NANG lumaki na si Jesus at malaman kung paano siya iningatan noong maliit pa siya, sa palagay mo kaya ay nanalangin siya kay Jehova at nagpasalamat sa kaniya?— Ano kaya sa akala mo ang sinabi ni Jesus kina Maria at Jose nang malaman niyang iniligtas nila ang kaniyang buhay sa pamamagitan ng pagdadala sa kaniya sa Ehipto?—

Mangyari pa, si Jesus ay hindi na isang sanggol ngayon. Ni wala na siya sa lupa na gaya noon. Pero napansin mo ba na parang iniisip ng mga tao sa ngayon na si Jesus ay isa lamang sanggol na nasa sabsaban?— Totoo ito kung Pasko na sa maraming lugar ay makikita ang larawan ni Jesus bilang isang sanggol.

Kahit wala na sa lupa si Jesus, naniniwala ka bang buháy siya?— Oo, binuhay siya mula sa mga patay, at isa na siya ngayong makapangyarihang Hari sa langit. Sa palagay mo, ano ang magagawa niya para maingatan ang mga naglilingkod sa kaniya?— Buweno, nang si Jesus ay nasa lupa, ipinakita niya na kaya niyang ingatan ang mga umiibig sa kaniya. Tingnan natin kung paano niya ito ginawa isang araw nang siya at ang kaniyang mga alagad ay sakay ng isang bangka.

 Gumagabi na noon. Maghapong nagturo si Jesus sa may Dagat ng Galilea, isang malaking lawa na mga 20 kilometro ang haba at 12 kilometro ang luwang. Ngayo’y sinabi niya sa kaniyang mga alagad: “Tumawid tayo sa kabilang ibayo ng lawa.” Kaya sumakay sila sa bangka at naglayag patawid sa lawa. Pagod na pagod si Jesus, kaya pumunta siya sa likuran ng bangka at nahiga sa may unan. Di-nagtagal, nakatulog siya nang mahimbing.

Nanatiling gising ang mga alagad para bantayan ang direksiyon ng bangka. Maayos naman ang lahat sa pasimula, pero mayamaya ay biglang lumakas ang hangin. Palakas nang palakas ang hihip nito, at palaki nang palaki ang mga alon. Humampas ang mga alon sa bangka, kung kaya pumasok ang tubig sa bangka.

Natakot ang mga alagad na baka sila lumubog. Pero hindi natakot si Jesus. Natutulog pa rin siya sa hulihan ng bangka. Sa wakas ay ginising siya ng mga alagad, at sinabi: ‘Guro, Guro, iligtas mo kami; mamamatay kami sa bagyong ito.’ Dahil dito, bumangon si Jesus at nagsalita sa hangin at mga alon. “Tigil! Tumahimik ka!” ang sabi niya.

Agad na tumigil ang paghihip ng hangin, at kumalma  ang lawa. Namangha ang mga alagad. Hindi pa sila nakakita ng ganito kailanman. Nagsimula silang magsabi sa isa’t isa: “Sino nga bang talaga ito, sapagkat inuutusan niya maging ang mga hangin at ang tubig, at ang mga ito ay sumusunod sa kaniya?”—Lucas 8:22-25; Marcos 4:35-41.

Alam mo ba kung sino si Jesus?— Alam mo ba kung saan niya kinukuha ang kaniyang dakilang kapangyarihan?— Hindi dapat matakot ang mga alagad kapag kasama nila si Jesus, sapagkat si Jesus ay hindi pangkaraniwang tao. Nakagagawa siya ng kamangha-manghang mga bagay na hindi kayang gawin ng sinumang tao. Ikukuwento ko sa iyo ang isa pang ginawa niya noon, sa isa ring maunos na dagat.

Nangyari ito sa iba namang araw. Nang gumabi na, sinabi ni Jesus sa kaniyang mga alagad na sumakay sila sa bangka at mauna na sa kaniya sa kabilang ibayo ng dagat. Pagkatapos ay nag-iisang umakyat si Jesus sa bundok. Isa itong tahimik na lugar na makapananalangin siya sa kaniyang Ama, ang Diyos na Jehova.

 Sumakay sa bangka ang mga alagad at naglayag patawid sa kabilang ibayo ng dagat. Pero mayamaya ay humihip ang hangin. Palakas ito nang palakas. Gabi na noon. Ibinaba ng mga lalaki ang layag at nagsimulang sumagwan. Pero hindi sila gaanong makalayo dahil pasalungat sa kanila ang hihip ng hangin. Pagiwang-giwang ang bangka dahil sa malalaking alon, at pinapasok na ito ng tubig. Sinikap ng mga lalaki na makarating sa pampang, pero wala silang magawa.

Naroroon pa ring mag-isa si Jesus sa bundok. Matagal na siya roon. Pero ngayon ay nakikita niyang nanganganib ang kaniyang mga alagad dahil sa malalaking alon. Kaya bumaba siya sa bundok at pumunta sa tabing-dagat. Gustong tulungan ni Jesus ang kaniyang mga alagad, kaya naglakad siya sa ibabaw ng maunos na dagat patungo sa kanila!

Ano ang mangyayari kapag naglakad ka sa tubig?— Lulubog ka, at baka malunod ka pa. Pero iba si Jesus. Mayroon siyang natatanging kapangyarihan. Malayo ang nilakad ni Jesus para marating ang bangka. Kaya halos mag-uumaga na nang makita ng mga alagad si Jesus sa ibabaw ng tubig na papalapit sa kanila. Pero hindi sila makapaniwala sa kanilang nakikita. Takot na takot at napasigaw sila. Nang magkagayon ay nagsalita si Jesus sa kanila: “Lakasan ninyo ang inyong loob, ako ito; huwag kayong matakot.”

Nang makasakay si Jesus sa bangka, tumigil ang bagyo. Namangha na naman ang mga alagad. Yumukod sila kay Jesus at nagsabi: “Tunay ngang ikaw ang Anak ng Diyos.”—Mateo 14:22-33; Juan 6:16-21.

Ang sarap siguro kung nabubuhay na tayo noon at nakikita si Jesus na gumagawa ng mga bagay na ito, hindi ba?— Alam mo ba kung bakit ginawa ni Jesus ang gayong mga himala?— Ginawa niya ang mga iyon dahil mahal niya ang kaniyang mga alagad at gusto niyang tulungan sila. Pero ginawa rin niya ang mga iyon para ipakita ang dakilang kapangyarihang taglay niya na gagamitin niya sa hinaharap bilang Tagapamahala ng Kaharian ng Diyos.

 Ngayon pa lamang ay madalas nang gamitin ni Jesus ang kaniyang kapangyarihan para ingatan ang kaniyang mga tagasunod mula sa pagsisikap ni Satanas na patigilin sila sa pagsasabi sa iba ng tungkol sa Kaharian ng Diyos. Pero hindi ginagamit ni Jesus ang kaniyang kapangyarihan para ingatan ang kaniyang mga alagad mula sa sakit o para pagalingin sila kapag sila’y nagkakasakit. Maging ang mga apostol ni Jesus ay namatay ring lahat nang dakong huli. Ang kapatid ni Juan na si Santiago ay pinatay, at si Juan mismo ay ibinilanggo.—Gawa 12:2; Apocalipsis 1:9.

Ganiyan din sa ngayon. Naglilingkod man ang mga tao kay Jehova o hindi, lahat sila ay nagkakasakit at namamatay. Pero sandali na lamang, kapag namamahala na si Jesus bilang Hari ng pamahalaan ng Diyos, mag-iiba na ang kalagayan. Sa panahong iyon ay wala nang matatakot, dahil gagamitin ni Jesus ang kaniyang kapangyarihan para pagpalain ang lahat ng sumusunod sa kaniya.—Isaias 9:6, 7.