Rusya’da imanlarından dolayı hapiste olan birçok biraderin eşi ve çocuğu var. Aileleri onlardan uzak kaldığı için birçok zorlukla mücadele ediyorlar. Kocaları hapiste olan 10 hemşire Rus yetkililerine duygularını ifade eden dokunaklı bir mektup yazdı. Şunları yazdılar: “Size yazdığımız bu açık mektup bir umutsuzluk çığlığıdır. Çok sevdiğimiz kişiler . . . . bizimle, çocuklarımızla ve arkadaşlarımızla Kutsal Kitabı okuduğu ve Tanrı’ya dua ettikleri için hapse atıldılar.”

Birkaç hemşire yaşadığı zorlukları ve kocaları hapisteyken Yehova’nın onlara nasıl yardım ettiğini anlattı.

Birçok hemşire teknik sorunlardan dolayı eşiyle telefonda görüşemiyor. Ayrıca yazdıkları mektuplar genelde çok geç ulaşıyor, hatta bazen hiç ulaşmıyor.

Yevgeniya Lagunova hemşirenin eşi Feliks Mahammadiyev yaklaşık iki yıl boyunca hapishanedeydi. Bazen hiç mektup ulaşmadığı için uzun süre haber alamıyordu. Yevgeniya hemşire, eşinin iyi olup olmadığını bilmemenin çok zor olduğunu söyledi ve mektuplar Feliks’e ulaşmadığı için onun unutulmuş gibi hissedeceğinden korktu.

Birçok hemşire kocasını ziyaret etmek için uzun yollar katetmeli. (“Eşlerin Kocalarını Ziyaret Etmek İçin Katettikleri Yol” çizelgesine bakın.) Örneğin Yevgeniya şöyle diyor: “Kocamı hapiste ziyaret etmek için arabayla 800 kilometreden fazla yol gidiyordum.” Kocasını ziyaret edip eve dönmesi yaklaşık 3-4 gününü alıyordu. Başka hemşireler de 1.000 kilometre kadar yol katediyor. Hemşireler hapishaneye vardığında genelde dışarıda uzun bir süre sırada bekliyor.

İrina Christensen hemşirenin eşi Dennis, 2017’de Rusya’daki yasaktan sonra hapsedilen ilk Şahit. O, Dennis’i hapishanede ziyaret etmek için düzenli olarak Oryol’daki evinden Lgov’a 200 kilometre yolculuk ediyor. O şöyle anlatıyor: “Hapishaneye gitmek hem duygusal hem de fiziksel olarak çok yorucu. Gerekli evrakları vermek için 8:00’de hapishanede olmam gerekiyor. Bunun için gece 3:30’da yola çıkmalıyım ve ziyaret saatinin başlaması için 11:00’e kadar arabada beklemeliyim.” İrina tüm bunlarla nasıl başa çıktığını şöyle açıklıyor: “Yehova’ya çok dua ediyorum. O’ndan beni ve dünya çapındaki tüm kardeşleri desteklemesini istiyorum.”

Nadezhda German hemşire iki yıldan uzun bir süredir eşi Gennadiy’den ayrı. Nadezhda onunla aynı durumda olan birçok hemşire gibi kocasından ayrı kaldığı için yalnızlık çekiyor. Fakat Nadezhda şöyle diyor: “Cemaatimi artık daha çok ailem gibi hissediyorum. Bana ve kocama duydukları içten sevgi ve ilgi açıkça görülüyor.”

Aleksey ile Gennadiy aynı hapishanede. Aleksey’in eşi Yuliya Miretskaya hemşire şunları ekliyor: “Kardeşler evdeki işlere yardım ediyor. Onların bana her zaman yardım etmeye hazır olduğunu bilmek beni çok rahatlatıyor.”

Tatyana Budençuk hemşire, kocası Aleksey Eylül 2019’dan beri hapiste olduğu için iki çocuğunu tek başına yetiştiriyor. O şöyle söylüyor: “Çocuklar sahip olduğumuz nimetlere, Yehova’nın verdiklerine ve Yehova’nın bizi her zaman desteklediğine odaklanmaya çalışıyor. Bu sıkıntıların geçici olduğunu ve şimdi Yehova’ya imanımızı ve sadakatimizi göstermemiz gerektiğini biliyorlar.”

Natalya Filatova hemşire, eşi Sergey Filatov Mart 2020’de altı yıl hapis cezası aldığından beri dört çocuğunu tek başına yetiştiriyor. O çocukları hakkında şunları söylüyor: “Babalarını özlediklerini ve onun için endişelendiklerini görebiliyorum. Bunu dualarında dile getiriyorlar. En küçük kızım babasına yazdığı mektuplarda iyi olduğumuzu ve endişelenmemesini söylüyor. Sergey eve geldiğinde her şey daha güzel olacak.”

Bu aile Kutsal Kitaptaki sade bir yaşamla ilgili öğüdü uygulamak için çok gayret gösteriyor. Natalya şöyle diyor: “Sahip olduğumuz parayla yetinmeyi ve ihtiyacımız olmayan şeyleri almamayı öğrendik. Temel ihtiyaçlarımızı karşılayacak kadar paramız var.”

Zorluklara rağmen hemşirelerimiz ruhi faaliyetlerine devam ederek imanlarını koruyor. Yuliya şunları söylüyor: “Yeni çıkan tüm yayınları okumaya çalışıyorum. İki kişi için inceleme yaptığım söylenebilir. Çünkü Aleksey ile konuştuğumda ana noktaları hatırlamaya ve onunla paylaşmaya çalışıyorum.” Nadezhda şunları söylüyor: “Yehova’nın yardımıyla çözülemeyecek sorun yoktur. Tanrı’yla yakın bir ilişkim var ve kendimi sonsuz güce sahip olan Babasının kollarındaki küçük bir kız gibi hissediyorum. Başkalarına yardım ettiğimde kendime de yardım etmiş oluyorum.”

Natalya da benzer şeyler söylüyor: “Bir hemşire bir keresinde şunu söylemişti: ‘Tanrı’nın halkı arasında teselliye ihtiyacı olmayan kimse yok, fakat aynı zamanda teselli veremeyecek kimse de yok.’ Ben de birine cesaret verdiğimde ve teselli ettiğimde kendimi iyi hissediyorum. Kocamdan ayrı kalmak fiziksel ve duygusal olarak çok zor olsa da kendime acımamaya ve moralimi bozmamaya çalışıyorum. Şeytan’ın cesaretimi kırmasına izin vermiyorum.”

Dünya çapındaki kardeşler, Rusya ve diğer ülkelerde aile üyeleri hapiste olan kişilerin gösterdiği iman ve tahammüle çok değer veriyor. Bu sevgili kardeşlerin Yehova’nın ‘gözünde değerli’ olduğunu biliyoruz (İşaya 43:4a).