[malamang na mula sa Heb. na neʹtser, “sibol”].

Isang naglalarawang katawagan na ikinapit kay Jesus at nang maglaon ay pati sa kaniyang mga tagasunod. Ang mga pangalang Nazareno at Nazareo ay hindi dapat ipagkamali sa isa’t isa, sapagkat bagaman magkahawig ang baybay ng mga ito sa Tagalog, ang mga ito ay nagmula sa magkaibang mga salitang Hebreo na magkaiba rin ang kahulugan.​—Tingnan ang NAZAREO.

Natural lamang at hindi kataka-taka na si Jesus ay tawaging Nazareno, yamang mula sa pagkasanggol (bago siya magtatlong taóng gulang) ay pinalaki siya bilang anak ng isang karpintero sa lunsod ng Nazaret, isang lugar na mga 100 km (60 mi) sa H ng Jerusalem. Isang kaugalian noong panahong iyon na iugnay ang mga tao sa mga lugar na pinagmulan nila.​—2Sa 3:2, 3; 17:27; 23:25-37; Na 1:1; Gaw 13:1; 21:29.

Malimit tukuyin si Jesus noon ng lahat ng uri ng tao sa iba’t ibang lugar bilang ang Nazareno. (Mar 1:23, 24; 10:46, 47; 14:66-69; 16:5, 6; Luc 24:13-19; Ju 18:1-7) Ang pangalang iyon ay tinanggap at ginamit ni Jesus mismo. (Ju 18:5-8; Gaw 22:6-8) Sa karatulang inilagay ni Pilato sa pahirapang tulos, isinulat niya sa Hebreo, Latin, at Griego: “Si Jesus na Nazareno ang Hari ng mga Judio.” (Ju 19:19, 20) Mula noong Pentecostes 33 C.E., si Jesu-Kristo ay madalas tukuyin ng mga apostol at ng iba pa bilang ang Nazareno o bilang nagmula sa Nazaret.​—Gaw 2:22; 3:6; 4:10; 6:14; 10:38; 26:9.

Makahula. Binanggit ni Mateo na ang pangalang Nazareno ay inihula bilang isa pang tanda na magpapakilala kay Jesu-Kristo bilang ang ipinangakong Mesiyas. Itinawag-pansin niya ito sa kaniyang mga mambabasa nang sabihin niya kung paano iniuwi ni Jose si Maria at ang anak nito mula sa Ehipto pagkamatay ni Herodes. “Isa pa,” isinulat ni Mateo, “yamang binigyan siya ng babalang mula sa Diyos sa isang panaginip, siya [si Jose] ay umalis patungo sa teritoryo ng Galilea, at dumating at tumahan sa lunsod na pinanganlang Nazaret, upang matupad yaong sinalita sa pamamagitan ng mga propeta: ‘Siya ay tatawaging Nazareno.’⁠”​—Mat 2:19-23.

Ang Nazaret ay hindi binabanggit sa Hebreong Kasulatan. Ipinapalagay ng iba na sumisipi si Mateo mula sa isang makahulang aklat na hindi na umiiral o sa isang di-nakasulat na tradisyon; gayunman, ang pananalitang “sinalita sa pamamagitan ng mga propeta” ay pantanging ginagamit ng mga manunulat ng Kristiyanong Griegong Kasulatan upang tumukoy sa mismong kanonikal na koleksiyon ng Hebreong Kasulatan na taglay natin ngayon. Lumilitaw na upang maunawaan ang sinabi ni Mateo, dapat tandaan na ang Nazareno ay katumbas ng neʹtser, na ipinakitang nangangahulugang sibol.

Kung gayon, maliwanag na ang tinutukoy ni Mateo ay ang sinabi ni Isaias (11:1) tungkol sa Mesiyas: “Lalabas ang isang maliit na sanga mula sa tuod ni Jesse; at mula sa kaniyang mga ugat ay magiging mabunga ang isang sibol [we·neʹtser].” May isa pang salitang Hebreo, tseʹmach, na nangangahulugan ding sibol, at ginamit ito ng iba pang mga propeta sa pagtukoy sa Mesiyas. Ginamit ni Mateo ang anyong pangmaramihan nang sabihin niyang binanggit ng “mga propeta” ang pagdating ng “Sibol” na iyon. Halimbawa, isinulat ni Jeremias na ang “sibol na matuwid” ay isang supling ni David. (Jer 23:5; 33:15) Inilarawan naman ni Zacarias ang isang haring-saserdote “na ang pangalan ay Sibol,” isang hula na pantanging kumakapit kay Jesus na Nazareno, ang Tagapagtayo ng dakilang espirituwal na templo.​—Zac 3:8; 6:12, 13.