30 Ağustos 2019 Cuma günü Valeriy Moskalenko birader mahkeme önünde kapanış konuşmasını yaptı. Yaptığı savunmanın (orijinali Rusça) bir kısmı aşağıda yer alıyor:

Sayın Hâkim ve saygıdeğer katılımcılar, ben 52 yaşındayım ve bir yıldır tutuklu bulunuyorum. Tam olarak söylemem gerekirse, bir yılı da geçti.

Bu duruşmadaki son sözlerimde size biraz kendimden, bu suçlamalar hakkındaki düşüncelerimden ve hayatla ilgili görüşümden bahsetmek istiyorum. Sayın Hâkim, Tanrı’ya olan inancımdan neden vazgeçmeyeceğimi ve Tanrı’ya inanmanın suç olduğuna neden inanmadığımı anlamanızı umuyorum.

Her zaman bir Yehova’nın Şahidi değildim. Anne babam iyi insanlardı ve mutlu bir çocukluk geçirdim, ama her yerde bu kadar çok adaletsizliğin olması çocukken bile beni rahatsız ediyordu. Kendi kendime şöyle düşünürdüm: “Kötü insanlar ve hilekârlar başarılı olurken, dürüst ve iyi insanlar acı çekiyor, bu böyle olmamalı!”

24 yaşındayken, Kutsal Kitabı birkaç ay boyunca ciddiyetle inceleyip araştırdıktan sonra sorularıma cevap buldum.

O zamandan beri bir karar verirken Tanrı’nın duygularını hesaba katıyorum. Ayrıca Tanrı’nın [Kutsal Kitapta] detaylı bir şekilde anlatılan ve geçmişte yaşamış [imanlı kişilerin] yaşamlarına bakarak daha iyi anladığımız emirlerini ve ilkelerini göz önünde bulunduruyorum.

Annemle aynı evde yaşıyorum. O yaşlı olduğu için bakıma muhtaç. 1 Ağustos 2018’de, annem evde yalnızken Federal Güvenlik Servisi (FSB) soruşturma memuru, ön kapımızın menteşelerini testereyle keserek evimize girmeleri için özel kuvvetlere talimat verdi. Soruşturma memuru arama yapmak için evimize bu şekilde girmeye çalıştı.

Annem çok korktu. Özel kuvvetler yüzlerinde maskelerle evimize zorla girince kalp krizi geçirdi ve ambulans çağrıldı. Polisin baskın yaptığını duyduktan 30 dakika sonra eve vardım. Annemin durumunu görünce benim de tansiyonum bir anda yükseldi. Tüm bunlara rağmen öfkelenmedim ve sakinliğimi korumaya çalıştım. Onlara bir Hıristiyana yakışır şekilde nazik davrandım; bunu bana Tanrım Yehova öğretti ve O’nu hayal kırıklığına uğratmayı asla istemem.

Kusuruma bakmayın Sayın Hâkim, genelde kendim hakkında bu kadar konuşmam. Ama alışkın olmasam da şimdi bunu yapmalıyım.

25 yılı aşkın süredir bir Yehova’nın Şahidiyim. Bu, hayatımın büyük bir bölümü. Bütün bu süre boyunca hiçbir zaman bir aşırılıkçı olarak nitelendirilmedim. Tam tersine iyi bir komşu, çalışkan bir işçi ve annesine iyi bakan bir evlat olarak tanındım.

Tüm bunlara rağmen 20 Nisan 2017’de bir anda bana aşırılıkçı denmeye başlandı. Hangi sebeple? Değişen ne? Ben daha kötü biri haline mi geldim? Hayır. Şiddete başvuran biri mi oldum, birinin canını mı yaktım? Hayır. Rusya Anayasasının 28. Maddesinden yararlanma hakkımı kaybedecek bir şey mi yaptım? Bu da hayır. Yüksek Mahkemenin kararındaki isim listesinde benim adım geçmiyor. Kimse Rusya Anayasasından, özellikle de 28. Maddesinden yararlanma hakkımı elimden almadı. Öyleyse şimdi neden sanık kürsüsündeyim?

Soruşturma memuruyla yaptığım konuşmalardan sonra şunu açıkça anladım ki gözaltına alınmamın ve tutuklu bulundurulmamın nedeni Mutlak Güce Sahip Tanrı Yehova’nın ismini dualarında ve konuşmalarında kullanan imanlı biri olmam. Ama bu bir suç değil. Tanrı Kendisi bu ismi seçti ve Kutsal Kitaba kaydedilmesini özellikle istedi.

Şunu tekrar tekrar söylemek istiyorum: Kutsal Kitapta açıkça belirtilen Tanrı’nın isteğine karşı bir şey yapmak benim için kesinlikle düşünülemez. Nasıl bir baskı ya da cezaya maruz kalırsam kalayım, hatta bu ölüm cezası bile olsa, şunu bilin ki, evrenin Yüce Yaratıcısı Yehova Tanrı’yı asla bırakmayacağım.

Sayın Hâkim, Yehova’nın Şahitleri dünyanın her yerinde cana yakın ve barışsever insanlar olarak tanınırlar. Onlar çoğu ülkede özgürce ibadet edebiliyorlar. Rusya’da da inançlı kişilerin özgürce ibadet etme hakkına sahip olmasını ve inançlı bir kişi olarak benim de haklarımın gözetilmesini yürekten isterim.

Hakkımda yapılan suçlamalar asılsızdır. Bu nedenle mahkemeden hakkımda beraat kararı vermesini talep ediyorum.

Teşekkür ederim!