Ukrayna’da savaş başladığında 46 yaşında olan İrina Makukha adındaki bekâr bir hemşire Harkiv’deki tren istasyonuna gitti. Ülkeden ayrılmanın onun için daha güvenli olacağına karar verdi. Bir karmaşa vardı ve insanlar nereye gittiğini bilmediği trenlere biniyordu. Saldırı riskini azaltmak için İrina’nın bindiği trenin pencereleri istasyondan ayrılmadan önce karartıldı. İrina trenin Slovakya’ya gittiğini ancak istasyondan ayrıldıktan sonra öğrendi.

İrina 3 Mart 2022’de Prag’a vardı ve şimdi Çek Cumhuriyeti’nde yaşıyor. Temizlik görevlisi olarak bir iş buldu ve onun gibi mülteci olan iki Ukraynalı hemşireyle aynı dairede kalıyor. İrina Çekçe öğreniyor ve 20 yıldır hayatının odağı olan tamgün hizmete devam ediyor.

O şöyle dedi: “Yehova’nın toplumunu kullanarak bizimle nasıl ilgilendiğini bizzat gördüm. Bu imanımı çok güçlendirdi.”

Yaklaşık 23.000 kardeşimiz başka ülkelere sığınmaya karar verdi. Yurtdışında kalmaya karar verenler daha güvenli bir ortam bulduysa da yeni bir dil öğrenirken bir iş ve ev bulmaları, yasal belgeler edinmeleri ve çocuklarını yeni okullara kaydettirmeleri gerekiyor. Onlar ruhi faaliyetlere devam etmenin ve sevgi dolu bir kardeşler topluluğunun içinde bulunmanın bu zor dönemde gerçekten çok yardımcı olduğunu fark ettiler.

Perceac ailesinin üç üyesi Anatoli, Olena ve 17 yaşındaki Alina Ukrayna’nın Mykolaiv Oblastı’ndaki mahallelerinin bazı kısımları bombalandıktan sonra Romanya’da yeni bir hayata başladı. Onlar 6 Mart 2022’de yaşadıkları yerden ayrıldı. Anatoli Moldova vatandaşı olduğu için ailesini Romanya’ya götürmesine izin verildi. Olena başka bir ülkeye göç etmeyi “kökleri olan bir ağacı yerinden çıkarıp başka bir yere taşımaya” benzetiyor.

Perceac ailesinin Romanya’daki kardeşlerin yardımıyla artık bir evleri var. Ayrıca Anatoli ve Olena iş buldu ve Alina da Ukrayna’daki okulundan gelen ödevleri internet üzerinden yapabildi.

Rumen kardeşler onların sadece fiziksel ihtiyaçlarıyla ilgilenmekle kalmadı onlara duygusal ve ruhi açıdan da yardımcı oldu. Yabancı bir ülkede yalnız kalmamaları için kardeşler onlarla düzenli olarak zaman geçirdi. Olena ve Alina JW Language uygulamasını kullanarak Rumence öğreniyor ve yeni cemaatlerindeki kardeşlerle hizmete çıkarak pratik yapıyor. Anatoli Rumence konuşarak büyüdü.

Anatoli şöyle dedi: “En başından beri Yehova’nın elini gördük. Teşkilatın ve kardeşlerin desteği aracılığıyla Yehova’nın sevgisini hissettik.”

Savaştan önce eşini kaybeden Alina Havryliuk ve 16 yaşındaki oğlu Vladyslav, 27 Şubat’ta Vinnytsia’dan (Ukrayna) Suwałki’ye (Polonya) geldi. Alina şunları söyledi: “Başta oğlumla nerede yaşayacağımızı ve nasıl geçineceğimizi merak ediyordum. Fakat Yehova’nın bizimle ilgileneceğinden de emindim.”

37 yaşındaki Alina hemen ibadetlere katılmasını engellemeyecek bir iş aramaya başladı. Bir okulda temizlik görevlisi olarak iş buldu. O şöyle dedi: “En önemlisi bu işin bana hizmete katılmak için daha fazla fırsat sağlıyor olması ve ailemi desteklememe izin vermesi.”

Alina ve Vladyslav Lehçe öğreniyor ve Lehçe konuşan cemaatte öncü yardımcılığı yapmaya devam ediyor. Ayrıca Vladyslav liseye kaydoldu.

Ukraynalı kardeşlerimiz inanılmaz zorluklar ve değişimler yaşıyor, fakat Yehova onlara normalin ötesindeki gücü vermeye devam ediyor. Onlar 2. Korintoslular 4:8 ayetindeki sözlerin doğruluğunu görüyor: “Her yönden sıkıştırılmışız, ancak kımıldayamaz durumda değiliz; şaşırmışız, ancak çıkmazda değiliz.”