27 Eylül 2021’de Ufa’daki Leninski Bölge Mahkemesi Anatoli’yi suçlu buldu ve ona hükmün açıklanması geriye bırakılan iki yıllık hapis cezası verdi.

Anatoli Vilitkeviç

• Doğum: 1986 (Habarovsk Bölgesi).

• Biyografi: Marangoz montaj ustası olarak çalışıyor. Eşi Alyona’yla 2008’de evlendi. Birlikte kamp yapmaktan ve yürüyüşe çıkmaktan zevk alıyorlar.

  Anne babası onun yüreğine Yehova sevgisini çocukken aşıladı. Özellikle insanların ve hayvanların bir gün huzur içinde yaşayacağını öğrenmek onu çok mutlu etti. 1997’de 11 yaşındayken vaftiz edildi.

Anatoli Vilitkeviç, 8 Ağustos 2018’de Rusya’nın şüpheli teröristler listesine eklendi. Anatoli birader, Dennis Christensen biraderle birlikte, Rusya Federasyonu Yüksek Mahkemesinin Nisan 2017’de Yehova’nın Şahitlerinin faaliyetlerini yasaklamasının ardından tutuklanan ilk Şahitlerden biri.

Soruşturmayı yürütenler Anatoli ve Alyona’nın evine gizli kameralar yerleştirdi. Aldıkları kayda göre Anatoli’nin suçu (!) arkadaşlarıyla Kutsal Kitap hakkında konuşmaktı. O şu an, sözde aşırılıkçı bir teşkilatın faaliyetlerini organize etmekle suçlanıyor.

Anatoli polisler tarafından götürülürken bir memur Alyona’ya nefret dolu bir şekilde “Kendine yeni bir koca bul!” dedi. Anatoli sorgu sırasında “çok yoğun bir stres ve duygusal baskı” yaşadığını söylüyor. “Bana suçlamaları kabul etmezsem, karımın ve toplantılar için evimize gelenlerin bu durumun sonuçlarına katlanmak zorunda kalacağını söylediler. Birçok kez bana karımın da hapishaneye gönderileceğini söylüyorlardı. Böyle zamanlarda Yehova’ya dua ettim ve sakin kalmama yardım etmesini istedim.”

Anatoli iki aydan fazla tutuklu, neredeyse dokuz ay da ev hapsinde kaldı. Bir buçuk yıldan uzun bir süre de seyahat kısıtlaması altındaydı. Hapishanedeyken Kutsal Kitaptaki zulüm yaşayan kişilerin öykülerini bir deftere yazdı. Şöyle anlatıyor: “Yehova’nın onları zorluklardan korumadığını ama aynı zamanda onları terk etmediğini de hatırladım. Bu beni çok güçlendirdi ve Yehova’nın bana da benzer şekilde davranacağına dair güvence verdi. Asıl önemli olan sadık kalmaktı.” Karısının mektupları da ona ihtiyacı olan cesareti verdi. “Alyona ilk mektuplarından birinde arkadaşlarımızla çekildiğimiz birkaç fotoğraf gönderdi. Her akşam bu fotoğraflara bakıyordum ve fotoğraftaki bir kişiyle aramda geçen ilginç bir anıyı hatırlamaya çalışıyordum. Bu sayede onlar sanki yanı başımdaymış gibi hissettim.”

Anatoli ve Alyona’nın kararlı tutumları hepimizi cesaretlendiriyor. Rusya’daki kardeşlerimizin yoğun zulme rağmen Yehova’ya daha da çok yaklaştıklarını görmekten çok mutlu oluyoruz. Onlar adına yaptığımız tüm duaları dinlediği için Yehova’ya şükrediyoruz (2. Korintoslular 1:11).