Isang panugtog na uring woodwind o hinihipan. Bagaman may ilang pagtatalo hinggil sa kung aling makabagong panugtog ang tumutugma sa Hebreong cha·lilʹ at sa katumbas nitong Griego na au·losʹ, isinasalin ng maraming makabagong salin ang mga salitang ito bilang “plawta,” kasuwato ng paglalarawang ibinigay ng mga leksikograpo. (1Sa 10:5; 1Co 14:7, AT, JB, NW, RS) Ang salitang-ugat na Hebreo kung saan pinaniniwalaang hinalaw ang cha·lilʹ ay nangangahulugang “ulusin” (Isa 51:9; 53:5), at maaaring tumutukoy ito sa isang pamamaraang ginagamit sa paggawa ng isang simpleng plawta, samakatuwid nga, binubutasan muna ang pinakagitna ng isang bahagi ng tambo, kania, o maging buto ng hayop o garing, at saka gagawa ng iba pang mga butas na may angkop na mga pagitan. Ipinahihiwatig ng mga inskripsiyon sa Ehipto na sari-saring tulad-plawtang mga panugtog ang umiral sa bansang iyon. Ang isang uri ng mga ito ay hinahawakan nang pahalang, anupat sa gilid ng panugtog inilalapat ang bibig; gumawa rin sila ng isang doblihang plawta, at sa dulo naman ng dalawang pipa na ito inilalapat ang bibig.

Ang Griegong au·losʹ ay waring ginagamit din bilang isang pangkalahatang katawagan anupat saklaw nito ang dalawang uri ng mga panugtog: yaong ginagamitan ng isang tambo sa bokilya, at yaong mga simpleng pipa na tulad-plawta. Maaaring ang cha·lilʹ ay naging isa ring pangkaraniwang termino para sa lahat ng panugtog na woodwind, ngunit sa makabagong Hebreo ang pangalang ito ay ikinakapit lamang sa plawta, at ayon sa tradisyonal na paniniwalang Judio ang cha·lilʹ sa Kasulatan ay ang plawta.

Noon, kabilang ang plawta sa mga pinakapopular sa lahat ng panugtog, anupat tinutugtog ito sa masasayang panahon gaya ng mga piging at mga kasalan (Isa 5:12; 30:29; 1Ha 1:40), isang kaugaliang ginagaya ng mga bata sa mga liwasan. (Mat 11:16, 17) Tinutugtog din ito sa mga panahon ng kalungkutan. Kadalasan, ang propesyonal na mga tagapagdalamhati ay sinasaliwan noon ng mga plawtistang tumutugtog ng malulungkot na himig.​—Mat 9:23, 24.