Nisan 2012’de yedi yaşındaki Vivienne Falcone okul müdürüne anne babasından bir not iletti ve okuldan bir gün izin istedi. Ailesi, Yehova’nın Şahitlerinin Mainz şehrinde yapılacak ve üç gün sürecek büyük dinsel toplantısına katılmayı planlıyordu. Ne var ki okul yetkilileri toplantının cuma günkü kısmına katılması için Vivienne’e izin vermeyi reddetti. Vivienne’in anne babası kızlarının ruhi eğitimiyle yakından ilgilendikleri için ret kararına rağmen onu toplantıya götürdüler. Ayrıca, Eyalet Eğitim Kuruluna (Kurul) başvurup okul yetkililerinin kararına itiraz ettiler. Fakat Kurul, Yehova’nın Şahitlerinin büyük toplantısını dini bayram olarak kabul etmektense aileyi idari para cezasına çarptırdı.

Kurulun kararı Vivienne’nin anne babası için bazı sorunlar yaratabilirdi. Alman yasalarına göre herhangi bir mazeret belirtilmeksizin çocuğun okula gönderilmemesi, anne babaların çocuklarını okula göndermekle ilgili yasal yükümlülüklerini ihlal etmeleri anlamına geliyor. Böyle bir durum, anne babanın para cezasına hatta bazı uç durumlarda hapis cezasına çarptırılmasına sebep olabilir. Ek olarak, daha geniş açıdan bakınca, Vivienne’in anne babası bu kararı kendi dinsel özgürlüklerinin ve çocuklarını kendi dinsel inançlarına göre yetiştirme haklarının ihlali olarak gördüler.

Vivienne’in anne babası Stefano ve Elisa idari mahkemeye başvurarak Kurulun uygulamalarına itiraz ettiler. Bütün gün süren dini toplantılarının aile olarak Tanrı’ya ibadet etmelerine fırsat sağladığını ve imanlarını güçlendirmelerine yardım ettiğini vurguladılar. Şunu belirttiler: “Dinsel uygulamalarımızda bu toplantıların yeri çok özel, onlar bizim için yılın en önemli olayı.” * Mahkeme anne babanın lehine karar verdi ve Yehova’nın Şahitlerinin yıllık bölge ibadetlerini dini bayram olarak kabul etti. Ancak Kurul kararı temyize götürdü ve Yehova’nın Şahitlerinin bölge ibadetlerinin özel bir etkinlik olsa da Noel, Paskalya veya milli günler gibi kutsal olarak görülemeyeceğini iddia etti.

27 Temmuz 2015’te, Hesse Yüksek İdari Mahkemesi alt mahkemenin kararını onadı. Yüksek mahkeme hangi kutlamanın dinsel bayram sayılacağını sadece her dinin kendisinin belirleyebileceğini ifade etti. Devlet işleriyle din arasında kesin bir ayrım olduğunu dikkate alarak mahkeme şunu belirtti: “Aksi halde Devlet, Temel Yasanın [Almanya Anayasasının] kiliselere, dinsel ve ideolojik teşkilatlara tanıdığı özerklik ve kendi alanlarındaki bağımsızlığı çiğnemiş olur.” Mahkeme, Devletin “ideolojik ve dinsel tarafsızlığını korumakla yükümlü” olduğunu vurguladı.

Yüksek mahkeme ayrıca Yehova’nın Şahitlerinin resmi web sitesine dikkat çekti. Orada Şahitlerin büyük toplantılarını dini bayramlar olarak gördükleri belirtiliyor. Mahkemeye göre, Falcone ailesinin talebini reddetmekle Kurul “Çocuğun dinsel özgürlüğü . . . . ve anne babanın . . . . çocuklarına seçtikleri din ve ideolojiyi öğretme hakkı konusunda hatalı karar verdi.” Mahkeme, Kurulun “görüşünün Devletin göstermesi gereken tarafsızlığa ters düştüğünü” belirtti.

Mahkemeden olumlu karar çıktıktan sonra Vivienne’nin anne babası şöyle dedi: “Yehova’nın Şahitleri olarak okulda verilen eğitime değer veriyoruz ve çok önemli olduğunu düşünüyoruz. Çocuklarımıza öğrenme sevgisi aşılamaya çalışıyoruz. Dinsel eğitime de çok önem veriyoruz çünkü onun sayesinde çocuklarımız ruhi şeylere değer vermeyi ve Tanrı’yla kişisel bir ilişki geliştirmeyi öğreniyorlar; bu ise onların sevgi dolu, düşünceli ve olgun kişiler olmalarına yardım ediyor. Mahkemenin kararı için minnettarız.”

Falcone ailesinin avukatı Armin Pikl şöyle dedi: “Bu karar Yehova’nın Şahitlerinin büyük ibadetlerinin kutsal olduğunu kabul etti ve anne babaların çocuklarını kendi dinsel inançlarına göre eğitme hakkına sahip olduklarını tekrar onayladı. Yehova’nın Şahidi olan öğrenciler bütün okul hayatları boyunca bu yararlı büyük ibadetlere katılabilmek için derslerden muaf tutulacaklar. Başka ülkelerin mahkemelerinin de benzer davalara bakarken bu olumlu kararı göz önünde bulunduracaklarını umuyorum.”