A. PANIMULANG PAGBATI (1:1, 2)

B. LAYUNIN NG DIYOS NA IBALIK ANG PAGKAKAISA AT KAPAYAPAAN SA PAMAMAGITAN NI KRISTO (1:3–3:21)

• 1. Ang maluwalhating walang-kapantay na kabaitan ng Diyos at ang pagsisiwalat ng sagradong lihim ng kaniyang kalooban (1:3-23)

  • Espirituwal na mga pagpapala para sa mga piniling maging kaisa ni Kristo (1:3-7)

  • Layunin ng Diyos na tipunin ang lahat ng bagay sa Kristo sa pamamagitan ng “isang administrasyon” (1:8-14)

  • Nagpasalamat si Pablo sa Diyos dahil sa pananampalataya ng mga taga-Efeso, at ipinanalangin niyang bigyan sila ng karunungan (1:15-23)

• 2. Ang mga Kristiyanong Judio at di-Judio ay magkakasama at unti-unting nagiging ”isang banal na templo para kay Jehova” (2:1-22)

  • Kahit patay noon ang mga Kristiyano dahil sa mga pagkakamali at kasalanan nila, binuhay sila ng Diyos dahil sa kaniyang walang-kapantay na kabaitan (2:1-7)

  • Sa pamamagitan ng walang-kapantay na kabaitan, naililigtas ang mga Kristiyano dahil sa pananampalataya nila at hindi dahil sa gawa (2:8-10)

  • Ang mga di-Judio, na walang Diyos at walang pag-asa noon, ay naipagkasundo sa Diyos sa pamamagitan ni Kristo (2:11-13)

  • Nang gibain ang pader na naghihiwalay sa mga Judio at di-Judio, puwede nang magkaisa ang dalawang grupong ito at parehong maging kaisa ni Kristo (2:14-18)

  • Ang mga Kristiyanong Judio at di-Judio ay parehong itinayo sa pundasyon at naging isang espirituwal na templo (2:19-22)

• 3. Katiwala si Pablo ng walang-kapantay na kabaitan ng Diyos (3:1-21)

  • Isang bahagi ng sagradong lihim: Ang mga Judio at di-Judio ay parehong puwedeng maging kasamang tagapagmana ni Kristo (3:1-7)

  • Ang mga ginagawa ng Diyos sa kongregasyon ay nagsisiwalat ng karunungan ng Diyos kahit sa mga nasa langit (3:8-13)

  • Ipinanalangin ni Pablo na magkaroon ng kaunawaan ang mga taga-Efeso at malaman ang pag-ibig ng Kristo (3:14-21)

C. MAMUHAY NANG KARAPAT-DAPAT BILANG ISANG NAGKAKAISANG KONGREGASYONG KRISTIYANO (4:1–6:20)

• 1. Inilalaan ng Diyos ang lahat ng kailangan para maging kaisa ng mga Kristiyano si Kristo (4:1-16)

  • May iisang espiritu, gantimpala, pananampalataya, bautismo, at katawan sa ilalim ng iisang Panginoon at iisang Diyos at Ama (4:1-6)

  • Nakakatulong ang “mga tao bilang regalo” sa pagkakaisa at pagsulong ng kongregasyon (4:7-16)

• 2. Mahalaga sa pagkakaisa ang pagsusuot ng bagong personalidad (4:17–5:20)

  • Huwag nang mamuhay gaya ng mga bansa (4:17-19)

  • Kapag nabago ng isang Kristiyano ang takbo ng kaniyang isip, makikita sa pagkilos niya ang bagong personalidad (4:20-32)

  • Tularan ang Diyos (5:1, 2)

  • Pananalita at pagkilos na walang bahid ng imoralidad at karumihan (5:3-5)

  • Lumakad bilang mga anak ng liwanag (5:6-14)

  • Patuloy na alamin kung ano ang kalooban ni Jehova, at patuloy na pagsikapang mapuspos ng espiritu (5:15-20)

• 3. Mahalaga sa pagkakaisa ang tamang pagpapasakop sa iba (5:21–6:9)

  • Inihalintulad ang ugnayang pangmag-asawa sa ugnayan ni Kristo at ng kongregasyon (5:21-33)

  • Ugnayan ng magulang at anak (6:1-4)

  • Ugnayan ng panginoon at alipin (6:5-9)

• 4. Kung paano magtatagumpay ang mga Kristiyano laban sa makapangyarihan at napakasasamang espiritu (6:10-20)

  • Kailangan ng “kumpletong kasuotang pandigma mula sa Diyos” para malabanan ang tusong mga pakana ng Diyablo (6:10-13)

  • Ipinaliwanag ang iba’t ibang bahagi ng kasuotang pandigma (6:14-17)

  • Gamitin ang lahat ng uri ng panalangin at pagsusumamo sa bawat pagkakataon (6:18-20)

D. PANGHULING MENSAHE (6:21-24)

• Isinugo ni Pablo si Tiquico sa Efeso (6:21, 22)

• Dalangin ni Pablo na magkaroon ang mga taga-Efeso ng kapayapaan at pag-ibig mula sa Diyos (6:23, 24)