İtalya Yüksek Temyiz Mahkemesi bir Yehova’nın Şahidinin davasında tedavi seçimi konusunda bireysel özerklik hakkını koruyan bir karar verdi. 23 Aralık 2020’de Yüksek Mahkeme tüm hastaların tıbbi tedavi konusunda kendi kararlarını verme hakkına sahip olduğunu doğruladı. Buna dini inançlarıyla çelişmeyecek etkili bir tedavi yöntemi seçmek de dahil.

Dava 2005’te doktorların bir hemşiremizin haklarını ihlal ettiği üzücü bir olayın ardından açılmıştı. Hemşiremiz ameliyattan önce kan naklini kabul etmediğini hem sözlü olarak hem de tıbbi belge aracılığıyla açıkça belirtmişti. Fakat doktorlar onun bu isteğini göz ardı etmişti ve ona birkaç ünite kan nakli yapmıştı.

Mahkeme kan naklini reddetmenin “bir kişinin sadece tedavi yöntemiyle ilgili aldığı kişisel bir karar olmadığını, dini inancından dolayı bilinçli olarak verdiği vicdani bir karar olduğunu” kabul etti. Bunu “anayasanın ‘tam olarak’ koruduğu dokunulamaz bir hak” olarak tarif etti.

Bu dava 2015’ten bu yana Yehova’nın Şahitlerinin İtalya Yüksek Temyiz Mahkemesinde ardı ardına kazandığı on davadan sonuncusu. Mahkeme her bir davada, birçok alanda dini özgürlüğümüzü koruyan önemli kararlar aldı. Davalar şu konularla ilgiliydi:

• Kan naklini reddetmek: Yehova’nın Şahitleri mümkün olan en iyi tıbbi tedaviyi görmek ister ve tedavi yöntemlerinin çoğunu kabul eder. Mahkemeler Şahit hastaların tıbbi tedavi seçerken Kutsal Kitaba göre eğittikleri vicdanlarına göre karar verme özgürlükleri olduğunu onayladı. Doktorlar bir hasta kan naklini reddederse bunu saygıyla karşılamalı. Bir hastanın dini inancı nedeniyle karar alması onun yasal hakkıdır.

• Çocuk velayeti: Şahit anne babalar çocuklarına dini inançlarını öğretmek konusunda Şahit olmayan anne babalarla aynı haklara sahiptir.

• Cemaatten çıkarma: Yehova’nın Şahitleri cemaatten çıkarılmış kişilere haksız davranmaz. Şahitler onlarla görüşmeme hakkına sahiptir ve başkaları dini özgürlüklerine saygı duymalıdır.

• Vergi: Yehova’nın Şahitleri vergilerini öder ve ibadet yerlerinin vergisiyle ilgili İtalya’daki diğer tüm dinlerle aynı haklara ve muafiyetlere sahiptir.

Yetkililer, Yehova’nın toplumunun özgürce ibadet etme haklarını koruyan kararlar aldığında seviniyoruz (Özdeyişler 21:1).