul at Faith, na nakatira sa Britain, si Susan at nagsaayos na dalawin itong muli. Pagbalik nila, wala sa bahay si Susan. Bilang pagsunod sa payo tungkol sa pag-iiwan ng note na nasa Ating Ministeryo sa Kaharian ng Nobyembre 2014, nag-iwan ng note sina Paul at Faith para sabihing babalik sila bukas. Nang bumalik sila, nagulat sila nang makita ang isang note para sa kanila na nakadikit sa pinto ni Susan. Ipinaliwanag niyang namili siya para sa kasal ng kaniyang anak na babae. Nag-iwan uli ng note sina Paul at Faith na nagsasabing babalik na lang sila sa susunod na linggo. Ngayon, naghihintay na si Susan sa kanila, at nagsimula silang mag-aral sa aklat na Itinuturo ng Bibliya.

Dahil malapit nang ikasal ang kaniyang anak, hiniling ni Susan kung puwede ba nilang ipagpaliban muna ang susunod na pagdalaw. Nang dumalaw-muli sina Paul at Faith, walang sumasagot, kaya nag-iwan sila ng isang note  na may numero ng kanilang cellphone. Natuwa sila nang matanggap nila ang text message ni Susan na humihingi ng paumanhin na hindi sila nagkita; kausap niya kasi ang isang kapitbahay sa hardin. Mula noon, regular nang nag-aaral ng Bibliya si Susan at dumalo na siya kamakailan sa kaniyang unang pulong.

Masigasig sina Paul at Faith sa pag-iiwan ng mga note upang patuloy na makipag-ugnayan. “Mayroon pa kaming ilang dinalaw na nakabasa ng mga note na iniwan namin para sa kanila. Napakaepektibo nito!”

Noong Agosto 2014, isang brother ang naospital sa Hungary dahil sa sakit na pulmonary embolism. Nakalulungkot, namatay siya hindi pa natatagalan. Ito ang isinulat ng asawa ng brother tungkol sa isang nars, si Tünde, na lubhang matulungin:

“Noong tag-araw ng 2015, dumalo ako sa ‘Tularan si Jesus!’ na Panrehiyong Kombensiyon kasama ng anak kong lalaki. Sa pagtatapos ng ikatlong araw, habang nasa parking lot kami papauwi na ng bahay, isang babae ang huminto sa harap ko, ibinaba ang kaniyang mga bag, niyakap ako, at umiyak. Ito ang nars na nag-alaga sa mister ko sa intensive care unit halos isang taon na ang nakalipas. Sinabi niyang tuwing magsisimula ang bawat shift, ang mga nars ay inaatasan ng isang pasyenteng aalagaan. Nananalangin siya na sana maatasan siya sa asawa ko. Iyan nga ang laging nangyayari!

“Ayon kay Tünde, ang mainam na paggawi at pananampalataya ng aking asawa at ang palaging pagsasabi ng pag-asa nito ang nag-udyok sa kaniya na seryosong makipag-aral ng Bibliya sa mga Saksi ni Jehova.

 “Si Tünde, na nag-aaral na ngayon ng Bibliya, ay umaasa sa panahon kung kailan maaari niyang salubungin ang aking asawa. Gusto niyang sabihin sa asawa ko na dahil sa mainam na paggawi at matibay na pananampalataya nito, nakilala niya si Jehova at nalaman ang kamangha-manghang mga pangako ni Jehova.”

Dahil sa mga protesta at harang, sarado kung minsan ang ilang checkpoint sa hangganan sa pagitan ng Greece at Bulgaria, anupat napakahabang pila ng mga sasakyan ang naghihintay. Sinamantala ng isang kalapit na kongregasyon sa Bulgaria ang sitwasyon at nag-alok ng mga literatura sa Bibliya para basahin ng naghihintay na mga drayber. Nagpunta ang mga brother sa hangganan dala ang mga literatura sa 12 wika. Maraming drayber ng trak ang pagod at naiinis pero gusto nilang makipag-usap. Matiyagang nakinig ang mga brother, na nagbibigay ng pag-asa at pampatibay-loob. Isang drayber ang nagtanong, “Mga Saksi ni Jehova ba kayo?” Pagkatapos sagutin ng oo, sinabi pa niya, “Sabi ko na nga ba, kasi mga Saksi ni Jehova lang ang nangangaral na gaya n’yo.” Isang drayber ng trak na taga-Austria ang pabirong nagsabi: “Pati ba naman dito? Talagang wala kaming kawala sa inyo! Congratulations! Sana patuloy kayong magbigay ng kaaliwan at pag-asa sa mga tao.” Sinabi pa ng isa: “Wala akong hilig na basahin ang inyong mga literatura. Pero ngayon, gustong-gusto ko na itong basahin.” Napaluha ang isang drayber nang mangaral sa kaniya ang isang brother. Sinabi niya na dati siyang Saksi maraming taon na ang nakalipas. Pinatibay siya ng mga brother na huwag lang basahin ang mga literatura kundi makipag-ugnayan din sa kongregasyon.