Noong 1917, inumpisahan ng International Bible Students, na nakilala nang bandang huli bilang mga Saksi ni Jehova, ang unang organisadong pangangaral sa mga mamamayan ng Mexico. Nang sumunod na mga taon, marami ang nagsimulang sumamba sa Diyos na Jehova. Pero noong World War II, ginawang isyu ng gobyerno ng Mexico ang mga lugar at gusali kung saan tayo nangangaral at nagpupulong.

 Noong panahong iyon, sinasabi ng batas ng Mexico na sa mga gusaling pag-aari ng gobyerno lang dapat gawin ang lahat ng pampublikong pagsamba. Naging problema iyon dahil sa mga pampublikong lokasyon ginaganap ang mga kombensiyon natin. At madalas, sa mga tahanan ng mga Saksi ni Jehova natin ginagawa ang lingguhang pulong. Nangangaral din tayo sa mga lansangan at bahay-bahay.

 Para masunod ang batas, nagparehistro tayo noong 1943 bilang isang nonprofit na civil at cultural association na nagtataguyod ng edukasyon para sa kapakanan ng publiko. Mababasa sa registration na ito ang mga karapatan natin bilang isang cultural na organisasyon imbes na isang relihiyon. Dahil dito, puwede na tayong mangaral at magpulong sa ibang mga lugar na hindi pag-aari ng gobyerno.

 Ang mga aktibidad natin ay may mga programang cultural at educational. Kaya naman, nasunod natin ang lahat ng legal na kahilingan ng gobyerno sa Mexico para sa civil at cultural na mga organisasyon. (Roma 13:1) Pero layunin pa rin natin na maituro sa mga tao ang mga katotohanan mula sa Bibliya. (Isaias 48:17, 18) Di-nagtagal, nakita natin na pinagpapala ni Jehova ang bagong kaayusang ito. Naging daan ito para sa kahanga-hangang pagsulong, gaya ng naaalala ng maraming Saksi ngayon.

 Pangunahing gawain pa rin namin sa Mexico ang pangangaral ng mabuting balita tungkol sa Kaharian ng Diyos. Pero gaya ni apostol Pablo, binago namin ang paraan ng pangangaral depende sa mga kalagayan. (1 Corinto 9:20-23) Halimbawa, nang makipag-usap si Pablo sa mga lalaki ng Atenas sa Areopago, hindi siya direktang gumamit ng Kasulatan. (Gawa 17:22-31) Ganiyan din ang pangangaral noon sa Mexico. Hindi kami nagdadala ng Bibliya o gumagamit ng teksto kapag nakikipag-usap sa mga tao.

 “Nagpapakilala kami bilang mga kinatawan ng isang cultural at educational na organisasyon,” ang sabi ni Isabel. “Madalas, mga artikulo sa Gumising! na hindi tungkol sa Bibliya ang ipinapakipag-usap ko.” Pero kapag gusto ng may-bahay na matuto pa tungkol sa Diyos, sinasabi namin sa kanila ang mga katotohanan sa Bibliya. “Dahil hindi kami nagdadala ng Bibliya,” ang sabi ni Aurora, “maraming teksto kaming kailangang kabisaduhin.” Gustong-gusto rin ng mga may-bahay kapag sariling Bibliya nila ang ginagamit namin.

 May mga kumukuwestiyon kung legal ba ang pagbabahay-bahay namin kaya lagi kaming handang magpaliwanag. (Filipos 1:7) Nakatulong sa amin ang mga kredensiyal na inaprobahan ng gobyerno. a “Lagi naming dala ang isang identification card na pirmado ng Secretary of Foreign Affairs,” ang sabi ni María. “Kapag hinaharang kami ng mga awtoridad at tinatanong kung ano ang ginagawa namin,” ang sabi ni Samuel, “ipinapakita namin sa kanila ang mga card namin.”

 Nakatulong din ang identification card namin kapag pinag-uusig kami. Halimbawa, ikinuwento ni Jesús na naglingkod sa Jalisco State: “Noong 1974, ako at ang isang mag-asawang Saksi ay dinala ng isang grupo ng mga tao, na pinapangunahan ng isang pari, sa lokal na mga awtoridad. Gusto nila kaming patigilin sa pagbabahay-bahay. Nang ipakita namin sa mga awtoridad ang mga identification card namin, kumalma ang lahat. Tumanggap kami ng legal na tulong, kaya patuloy kaming nakapangaral sa mga interesado sa lugar na iyon. Ngayon, marami nang kongregasyon sa lunsod na iyon.”

 Dahil isa kaming civil association na nagtataguyod ng edukasyon, nag-alok kami sa mga tao ng libreng pagtuturo kung paano bumasa at sumulat. b “Eksakto noong panahong iyon ang kaayusang ito,” ang sabi ni Ariel. “Maraming tao kasi noon ang hindi nakapag-aral, pero gustong-gusto nilang magbasa ng Bibliya. Tinuturuan namin silang magbasa at magsulat. Pagkatapos, marami sa kanila ang nagpapa-Bible study na sa amin.”

 “Kapag natuto na silang magbasa ng mga letra,” ang sabi ni Ruth, “wala nang makakapigil sa pagba-Bible study nila. Nagiging masaya rin sila kasi pakiramdam nila, may nagagawa silang mahalaga. Kitang-kita namin ang naging pagsulong nila sa espirituwal.”

 Mula 1943 hanggang 1993, nakarehistro ang mga Saksi ni Jehova bilang isang civil at cultural association. Noong panahong iyon, natulungan natin ang mahigit 127,000 na matutong bumasa at sumulat. May natulungan din tayong mahigit 37,000 na sumulong sa pagbabasa at pagsusulat. Dahil dito, pinuri tayo ng mga opisyal ng gobyerno. (Roma 13:3) Halimbawa, noong 2010, binigyan nila tayo ng espesyal na pagkilala para sa “natatanging dedikasyon sa pagtuturo sa loob ng maraming taon kung paano bumasa at sumulat. Nakatulong ito sa napakaraming Mexican sa state ng Mexico at sa buong bansa para mabago ang buhay nila.”

 Dahil sa pagkakarehistro natin, naka-setup na parang mga classroom ang mga lugar kung saan tayo nagpupulong at tinawag itong Hall for Cultural Studies. Doon tayo nagpupulong at nagtuturo kung paano bumasa at sumulat.

 “Madalas na sa mga bahay ng mga kapatid ang mga hall na ito,” ang sabi ni Ángel, “at marami sa kanila ang mahirap lang. Hanga ako sa kanila. Handa silang tumira at magsiksikan sa isang bahagi ng bahay para magamit sa pulong ang bahay nila.”

 Mahalagang magsakripisyo noon. Tungkol sa mga pulong, ikinuwento ni Ángel: “Minsan, ang daming dumadalo. Kaya marami sa amin, nakatayo na lang sa labas. Para makapagkomento, sumisilip kami sa bintana. Pero lagi kaming masaya sa mga pulong.”

 Para maiwasan ang problema, hindi kami kumakanta o nananalangin nang malakas sa mga pulong. Sinabi ni Edmundo: “Sa panahon ng Cultural Talk, na tinatawag ngayong pahayag pangmadla, tinatalakay ng speaker kung paano makakatulong ang mga payo ng Bibliya para mapagyaman ng mga dumadalo ang kultura nila at mapabuti ang buhay nila.” Dumating pa nga ang panahon na hindi na namin ginagamit ang mga pangalan ng mga aklat sa Bibliya. Paano kami nagsasabi ng teksto? Nagbigay ng halimbawa si Manuel: “Imbes na Apocalipsis kabanata 21, talata 3 at 4, ang sinasabi namin, ‘Aklat 66, 21, 3 at 4.’” Sinabi ng isa pang Saksi, si Moises: “Ibig sabihin, kailangan naming tandaan kung pang-ilan ang bawat aklat sa Bibliya para mahanap ang teksto.”

 Sa kabuoan, ang ginagawa namin sa Mexico ay kapareho rin ng mga ginagawa natin sa ibang bansa. Kahit may mga restriksiyon sa pagsamba natin, kitang-kita na pinagpapala iyon ni Jehova. Nang mairehistro tayo bilang civil association noong 1943, may 1,565 mamamahayag lang sa Mexico. Noong 1993, legal tayong kinilala bilang isang relihiyon. Nang taóng iyon, umabot nang 366,177 ang average na bilang ng mamamahayag. At mas dumami pa ito! Noong 2021, umabot nang 864,633 ang average na bilang ng mamamahayag sa Mexico. Anong mga aral ang matututuhan natin dito?

 Mag-adjust kapag may mga hadlang. Dahil ginawa natin ito, legal tayong kinilala sa Mexico sa loob ng 50 taon. “Minsan, naiisip ko bakit iba ang mga kaayusan namin kumpara sa ibang mga bansa,” ang sabi ni Mario. “Pero kahit kailan, wala akong narinig na kumuwestiyon sa mga tagubilin ng organisasyon. Lagi kaming naniniwala na si Jehova ang gumagabay sa mga lingkod niya. Kaya naman naging napakamasunurin namin.”

 Magpokus sa gawain ni Jehova. “Napaka-busy namin sa paggawa ng mga alagad kaya halos wala kaming panahon para mag-isip pa ng mga problema,” ang sabi ni Guadalupe. “Y’ong mapaglingkuran namin si Jehova, masayang-masaya na kami. Para sa amin, ’yon ang pinakamahalaga.”

 Manatiling malapít sa mga kapatid. “Y’ong mga hindi namin magawa sa mga Hall for Cultural Studies, gaya ng pagkanta ng mga Kingdom song, ginagawa namin sa bahay namin,” ang sabi ni Anita. “Nagkakaisa kami at madalas mag-gathering. Sa mga panahong iyon, mga espirituwal na bagay ang lagi naming pinag-uusapan.”

 Ganito naman ang sinabi ni Florentino: “Kapag binabalikan ko y’ong mga panahong iyon, naniniwala ako na lahat ng nangyari ay may dahilan at may aral tayong matututuhan. Malinaw sa akin na sa lahat ng ’yon, kahit hinahadlangan ang gawain natin, ginagabayan kami ni Jehova.”