Sa silangan ng Bundok ng mga Olibo, mga tatlong kilometro mula sa Jerusalem, naroon ang nayon ng Betania. (Juan 11:18) Doon nagpunta si Jesus, sa bahay ng magkapatid na Marta at Maria. Si Jesus ay kaibigan nila at ng kapatid nilang si Lazaro, at malugod nila siyang tinanggap.

Malaking karangalan na maging bisita ang Mesiyas. Gusto ni Marta na ipaghanda ng maraming pagkain si Jesus. Habang nag-aasikaso si Marta, si Maria naman ay nakaupo at nakikinig kay Jesus. Sinabi ni Marta kay Jesus: “Panginoon, hahayaan mo na lang ba na hindi ako tinutulungan ng kapatid ko sa paghahanda? Sabihin mo naman sa kaniya na tulungan ako.”—Lucas 10:40.

Imbes na pagsabihan si Maria, pinayuhan ni Jesus si Marta dahil sa sobrang pag-iintindi sa pagkain: “Marta, Marta, masyado kang nag-aalala sa maraming bagay. Iilang bagay lang ang kailangan o kahit isa lang. Pinili ni Maria ang mabuting bahagi at hindi ito kukunin sa kaniya.” (Lucas 10:41, 42) Oo, idiniin ni Jesus na hindi dapat ubusin ang oras sa paghahanda ng magarbong pagkain. Sapat na ang simpleng handa.

Maganda naman ang intensiyon ni Marta. Gusto lang niyang asikasuhin ang bisita. Pero dahil masyado siyang abala sa paghahanda ng pagkain, napalampas niya ang napakagandang pagkakataong makinig sa Anak ng Diyos! Ipinakita ni Jesus na mahusay ang ginawa ni Maria, dahil mas makikinabang siya rito, at nag-iwan din ito ng mahalagang aral sa atin.

Isa pang mahalagang aral ang itinuro ni Jesus sa ibang pagkakataon. Isang alagad ang nagtanong: “Panginoon, turuan mo kaming manalangin kung paanong tinuruan din ni Juan ang mga alagad niya.” (Lucas 11:1) Mga isa’t kalahating taon na ang nakalilipas sa kaniyang Sermon sa Bundok, itinuro na ni Jesus kung paano mananalangin. (Mateo 6:9-13) Pero malamang na wala roon ang alagad na ito, kaya inulit ni Jesus ang mga pangunahing punto. Pagkatapos, nagbigay siya ng ilustrasyon para idiin ang kahalagahan ng pagiging matiyaga sa pananalangin.

“Ipagpalagay nang isa sa inyo ang may kaibigan, at pinuntahan ninyo siya nang hatinggabi at sinabi sa kaniya, ‘Kaibigan, pahingi naman ng tatlong tinapay. May dumating kasi akong kaibigan na galing sa paglalakbay at wala akong maipakain sa kaniya.’ Pero sumagot ito mula sa loob ng bahay: ‘Huwag mo na akong guluhin. Nakakandado na ang pinto, at natutulog na kami ng mga anak ko. Hindi na ako puwedeng bumangon para bigyan ka ng anuman.’ Sinasabi ko sa inyo, babangon ang kaibigan niya at ibibigay ang kailangan niya, hindi dahil sa magkaibigan sila, kundi dahil sa mapilit siya.”—Lucas 11:5-8.

Hindi naman ibig sabihin ni Jesus na ayaw ni Jehova na tumugon sa mga pakiusap, gaya ng kaibigan sa ilustrasyon. Sa halip, ipinakikita niya na kung ang lalaki nga na ayaw noong una ay napakilos ding pagbigyan ang mapilit na kaibigan, tiyak na mas gustong pagbigyan ng ating maibiging Ama sa langit ang taimtim na kahilingan ng kaniyang tapat na mga lingkod! Nagpatuloy si Jesus: “Sinasabi ko sa inyo, patuloy na humingi at bibigyan kayo, patuloy na maghanap at makakakita kayo, patuloy na kumatok at pagbubuksan kayo; dahil bawat isa na humihingi ay tumatanggap, at bawat isa na naghahanap ay nakakakita, at bawat isa na kumakatok ay pinagbubuksan.”—Lucas 11:9, 10.

Sinuportahan pa ni Jesus ang punto at ginamit na halimbawa ang isang ama: “Sino ngang ama ang magbibigay ng ahas sa kaniyang anak kung humihingi ito ng isda? O magbibigay ng alakdan kung humihingi ito ng itlog? Kaya kung kayo na makasalanan ay marunong magbigay ng mabubuting bagay sa mga anak ninyo, lalo pa nga ang Ama sa langit! Magbibigay siya ng banal na espiritu sa mga humihingi sa kaniya.” (Lucas 11:11-13) Hindi ba’t nakapagpapatibay na ang ating Ama ay handang makinig sa atin at ibigay ang mga pangangailangan natin?