Mga Kawikaan 17:1-28
17 Mas mabuti pa ang isang piraso ng tuyong tinapay pero may kapayapaan*+Kaysa sa bahay na maraming pagkain* pero laging may pagtatalo.+
2 Ang lingkod na may kaunawaan ang mamamahala sa anak na gumagawi nang kahiya-hiya;Magkakaroon din siya ng mana gaya ng anak.
3 Ang dalisayang kaldero ay para sa pilak at ang hurno ay para sa ginto,+Pero si Jehova ang tagasuri ng mga puso.+
4 Ang masama ay nagbibigay-pansin sa masakit na pananalita,At ang taong mapanlinlang ay nakikinig sa mapanirang dila.+
5 Ang humahamak sa dukha ay umiinsulto sa kaniyang Maylikha,+At ang natutuwa sa kapahamakan ng iba ay tiyak na mapaparusahan.+
6 Ang mga apo ay korona ng matatanda,At ang mga ama* ang karangalan ng mga anak.
7 Ang mahusay* na pananalita ay hindi bagay sa mangmang;+
Lalo nang hindi bagay sa isang tagapamahala* ang pagsisinungaling!+
8 Ang regalo ay gaya ng mamahaling bato* para sa may-ari nito;+Ang nagbigay ay nagtatagumpay anuman ang gawin niya.+
9 Ang nagpapatawad* ng kasalanan ay nagpapakita* ng pag-ibig,+Pero ang salita nang salita tungkol dito ay naglalayo sa malalapít na magkakaibigan.+
10 Mas malaki ang epekto ng isang saway sa taong may unawa+Kaysa ng sandaang hampas sa mangmang.+
11 Puro paghihimagsik ang gustong gawin ng masama,Pero isang malupit na mensahero ang isusugo para parusahan siya.+
12 Mas mabuti pang makasalubong ang oso na nawalan ng mga anakKaysa ang mangmang na kumikilos nang may kamangmangan.+
13 Kapag kasamaan ang iginaganti ng isang tao sa kabutihan,Ang kasamaan ay hindi hihiwalay sa bahay niya.+
14 Ang pagpapasimula ng away ay gaya ng pagpapakawala ng tubig;*Bago magsimula ang pagtatalo, umalis ka na.+
15 Ang nagpapawalang-sala sa masama at ang humahatol sa matuwid+—Pareho silang kasuklam-suklam kay Jehova.
16 Para saan pa ang kakayahan ng mangmang na makakuha ng karununganKung wala naman sa puso niya na* gawin iyon?*+
17 Ang tunay na kaibigan ay nagmamahal sa lahat ng panahon+At isang kapatid na maaasahan kapag may problema.*+
18 Ang taong kulang sa unawa ay nakikipagkamay at pumapayagNa managot sa* utang ng iba sa harap ng kapuwa niya.+
19 Ang mahilig makipagtalo ay madaling magkasala.+
Ang nagyayabang* ay naghahanap ng kapahamakan.+
20 Ang taong masama ang puso ay hindi magtatagumpay,*+At ang nagsasalita ng panlilinlang ay mapapahamak.
21 Ang ama na nagkaanak ng mangmang ay mapipighati;At ang ama ng anak na walang unawa ay hindi masaya.+
22 Ang masayang puso ay mabisang gamot,*+Pero ang pagkasira ng loob* ay nakauubos ng lakas.*+
23 Ang masamang tao ay palihim na tatanggap ng suhol*Para baluktutin ang katarungan.+
24 Ang karunungan ay nasa harapan ng taong may unawa,Pero ang mga mata ng mangmang ay pagala-gala hanggang sa dulo ng lupa.+
25 Ang mangmang na anak ay nagdudulot ng pighati sa kaniyang amaAt sama ng loob* sa nagsilang sa kaniya.+
26 Hindi tamang parusahan* ang matuwid,At hindi dapat hampasin ang mararangal na tao.
27 Ang taong may kaalaman ay maingat sa pagsasalita,+At ang may kaunawaan ay nananatiling kalmado.*+
28 Kahit ang mangmang ay itinuturing na marunong kung nananatili siyang tahimik,At ang nagtitikom ng bibig niya ay itinuturing na may kaunawaan.
Talababa
^ Lit., “handog.”
^ O “katahimikan.”
^ O “magulang.”
^ O “matuwid.”
^ O “prominenteng tao.”
^ O “ng batong nagdadala ng pagsang-ayon.”
^ O “nagtatakip.”
^ O “naghahangad.”
^ O “pagbubukas ng dam.”
^ O “wala naman siyang puso para.”
^ O “Kung kulang naman siya sa unawa?”
^ O “kapighatian.”
^ O “Na garantiyahan ang.”
^ Lit., “Ang nagpapataas ng pasukan niya.”
^ Lit., “hindi makakakita ng mabuti.”
^ O “nakatutuyo sa mga buto.”
^ O “ang duróg na espiritu.”
^ O “ay nakapagpapagaling.”
^ Lit., “ay tatanggap ng suhol mula sa dibdib.”
^ Lit., “At kapaitan.”
^ O “pagmultahin.”
^ Lit., “malamig ang espiritu.”
