Hermine Schmidt hemşire 31 Mart 2024’te 98 yaşında hayatını kaybetti. O, bilindiği kadarıyla inancı yüzünden Nazi toplama kampına gönderilen Yehova’nın Şahitleri arasında hayatta olan son kişiydi.

Hermine 13 Kasım 1925’te şimdi Polonya’ya ait olan Gdańsk şehrinde doğdu. Anne babası Oskar ve Frieda Koschmieder Yehova’nın Şahidiydi. Onlar kızlarının güçlü bir imana sahip olmasına ve Yehova’ya güven duymasına yardım ettiler. 1939’da Nazi birlikleri Gdańsk’ı ele geçirdikten sonra Yehova’nın Şahitlerine karşı büyük bir zulüm başladı. Bu dönemde Hermine hayatını Yehova’ya adadı ve 2 Mayıs 1942’de 16 yaşında vaftiz edildi.

Sonraki yıl Haziran 1943’te Naziler 17 yaşındaki Hermine’yi tutukladı ve gözaltına aldı. Nisan 1944’te tekrar tutuklandı ve Stutthof toplama kampına gönderildi. Bu korkunç dönemi düşününce Hermine şöyle demişti: “Olanları kabullenmek çok zordu. Küçük düşürüldük ve onurumuz kırıldı. Gestapo kararlılığımı bozmak için her şeyi yaptı. Ben bir kahraman değildim. Sıradan bir kızdım. Fakat yapmam gerekenler konusunda hiç şüphem yoktu. Bu bir sadakat meselesiydi ve vicdanımın sesini dinlemeye kararlıydım. Vicdanınızın sesini dinlediğinizde iç huzuruna ve Tanrı’yla barışa sahip olursunuz.”

Bir sene sonra Nisan 1945’te Rus ordusu Stutthof kampına yaklaştı. Alman SS muhafızları Rus ordusunun tutukluları kurtarmasına izin vermektense, birçoğunu büyük teknelere bindirerek denizde kaybolmaya terk etti. Mayıs 1945’te bindikleri tekne Danimarka’nın Møn Adası’na varınca Hermine ve diğer 370 kişi kurtarılmış oldu. Kısa bir süre sonra Hermine ailesine kavuştu.

Hermine 1947’de Horst Schmidt ile evlendi. Horst orduda hizmet etmeyi reddetmişti. Ayrıca Yehova’nın Şahitleri yasak altındayken Kutsal Kitaba dayalı yayınları kardeşlere ulaştırıyordu. Daha sonra yargılanıp ölüm cezasına çarptırıldı ve Brandenburg-Görden cezaevinde hapsedildi. 27 Nisan 1945’te idam edilmesine kısa bir süre kala hapishane boşaltıldı. Horst birader 2010’da hayatını kaybetti. Horst ve Hermine yaklaşık 63 yıl evliydi.

Horst ve Hermine uzun yıllar boyunca yaşadıklarını başkalarına anlattılar. 1998’de yapılan bir söyleşide Hermine Tanrı’nın sadık bir hizmetçisi olarak hayatıyla ilgili şunları söyledi: “Yürümek için kolay bir yol değildi ama kesinlikle en güzeliydi. Bunu hiçbir şeye değişmem.”

Hermine’nin sınavlar yaşarken gösterdiği sadakat için çok minnettarız. Onu örnek alarak cesaret göstermeye ve imanımızı güçlü tutmaya kararlı olalım. Yehova’nın sadık kullarını her zaman koruyacağından emin olabiliriz (Mezmur 31:23, 24).