BAKIT kaya importante ang tanong na, Sino ang Diyos mo?— Kasi, maraming diyos ang sinasamba ng mga tao. (1 Corinto 8:5) Nang tumanggap si apostol Pablo ng kapangyarihan mula kay Jehova para pagalingin ang isang lalaking hindi pa nakalakad kahit kailan, ang mga tao ay sumigaw: “Ang mga diyos ay naging tulad ng mga tao at bumaba sa atin!” Gustong sambahin ng mga tao si Pablo at ang kaniyang kaibigang si Bernabe. Tinawag nilang Hermes si Pablo at Zeus naman si Bernabe, na mga pangalan ng huwad na mga diyos.

Pero hindi pumayag sina Pablo at Bernabe na sambahin sila ng mga tao. Tumakbo agad sila sa mga tao at nagsabi: “Bumaling kayo mula sa walang-kabuluhang mga bagay na ito tungo sa Diyos na buháy.” (Gawa 14:8-15) Sino ba ang “Diyos na buháy,” na lumalang sa lahat ng bagay?— Oo, siya ay si Jehova, “ang Kataas-taasan sa buong lupa.” Tinawag ni Jesus si Jehova na “tanging tunay na Diyos.” Kaya nga, sino lamang ang dapat sambahin?— Si Jehova lamang!—Awit 83:18; Juan 17:3; Apocalipsis 4:11.

Karamihan sa mga tao ay sumasamba sa ibang mga diyos sa halip na sa “tanging tunay na Diyos.” Kadalasan nang sumasamba sila sa mga bagay na yari sa kahoy, bato, o metal. (Exodo 32:4-7; Levitico 26:1; Isaias 44:14-17) Maging ang mga lalaki at babae na nagiging sikat ay tinatawag kung minsan na mga diyos, mga bituin, o mga idolo. Tama bang dakilain ang mga ito?—

Pagkatapos na si Saul ay maging si apostol Pablo, sumulat siya: “Binulag ng diyos ng sistemang ito ng mga bagay ang mga pag-iisip ng mga di-sumasampalataya.” (2 Corinto 4:4) Sino ba ang diyos na ito?— Oo, si  Satanas na Diyablo! Nakukumbinsi ni Satanas ang mga tao na sumamba sa maraming tao at bagay.

Nang tuksuhin ni Satanas si Jesus na yumukod at sumamba sa kaniya, ano ang sinabi ni Jesus kay Satanas?— “Si Jehova na iyong Diyos ang sasambahin mo, at sa kaniya ka lamang mag-uukol ng sagradong paglilingkod.” (Mateo 4:10) Kaya niliwanag ni Jesus na ang pagsamba ay para lamang kay Jehova. Basahin natin ang tungkol sa ilang kabataang lalaki na nakaaalam nito. Ang mga pangalan nila ay Sadrac, Mesac, at Abednego.

Ang mga kabataang Hebreong ito ay bahagi ng bansang Israel ng Diyos at dinalang bihag sa lupain ng Babilonya. Doon, isang hari na ang pangalan ay Nabucodonosor ang nagtayo ng isang napakalaking imaheng ginto. Isang araw, iniutos niya na kapag tinutugtog na ang musika, lahat ay dapat yumukod sa imahen. ‘Ang sinumang hindi yumukod  at sumamba ay ihahagis sa nagniningas na maapoy na hurno,’ ang babala niya. Kung ikaw sila, ano kaya ang gagawin mo?—

Karaniwan nang sumusunod sina Sadrac, Mesac, at Abednego sa lahat ng utos ng hari. Pero ito ang ayaw nilang sundin. Alam mo ba kung bakit?— Ito’y dahil sinabi ng kautusan ng Diyos: ‘Huwag kang magkakaroon ng iba pang mga diyos maliban sa akin. Huwag kang gagawa para sa iyo ng inukit na imahen at yuyukod dito.’ (Exodo 20:3-5) Kaya sina Sadrac, Mesac, at Abednego ay sumunod sa utos ni Jehova at hindi sa utos ng hari.

Galít na galít ang hari, kaya ipinatawag niya agad ang tatlong kabataang Hebreo. Nagtanong siya: ‘Totoo nga bang hindi kayo naglilingkod sa aking mga diyos? Bibigyan ko kayo ng isa pang pagkakataon. Ngayon, kapag narinig ninyo ang musika, sumubsob kayo at sumamba sa imahen na ginawa ko. Kung hindi, ihahagis kayo sa nagniningas na maapoy na hurno. At sinong diyos iyon na makapagliligtas sa inyo sa aking mga kamay?’

Ano kaya ang gagawin ng mga kabataang ito? Kung ikaw sila, ano ang gagawin mo?— Sinabi nila sa hari: ‘Maililigtas kami ng aming Diyos na pinaglilingkuran namin. Pero kahit na hindi niya gawin iyon, hindi pa rin namin paglilingkuran ang iyong mga diyos. Hindi kami yuyukod sa iyong imaheng ginto.’

 Lalo nang nagalit ang hari. Nag-utos siya: ‘Painitin ang hurno nang pitong ulit pang higit kaysa sa dati!’ Pagkatapos ay inutusan niya ang kaniyang malalakas na tauhan na igapos sina Sadrac, Mesac, at Abednego at ihagis sila sa hurno! Napakainit ng hurno kung kaya namatay ang mga tauhan ng hari dahil sa apoy! Kumusta kaya ang tatlong Hebreo?

Sina Sadrac, Mesac, at Abednego ay bumagsak sa gitna mismo ng apoy. Pero tumayo sila! Hindi sila nasaktan. At hindi na sila nakagapos. Paano nangyari ito?— Sumilip ang hari sa hurno, at natakot siya sa kaniyang nakita. ‘Hindi ba’t tatlong lalaki ang inihagis natin sa apoy?’ ang tanong niya. Sumagot ang kaniyang mga lingkod: “Opo, O hari.”

Pagkatapos ay sinabi ng hari: ‘Narito! Ako ay nakakakita ng apat na lalaking naglalakad doon sa loob, at walang sinuman sa kanila ang napipinsala ng apoy.’ Alam mo ba kung sino ang ikaapat na personang ito?— Ang anghel ni Jehova. Iningatan niya ang tatlong Hebreo na huwag masaktan.

Buweno, nang makita ito, lumapit ang hari sa pinto ng hurno at sumigaw: “Sadrac, Mesac at Abednego, kayong  mga lingkod ng Kataas-taasang Diyos, lumabas kayo at pumarito!” Nang sila’y lumabas, nakita ng lahat na hindi sila nasunog. Ni hindi man lamang sila nag-amoy sunóg. Pagkatapos ay sinabi ng hari: ‘Pagpalain ang Diyos nina Sadrac, Mesac at Abednego, na nagsugo ng anghel para iligtas ang kaniyang mga lingkod sapagkat ayaw nilang sumamba sa alinmang diyos maliban sa kanilang sariling Diyos.’—Daniel, kabanata 3.

May matututuhan tayong aral mula sa nangyari noon. Maging sa ngayon, ang mga tao ay naglalagay ng mga imahen, o idolo, para sambahin. Ang The Encyclopedia Americana ay nagsasabi: “Ang watawat, gaya ng krus, ay sagrado.” Maaaring ang mga imahen ay yari sa kahoy, bato, metal, o tela. Ang mga sinaunang alagad ni Jesus noon ay tumangging gumawa ng isang gawang pagsamba sa emperador ng Roma, na ayon sa istoryador na si Daniel P. Mannix ay puwedeng ikumpara “sa pagtangging sumaludo sa watawat o bumigkas ng panatang makabayan.”

Sa palagay mo, may halaga kaya sa Diyos kung ang isang relihiyosong imahen man ay yari sa tela, kahoy, bato, o metal?— Tama kayang gumawa ang isang lingkod ni Jehova ng isang gawang pagsamba sa gayong imahen?— Hindi ito ginawa nina Sadrac, Mesac, at Abednego, at natuwa si Jehova sa kanila. Paano mo kaya matutularan ang kanilang halimbawa?—