1, 2. (a) Sino ang unang nilalang ni Jehova, at paano Niya siya ginamit? (b) Ano ang nagpapakitang organisado ang mga anghel?

ANG ating Maylalang, si Jehova, ay organisado sa lahat ng kaniyang ginagawa. Ang una niyang nilalang ay ang kaniyang bugtong na Anak, na tinawag na “ang Salita” dahil siya ang pangunahing tagapagsalita ng Diyos. Napakahabang panahon nang naglilingkod kay Jehova ang Salita, dahil sinasabi ng Bibliya: “Nang pasimula ay ang Salita, at ang Salita ay kasama ng Diyos.” Sinasabi pa nito: “Ang lahat ng bagay ay umiral sa pamamagitan niya [ang Salita], at kung hiwalay sa kaniya ay walang isa mang bagay ang umiral.” Mahigit 2,000 taon na ang nakararaan, ang Salita ay isinugo ng Diyos sa lupa, kung saan tapat niyang ginawa ang kalooban ng kaniyang Ama bilang ang sakdal na taong si Jesu-Kristo.—Juan 1:1-3, 14.

² Bago naging tao, si Jesus ay tapat na naglingkod bilang “dalubhasang manggagawa” ng Diyos. (Kaw. 8:30) Sa pamamagitan niya, nilikha ni Jehova ang milyon-milyong iba pang espiritung nilalang sa langit. (Col. 1:16) Tungkol sa mga anghel na iyon, sinasabi ng isang ulat ng Bibliya: “May isang libong libu-libo na patuloy na naglilingkod [kay Jehova], at sampung libong tigsasampung libo na patuloy na nakatayo sa mismong harap niya.” (Dan. 7:10) Ang  napakaraming espiritung nilalang ng Diyos ay tinutukoy bilang ang napakaorganisadong “mga hukbo” ni Jehova.—Awit 103:21.

3. Gaano karami ang mga bituin at planeta? Paano sila nakaorganisa?

³ Kumusta naman ang pisikal na mga nilalang, gaya ng di-mabilang na mga bituin at planeta? Tungkol sa mga bituin, iniulat ng Chronicle ng Houston, Texas na ayon sa isang pag-aaral kamakailan, may “300 sextillion [na bituin], o tatlong beses na mas marami kaysa sa dating kalkulasyon ng mga siyentipiko.” Sinasabi pa ng ulat: “Iyan ay 3 na sinusundan ng 23 zero. O 3 trilyong 100 bilyon.” Ang mga bituin ay nakaorganisa sa mga galaksi, na bawat isa ay may bilyon-bilyon o trilyon-trilyon pa ngang bituin, bukod pa sa maraming planeta. Karamihan sa mga galaksi ay nakagrupo sa mga cluster, na nakagrupo naman sa mas malalaking supercluster.

4. Bakit makatuwirang isipin na inoorganisa ng Diyos ang mga lingkod niya sa lupa?

⁴ Gaya ng matuwid na mga espiritung nilalang sa langit, napakaorganisado rin ng mga nilalang sa kalawakan. (Isa. 40:26) Kaya naman makatuwirang isipin na inoorganisa ni Jehova ang mga lingkod niya sa lupa. Gusto niya na manatili silang organisado dahil marami silang mahahalagang gawain. Pinatutunayan ng kahanga-hangang rekord ng tapat na paglilingkod ng mga mananamba ni Jehova noon at ngayon na sinusuportahan niya sila at na siya ay “isang Diyos, hindi ng kaguluhan, kundi ng kapayapaan.”—Basahin ang 1 Corinto 14:33, 40.

5. Paano naantala ang katuparan ng layunin ng Diyos para sa lupa?

⁵ Nang lalangin ni Jehova ang unang mga tao, sinabi niya sa kanila: “Magpalaanakin kayo at magpakarami at punuin ninyo ang lupa at supilin iyon, at magkaroon kayo ng kapamahalaan sa mga isda sa dagat at sa mga lumilipad na nilalang sa langit at sa bawat nilalang na buháy na gumagala sa ibabaw ng lupa.” (Gen. 1:28) Sa organisadong paraan, ang pamilya ng tao ay magpaparami para punuin at gawing Paraiso ang buong lupa. Pero naantala ang katuparan ng layuning iyan nang sumuway sina Adan at Eva. (Gen. 3:1-6) Nang maglaon, “nakita ni Jehova na ang kasamaan ng tao ay laganap sa lupa at ang bawat hilig ng mga kaisipan ng kaniyang puso ay masama na lamang sa lahat ng panahon.” Dahil dito, “ang lupa ay nasira sa paningin ng tunay na Diyos at ang lupa ay napuno ng karahasan.” Kaya ipinasiya ng Diyos na magpasapit ng baha sa buong lupa para lipulin ang masasama.—Gen. 6:5, 11-13, 17.

6, 7. (a) Bakit nakasumpong ng lingap si Noe sa paningin ni Jehova? (Tingnan ang larawan sa simula ng artikulo.) (b) Ano ang nangyari sa lahat ng hindi nakinig kay Noe?

⁶ Pero “si Noe ay nakasumpong ng lingap sa paningin ni Jehova” dahil siya ay “isang lalaking matuwid” na “walang pagkukulang sa gitna ng kaniyang mga kapanahon.” “Si Noe ay lumakad na kasama ng tunay na Diyos,” kaya inutusan siya ni Jehova na gumawa ng isang napakalaking arka. (Gen. 6:8, 9, 14-16) Tamang-tama ang disenyo nito para maligtas ang mga tao at mga hayop. “Ginawa ni Noe ang ayon sa lahat ng iniutos ni Jehova sa kaniya,” at sa tulong ng kaniyang pamilya, natapos niya ang arka sa organisadong paraan. Nang maipasok na sa arka ang mga hayop, “isinara ni Jehova ang pinto.”—Gen. 7:5, 16.

⁷ Noong 2370 B.C.E., nang dumating ang Baha, “pinawi [ni Jehova] ang bawat bagay na umiiral na nasa ibabaw ng lupa,” pero iningatan niya ang tapat na si Noe at ang pamilya nito sa arka. (Gen. 7:23) Kaya lahat ng tao ngayon ay inapo ni Noe, ng kaniyang mga anak, at ng kani-kanilang asawa. Lahat ng mga walang pananampalataya na nasa labas ng arka ay napuksa dahil hindi sila nakinig kay Noe, na “isang mangangaral ng katuwiran.”—2 Ped. 2:5.

8. Ano ang nagpapakitang organisado ang Israel noong panahong utusan sila ng Diyos na pumasok sa Lupang Pangako?

 ⁸ Mahigit walong siglo pagkatapos ng Delubyo, inorganisa ng Diyos ang mga Israelita bilang isang bansa. Kasama na rito ang pag-oorganisa sa lahat ng aspekto ng kanilang pamumuhay, lalo na sa kanilang pagsamba. Halimbawa, bukod sa maraming saserdote at Levita, may mga “babae na nagsagawa ng organisadong paglilingkod sa pasukan ng tolda ng kapisanan.” (Ex. 38:8) Gayunman, nang utusan ng Diyos na Jehova ang mga Israelita na pumasok sa Canaan, hindi sumunod ang henerasyong iyon. Kaya sinabi niya: “Hindi kayo papasok sa lupain na ipinagtaas ko ng aking kamay sa panunumpa na tatahanang kasama ninyo, maliban kay Caleb na anak ni Jepune at kay Josue na anak ni Nun” dahil nagdala sila ng mabuting ulat matapos nilang tiktikan ang Lupang Pangako. (Bil. 14:30, 37, 38) Nang maglaon, gaya ng tagubilin ng Diyos, inatasan ni Moises si Josue para maging kahalili niya. (Bil. 27:18-23) Bago pangunahan ni Josue ang mga Israelita sa pagpasok sa Canaan, sinabi sa kaniya ni Jehova: “Magpakalakas-loob ka at magpakatibay. Huwag kang magitla o masindak, sapagkat si Jehova na iyong Diyos ay sumasaiyo saan ka man pumaroon.”—Jos. 1:9.

9. Ano ang saloobin ni Rahab kay Jehova at sa Kaniyang bayan?

⁹ Talagang tinulungan ng Diyos na Jehova si Josue saanman ito pumaroon. Halimbawa, pag-isipan ang nangyari habang nagkakampo ang mga Israelita malapit sa Canaanitang lunsod ng Jerico. Noong 1473 B.C.E., nagsugo si Josue ng dalawang lalaki para tiktikan ang Jerico, at nakilala nila roon ang patutot na si Rahab. Itinago sila ni Rahab sa bubong ng bahay niya para hindi sila mahuli ng mga tauhan ng hari ng Jerico. Sinabi ni Rahab sa mga tiktik: “Alam ko na tiyak na ibibigay sa inyo ni Jehova ang lupain . . . Sapagkat narinig namin kung paanong tinuyo ni Jehova ang tubig ng Dagat na Pula mula sa harap ninyo . . . at kung ano ang ginawa ninyo sa dalawang hari ng mga Amorita.” Sinabi pa niya: “Si Jehova na inyong Diyos ay Diyos sa langit sa itaas at sa lupa sa ibaba.” (Jos. 2:9-11)  Dahil sinuportahan ni Rahab ang piling bayan ni Jehova, siya at ang kaniyang sambahayan ay iniligtas ng Diyos noong sakupin ng mga Israelita ang Jerico. (Jos. 6:25) Nanampalataya si Rahab, at lubos niyang iginalang si Jehova at ang Kaniyang bayan.

10. Ano ang sinabi ni Jesus sa mga Judiong lider ng relihiyon? Bakit niya sinabi iyon?

¹⁰ Sa pangunguna ni Josue, isa-isang sinakop ng mga Israelita ang mga lunsod sa lupain ng Canaan. Pero ano ang nangyari nang bandang huli? Sa paglipas ng mga siglo, paulit-ulit na nilabag ng mga Israelita ang mga kautusan ng Diyos. Noong panahong isugo ni Jehova ang kaniyang Anak sa lupa, talamak na ang pagsalansang nila sa Diyos at sa kaniyang mga tagapagsalita kaya tinawag ni Jesus ang Jerusalem na “ang pumapatay ng mga propeta.” (Basahin ang Mateo 23:37, 38.) Itinakwil ng Diyos ang mga Judiong lider ng relihiyon dahil hindi sila naging tapat sa kaniya. Sinabi ni Jesus sa kanila: “Ang kaharian ng Diyos ay kukunin sa inyo at ibibigay sa isang bansang nagluluwal ng mga bunga nito.”—Mat. 21:43.

11, 12. (a) Ano ang nagpapatunay na may bagong organisasyong pinagpapala si Jehova noong unang siglo? (b) Sino-sino ang bumubuo sa bagong organisasyong iyon?

¹¹ Noong unang siglo C.E., itinakwil ni Jehova ang di-tapat na bansang Israel. Pero hindi iyon nangangahulugang wala na siyang organisasyon ng mga tapat na lingkod sa lupa. Pinasimulang pagpalain ni Jehova ang isang bagong organisasyon na sumusunod kay Jesu-Kristo at sa kaniyang mga turo. Itinatag ito noong araw ng Pentecostes 33 C.E. Noong panahong iyon, mga 120 alagad ni Jesus ang nagkakatipon sa isang silid sa Jerusalem nang “bigla na lang dumating mula sa langit ang isang ingay na gaya ng sa malakas na hanging humahagibis, at pinunô nito ang buong bahay.” Pagkatapos, “nakakita sila ng mga dila na parang apoy at ang mga ito ay nabaha-bahagi, at may isang dumapo sa bawat isa sa kanila, at silang lahat ay napuspos ng banal na espiritu at nagsimulang magsalita ng iba’t ibang wika, ayon sa ipinagkaloob sa kanila ng espiritu upang salitain.” (Gawa 2:1-4) Malinaw na pinatutunayan ng kamangha-manghang pangyayaring ito na sinusuportahan ni Jehova ang bagong organisasyon na binubuo ng mga alagad ni Kristo.

¹² Noong araw ding iyon, “mga tatlong libong kaluluwa ang naparagdag” sa mga tagasunod ni Jesus. Bukod diyan, “patuloy na idinaragdag sa kanila ni Jehova sa araw-araw yaong mga naliligtas.” (Gawa 2:41, 47) Naging matagumpay ang gawain ng mga mangangaral na iyon noong unang siglo kaya naman “ang salita ng Diyos ay patuloy na lumago, at ang bilang ng mga alagad ay patuloy na lubhang dumami sa Jerusalem.” Gayundin, “isang malaking pulutong ng mga saserdote ang nagsimulang maging masunurin sa pananampalataya.” (Gawa 6:7) Maraming taimtim na indibiduwal ang tumanggap sa katotohanang ipinangangaral ng mga miyembro ng bagong organisasyong ito. Nang maglaon, higit pang ipinakita ni Jehova ang pagsuporta niya rito nang akayin niya sa kongregasyong Kristiyano ang “mga tao ng mga bansa.”—Basahin ang Gawa 10:44, 45.

13. Ano ang gawain ng bagong organisasyon ng Diyos?

¹³ Malinaw kung ano ang gawaing iniatas ng Diyos sa mga tagasunod ni Kristo. Si Jesus mismo ang nagpakita ng halimbawa para sa kanila. Matapos mabautismuhan, nagsimula siyang mangaral tungkol sa “kaharian ng langit.” (Mat. 4:17) Itinuro ni Jesus sa kaniyang mga alagad na gayon din ang gawin. Sinabi niya sa kanila: “Kayo ay magiging mga saksi ko kapuwa sa Jerusalem at sa buong Judea at Samaria at hanggang sa pinakamalayong bahagi ng lupa.” (Gawa 1:8) Naintindihan ng unang mga tagasunod ni Kristo ang dapat nilang gawin. Halimbawa, sa Antioquia sa Pisidia, buong-tapang na sinabi nina  Pablo at Bernabe sa mga mananalansang na Judio: “Kinailangang ang salita ng Diyos ay unang salitain sa inyo. Yamang itinatakwil ninyo iyon at hindi ninyo hinahatulan ang inyong sarili bilang karapat-dapat sa buhay na walang hanggan, narito! babaling kami sa mga bansa. Sa katunayan, si Jehova ay nag-utos sa amin sa mga salitang ito, ‘Inatasan kita bilang liwanag ng mga bansa, upang ikaw ay maging kaligtasan hanggang sa dulo ng lupa.’” (Gawa 13:14, 45-47) Mula noong unang siglo, inihahayag ng makalupang bahagi ng organisasyon ng Diyos ang kaniyang paglalaan para sa kaligtasan.

14. Ano ang nangyari sa Jerusalem noong unang siglo? Sino ang nakaligtas?

¹⁴ Hindi tinanggap ng karamihan sa mga Judio ang mabuting balita, at hindi sila nakinig sa inihula ni Jesus na kapahamakang mangyayari sa Jerusalem. Binabalaan ni Jesus ang kaniyang mga alagad: “Kapag nakita ninyo ang Jerusalem na napaliligiran ng nagkakampong mga hukbo, kung magkagayon ay alamin ninyo na ang pagtitiwangwang sa kaniya ay malapit na. Kung magkagayon yaong mga nasa Judea ay magsimula nang tumakas patungo sa mga bundok, at yaong mga nasa loob niya ay umalis, at yaong nasa mga dakong lalawigan ay huwag nang pumasok sa kaniya.” (Luc. 21:20, 21) Nagkatotoo ang inihula ni Jesus. Dahil sa rebelyon ng mga Judio, pinalibutan ng mga hukbong Romano ang Jerusalem noong 66 C.E. sa pangunguna ni Cestio Gallo. Pero biglang umurong ang mga ito, kaya nagkaroon ang mga tagasunod ni Jesus ng pagkakataong umalis sa Jerusalem at Judea. Ayon sa istoryador na si Eusebius, marami ang tumawid ng Ilog Jordan at nagtungo sa Pela na nasa Perea. Noong 70 C.E., bumalik ang mga hukbong Romano sa pangunguna ni Heneral Tito at winasak ang Jerusalem. Pero nakaligtas ang tapat na mga Kristiyano dahil nakinig sila sa babala ni Jesus.

15. Anong mga hamon ang napagtagumpayan ng mga Kristiyano noon?

¹⁵ Sa kabila ng mahihirap na kalagayan, pag-uusig, at iba pang pagsubok sa kanilang pananampalataya, patuloy na dumami ang mga Kristiyano noong unang siglo. (Gawa 11:19-21; 19:1, 19, 20) Bakit? Dahil nasa kanila ang pagsang-ayon ng Diyos.—Kaw. 10:22.

16. Para manatiling malakas sa espirituwal, ano ang kinailangang gawin ng mga Kristiyano noon?

¹⁶ Para manatiling malakas sa espirituwal, ang bawat Kristiyano noon ay dapat magsikap. Kinailangan nilang pag-aralang mabuti ang Kasulatan, regular na dumalo sa mga pagtitipon para sa pagsamba, at masigasig na mangaral tungkol sa Kaharian. Nakatulong ang mga ito sa kanilang espirituwal na kalusugan at sa pagkakaisa ng bayan ni Jehova noon, gaya rin sa ngayon. Organisado ang mga kongregasyon noong unang siglo. Nakinabang sila sa pagsisikap ng mga tagapangasiwa at ministeryal na lingkod na handang tumulong sa kanila. (Fil. 1:1; 1 Ped. 5:1-4) At tiyak na nasiyahan sila sa pagdalaw ng naglalakbay na mga tagapangasiwa, gaya ni Pablo! (Gawa 15:36, 40, 41) Kapansin-pansin ang malaking pagkakatulad ng ating pagsamba at ng pagsamba ng mga Kristiyano noong unang siglo. Laking pasasalamat natin na inorganisa ni Jehova ang kaniyang mga lingkod noon at ngayon! *

17. Ano ang tatalakayin sa susunod na artikulo?

¹⁷ Ang sanlibutan ni Satanas ay nasa mga huling araw na nito at malapit nang mapuksa. Samantala, ang makalupang bahagi ng organisasyon ni Jehova ay patuloy at mabilis na sumusulong. Nakakasabay ka ba rito? Sumusulong ka ba sa espirituwal? Tatalakayin sa susunod na artikulo kung paano mo magagawa iyan.