Gusto ng Diyos na Jehova na lagi nating sabihin sa kaniya ang mga ikinababahala natin. (Lucas 18:1-7) Nakikinig siya dahil nagmamalasakit siya sa atin. Yamang inaanyayahan tayo ng ating makalangit na Ama na manalangin, hindi ba dapat lang nating tanggapin ang paanyayang iyan?—Basahin ang Filipos 4:6.

Ang pananalangin ay hindi lang basta paghingi ng tulong sa Diyos. Paraan din ito para mapalapít sa kaniya. (Awit 8:3, 4) Kapag lagi nating sinasabi sa Diyos ang nadarama natin, nagiging mas malapít tayo sa kaniya.—Basahin ang Santiago 4:8.

Kapag nananalangin, ayaw ng Diyos na gumamit tayo ng mabulaklak na mga salita, o ng memoryadong dasal. Hindi rin kailangan ang isang partikular na posisyon sa pananalangin. Gusto ni Jehova na manalangin tayo mula sa puso. (Mateo 6:7) Halimbawa, ipinanalangin noon ng Israelitang si Hana ang isang mabigat na problema ng pamilya. Pagkatapos, nang mapalitan ng saya ang kalungkutan niya, taos-puso siyang nanalangin para pasalamatan ang Diyos.—Basahin ang 1 Samuel 1:10, 12, 13, 26, 27; 2:1.

Talagang napakagandang pribilehiyo nito! Malaya nating masasabi sa Maylalang ang ating mga ikinababahala. Puwede rin natin siyang purihin at pasalamatan sa mga ginagawa niya. Talagang hindi natin dapat bale-walain ang pribilehiyong ito.—Basahin ang Awit 145:14-16.