1. Anong mga paksa ang laging tinatalakay ng bayan ng Diyos, at paano tayo nakikinabang sa pagrerepaso sa mga ito?

HABANG naghahanda ka para sa Pag-aaral sa Bantayan, naisip mo na ba, ‘Hindi ba’t natalakay na ang paksang ito?’ Kung medyo matagal ka nang dumadalo sa mga pulong ng kongregasyon, malamang na napapansin mong may mga paksang paulit-ulit na tinatalakay, gaya ng Kaharian ng Diyos, pantubos, paggawa ng mga alagad, at mga katangiang tulad ng pag-ibig at pananampalataya. Nakakatulong ang pagrerepaso sa mga paksang ito para manatili tayong malusog sa pananampalataya at “maging mga tagatupad . . . ng salita, at hindi mga tagapakinig lamang.”—Sant. 1:22.

2. (a) Saan kadalasang tumutukoy ang mga paalaala ng Diyos? (b) Paano naiiba ang mga paalaala ng Diyos sa mga batas ng tao?

² Ang salitang Hebreo na isinaling “paalaala” ay kadalasang tumutukoy sa mga kautusan, utos, at tuntunin na ibinibigay ng Diyos sa kaniyang bayan. Di-tulad ng mga batas ng tao, na malimit amyendahan o baguhin, ang mga kautusan at alituntunin ni Jehova ay laging mapagkakatiwalaan. Bagaman ang ilan sa mga ito ay ibinigay sa isang partikular na panahon o sitwasyon, hindi ito kakikitaan ng mali o kakulangan. Sinabi ng salmista: “Ang katuwiran ng iyong mga paalaala ay hanggang sa panahong walang takda.”—Awit 119:144.

3, 4. (a) Ano ang maaaring kasama sa mga paalaala ni Jehova? (b) Anong kapakinabangan ang idudulot sa mga Israelita kung susundin nila ang mga ito?

³ Mapapansin mo na kung minsan, may kasamang babala ang mga paalaala ni Jehova. Ang bansang Israel ay laging nakatatanggap ng mga babala sa pamamagitan ng mga propeta ng Diyos. Halimbawa, noong malapit nang pumasok sa Lupang Pangako ang mga Israelita, nagbabala si Moises: “Mag-ingat kayo na baka maakit ang inyong puso, at kayo ay lumihis at sumamba sa ibang mga diyos  at yumukod sa mga iyon, at ang galit ni Jehova ay lumagablab laban sa inyo.” (Deut. 11:16, 17) Ipinakikita ng Bibliya na binigyan ng Diyos ang kaniyang bayan ng maraming kapaki-pakinabang na paalaala.

⁴ Sa maraming pagkakataon, hinimok ni Jehova ang mga Israelita na matakot sa kaniya, makinig sa kaniyang tinig, at pabanalin ang kaniyang pangalan. (Deut. 4:29-31; 5:28, 29) Kung susundin nila ang mga paalaalang ito, tiyak na tatanggap sila ng maraming pagpapala.—Lev. 26:3-6; Deut. 28:1-4.

5. Bakit nakipaglaban si Jehova para kay Haring Hezekias?

⁵ Sa buong kasaysayan ng Israel, laging tinutupad ni Jehova ang kaniyang pangako. Halimbawa, nang salakayin ng Asiryanong si Haring Senakerib ang Juda at pagbantaang alisin si Haring Hezekias, nagpadala si Jehova ng isang anghel para hadlangan ito. Sa loob lang ng magdamag, nilipol ng anghel ng Diyos ang “bawat magiting at makapangyarihang lalaki” ng hukbong Asiryano; napahiya at napilitang umatras si Senakerib. (2 Cro. 32:21; 2 Hari 19:35) Bakit nakipaglaban ang Diyos para kay Haring Hezekias? Dahil “patuloy siyang nanatili kay Jehova. Hindi siya lumihis mula sa pagsunod sa kaniya, kundi patuloy niyang tinupad ang kaniyang mga utos.”—2 Hari 18:1, 5, 6.

6. Paano ipinakita ni Haring Josias na nagtitiwala siya kay Jehova?

⁶ Si Haring Josias ay masunurin din sa mga utos ni Jehova. Mula sa murang edad na walo, “ginawa niya ang tama sa paningin ni Jehova . . . Hindi siya lumihis sa kanan o sa kaliwa.” (2 Cro. 34:1, 2) Ipinakita ni Josias ang pagtitiwala niya kay Jehova sa pamamagitan ng pag-aalis sa mga idolo sa lupain at pagsasauli sa tunay na pagsamba. Bilang resulta, pinagpala si Josias pati na ang buong bayan.—Basahin ang 2 Cronica 34:31-33.

7. Kapag binabale-wala ng Israel ang mga paalaala ni Jehova, ano ang resulta?

⁷ Pero nakalulungkot, hindi laging nagtitiwala sa mga paalaala ni Jehova ang kaniyang bayan. Kung minsan ay masunurin sila kay Jehova at kung minsan naman ay hindi. Kapag humihina ang pananampalataya nila, sila’y kadalasan nang “dinadalang paroo’t parito ng bawat hangin ng turo.” (Efe. 4:13, 14) At gaya ng inihula, kapag hindi sila nagtitiwala sa mga paalaala ng Diyos, umaani sila ng mapait na bunga.—Lev. 26:23-25; Jer. 5:23-25.

8. Ano ang matututuhan natin sa halimbawa ng Israel?

⁸ Ano ang matututuhan natin sa halimbawa ng Israel? Gaya nila, tumatanggap din ng  payo at disiplina ang mga lingkod ng Diyos ngayon. (2 Ped. 1:12) Ang kinasihang Salita ng Diyos ay nagsisilbing paalaala sa atin sa tuwing binabasa natin ito. Yamang may kalayaan tayong magpasiya, nakadepende sa atin kung susundin natin ang mga tagubilin ni Jehova o gagawin ang inaakala nating tama. (Kaw. 14:12) Talakayin natin ang ilang dahilan kung bakit makapagtitiwala tayo sa mga paalaala ni Jehova at kung paano tayo makikinabang sa pagsunod dito.

9. Paano tiniyak ni Jehova sa mga Israelita na inaalalayan niya sila sa ilang?

⁹ Nang simulan ng mga Israelita ang paglalakbay sa ‘kakila-kilabot na ilang,’ na inabot nang 40 taon, hindi patiunang sinabi ni Jehova ang mga detalye kung paano niya sila papatnubayan, poprotektahan, at pangangalagaan. Pero lagi niyang ipinakikita na makapagtitiwala sila sa kaniya at sa kaniyang mga tagubilin. Ang haliging ulap sa araw at haliging apoy sa gabi ay nagsilbing paalaala sa mga Israelita na inaalalayan sila ni Jehova sa paglalakbay sa mapanganib na lupaing iyon. (Deut. 1:19; Ex. 40:36-38) Inilaan din niya ang kanilang mga pangunahing pangangailangan. “Ang mismong mga kasuutan nila ay hindi naluma, at ang kanilang mga paa ay hindi namaga.” Talagang “hindi sila nagkulang ng anuman.”—Neh. 9:19-21.

10. Paano pinapatnubayan ni Jehova ang kaniyang bayan ngayon?

¹⁰ Ang mga lingkod ng Diyos ngayon ay nasa pintuan na ng matuwid na bagong sanlibutan. Nagtitiwala ba tayo na ilalaan ni Jehova ang ating pangangailangan para makaligtas tayo sa dumarating na “malaking kapighatian”? (Mat. 24:21, 22; Awit 119:40, 41) Totoo, walang haliging ulap o haliging apoy na inilaan si Jehova para patnubayan tayo patungo sa bagong sanlibutan. Pero ginagamit niya ang kaniyang organisasyon para tulungan tayong maging mapagbantay. Halimbawa, lagi tayong pinasisigla na patibayin ang ating espirituwalidad sa pamamagitan ng personal na pagbabasa ng Bibliya, pagkakaroon ng Pampamilyang Pagsamba, at pagiging regular sa pulong at sa ministeryo. Gumawa na ba tayo ng mga pagbabago para masunod ang mga tagubiling ito? Sa paggawa nito, makapaglilinang tayo ng pananampalatayang magliligtas sa atin tungo sa bagong sanlibutan.

11. Sa anu-anong paraan ipinakikita ng Diyos na nagmamalasakit siya sa atin?

¹¹ Bukod sa espirituwal na patnubay, nakakatulong din sa atin ang mga tagubilin sa pang-araw-araw na buhay. Kasama rito ang pagpapanatiling balanse ng ating pananaw sa materyal na mga bagay at pagkakaroon ng simpleng mata para mabawasan ang ating kabalisahan. Nakikinabang din tayo sa mga tagubilin may kinalaman sa pananamit at pag-aayos, pagpili ng mabuting libangan, at pagkuha ng katamtamang antas ng edukasyon. Pinaaalalahanan din tayo kung paano makakaiwas sa mga aksidente sa loob ng bahay, sa sasakyan, sa Kingdom Hall, at kung paano maghahanda para sa mga emergency. Ang gayong mga payo ay katibayan na nagmamalasakit ang Diyos sa atin.

12. (a) Ano ang isang paksa na madalas ituro ni Jesus sa kaniyang mga alagad? (b) Anong halimbawa ng kapakumbabaan ang tumatak sa isip ni Pedro? Paano ito dapat makaapekto sa atin?

¹² Noong unang siglo, regular na tumatanggap ng mga paalaala ang bayan ng Diyos. Madalas ituro ni Jesus sa kaniyang mga alagad ang kahalagahan ng kapakumbabaan. Pero hindi lang niya basta sinabi sa kanila kung ano ang kapakumbabaan—ipinakita niya ito mismo. Sa kaniyang huling araw dito sa lupa bilang tao, tinipon ni Jesus ang mga apostol para sa Paskuwa. Habang kumakain sila, tumayo si Jesus at hinugasan ang paa ng mga apostol—isang trabaho na karaniwang  ginagawa ng isang alipin. (Juan 13:1-17) Tumatak sa isip nila ang halimbawang iyon ng kapakumbabaan. Pagkaraan ng mga 30 taon, si apostol Pedro, na naroon sa hapunang iyon, ay nagpayo sa kaniyang mga kapananampalataya na maging mapagpakumbaba. (1 Ped. 5:5) Ang halimbawa ni Jesus ay dapat ding mag-udyok sa atin na maging mapagpakumbaba sa pakikitungo sa iba.—Fil. 2:5-8.

13. Anong mahalagang katangian ang ipinaalaala ni Jesus sa kaniyang mga alagad na dapat nilang linangin?

¹³ Madalas ding payuhan ni Jesus ang kaniyang mga alagad na magkaroon ng matibay na pananampalataya. Nang hindi mapalayas ng mga alagad ang demonyong sumanib sa isang batang lalaki, tinanong nila si Jesus: “Bakit nga ba hindi namin iyon mapalayas?” Sumagot siya: “Dahil sa inyong kakaunting pananampalataya. Sapagkat katotohanang sinasabi ko sa inyo, Kung kayo ay may pananampalataya na kasinlaki ng butil ng mustasa, . . . walang magiging imposible para sa inyo.” (Mat. 17:14-20) Sa buong panahon ng ministeryo ni Jesus, itinuro niya sa mga alagad na isang mahalagang katangian ang pananampalataya. (Basahin ang Mateo 21:18-22.) Sinasamantala ba natin ang mga pagkakataon para palakasin ang ating pananampalataya sa pamamagitan ng pagdalo sa mga kombensiyon, asamblea, at mga pulong ng kongregasyon? Ang mga ito ay hindi lang masasayang okasyon, kundi mga pagkakataon din para ipakitang nagtitiwala tayo kay Jehova.

14. Bakit mahalagang maglinang tayo ng pag-ibig na gaya ng kay Kristo?

¹⁴ Napakaraming paalaala sa Kristiyanong Griegong Kasulatan tungkol sa pagpapakita ng pag-ibig sa isa’t isa. Sinabi ni Jesus na ang ikalawang pinakadakilang utos ay ‘ibigin ang iyong kapuwa gaya ng iyong sarili.’ (Mat. 22:39) Ayon naman kay Santiago, na kapatid sa ina ni Jesus, ang pag-ibig ay “makaharing kautusan.” (Sant. 2:8) Isinulat ni apostol Juan: “Mga minamahal, sumusulat ako sa inyo, hindi ng isang bagong utos, kundi ng isang lumang utos na taglay na ninyo buhat pa nang pasimula.” (1 Juan 2:7, 8) Ano ang tinutukoy ni Juan na “lumang utos”? Ang utos na umibig. Ito ay ‘luma’ dahil ibinigay ito ni Jesus ilang dekada na ang nakalilipas, o “buhat pa nang pasimula.” Pero ito rin ay ‘bago’ dahil humihiling ito ng mapagsakripisyong pag-ibig, na kailangang linangin ng mga alagad para maharap ang mga bagong kalagayan. Bilang mga alagad ni Kristo, nagpapasalamat tayo sa mga babala na tumutulong sa atin na huwag maging makasarili gaya ng marami sa sanlibutan, kundi magpakita ng mapagsakripisyong pag-ibig.

15. Ano ang pangunahing gawain ni Jesus noong narito siya sa lupa?

¹⁵ May malasakit si Jesus sa mga tao. Ipinakita niya ito nang pagalingin niya ang mga maysakit at may kapansanan at nang bumuhay  siya ng mga patay. Pero ang pangunahing gawain ni Jesus ay hindi ang pisikal na pagpapagaling. Mas malaki ang kapakinabangang idinulot sa mga tao ng kaniyang pangangaral at pagtuturo. Bakit? Dahil ang mga pinagaling at binuhay-muli ni Jesus noong unang siglo ay tumanda rin at namatay, pero ang mga tumanggap sa mensaheng ipinangaral niya ay nagkaroon ng pag-asang mabuhay nang walang hanggan.—Juan 11:25, 26.

16. Gaano kalawak na ngayon ang gawaing pangangaral at paggawa ng alagad?

¹⁶ Ang gawaing pangangaral na pinasimulan ni Jesus noong unang siglo ay ginagawa ngayon nang mas malawakan. Oo, inutusan ni Jesus ang kaniyang mga alagad: “Humayo kayo at gumawa ng mga alagad sa mga tao ng lahat ng mga bansa.” (Mat. 28:19) Ginawa iyon ng mga Kristiyano noong unang siglo, at ginagawa rin natin ito ngayon. Mahigit pitong milyong aktibong Saksi ni Jehova ang masigasig na nangangaral tungkol sa Kaharian ng Diyos sa mahigit 230 lupain, at milyun-milyon ang regular nilang tinuturuan sa Bibliya. Ang pangangaral na ito ay katibayan na nasa mga huling araw na tayo.

17. Anong payo ang ibinigay ni Pablo at ni Pedro?

¹⁷ Maliwanag na nakatulong sa unang mga Kristiyano ang mga paalaala para makapanatili silang matatag sa pananampalataya. Noong nakabilanggo si Pablo sa Roma, sinabi niya kay Timoteo: “Patuloy kang manghawakan sa parisan ng nakapagpapalusog na mga salita na narinig mo sa akin.” (2 Tim. 1:13) Tiyak na napatibay nito si Timoteo. Pagkatapos namang himukin ni Pedro ang mga Kristiyano na maglinang ng mga katangiang gaya ng pagbabata, pagmamahal sa mga kapatid, at pagpipigil sa sarili, sinabi niya: “Lagi akong handa na ipaalaala sa inyo ang tungkol sa mga bagay na ito, bagaman alam ninyo ang mga ito at matibay kayong nakatatag sa katotohanan.”—2 Ped. 1:5-8, 12.

18. Paano itinuring ng unang-siglong mga Kristiyano ang mga paalaala?

¹⁸ Oo, ang mga liham nina Pablo at Pedro ay naglalaman ng “mga pananalitang sinalita noong una ng mga banal na propeta.” (2 Ped. 3:2) Minasama ba ng mga kapatid noong unang siglo ang gayong mga tagubilin? Hindi, dahil kapahayagan iyon ng pag-ibig ng Diyos, na nakatulong sa kanila na “patuloy [na] lumago sa di-sana-nararapat na kabaitan at kaalaman sa ating Panginoon at Tagapagligtas na si Jesu-Kristo.”—2 Ped. 3:18.

19, 20. Bakit dapat tayong magtiwala sa mga paalaala ni Jehova? Anong kapakinabangan ang idudulot ng pagsunod sa mga ito?

¹⁹ Sa ngayon, marami tayong dahilan para magtiwala sa mga paalaala ni Jehova, na nasa kaniyang di-nagmimintis na Salita, ang Bibliya. (Basahin ang Josue 23:14.) Mababasa sa mga pahina nito kung paano nakitungo ang Diyos sa di-sakdal na mga tao sa nagdaang libu-libong taon. Isinulat ito para sa ating kapakinabangan. (Roma 15:4; 1 Cor. 10:11) Nakikita natin ang katuparan ng mga hula sa Bibliya. Ang mga hula ay tulad ng mga paalaala na patiunang ibinigay. Halimbawa, milyun-milyon ang dumaragsa sa dalisay na pagsamba kay Jehova, gaya ng inihulang magaganap sa “huling bahagi ng mga araw.” (Isa. 2:2, 3) Ang lumalalang mga kalagayan sa daigdig ay katuparan din ng hula sa Bibliya. At, gaya ng binanggit, ang malawakang pangangaral na isinasagawa ngayon sa buong mundo ay katuparan ng inihula ni Jesus.—Mat. 24:14.

²⁰ Sa pamamagitan ng mga ulat ng Bibliya, pinatunayan ng ating Maylalang na makapagtitiwala tayo sa kaniya. Nakikinabang ba tayo sa mga ulat na ito? Para makinabang tayo, kailangan nating manampalataya sa kaniyang mga paalaala. Ganiyan ang ginawa ni Rosellen. Sinabi niya: “Habang higit akong nagtitiwala kay Jehova, lalo kong nakikita na tinutulungan at pinatitibay niya ako.” Makinabang din nawa tayo sa pagsunod sa mga paalaala ni Jehova.