Ukrayna’da devam eden savaş nedeniyle yaklaşık 47.000 Yehova’nın Şahidi evini terk etmek zorunda kaldı. Birçoğu ülkedeki güvenli bölgelere kaçtı ve orada kardeşler onların giysi, gıda, sığınma ve diğer ihtiyaçlarını karşılıyor. Misafirperverlik gösteren kardeşlerimiz de ekonomik zorluklarla karşılaşıyor olsa da ihtiyaçta olan kardeşlere yardımcı olmayı gönülden istiyor.

Ukrayna’nın Uman şehrinde yaşayan Olha hemşire ve Şahit olmayan eşi, savaşın ilk iki ayı boyunca evlerinde toplam 300 müjdeciyi misafir etti. Evlerini terk eden bu kardeşlerin çoğu başka bir yere geçmeden önce onlarda sadece bir gece kaldı. Olha çoğunlukla evinde kalacak kardeşlerin geleceğinden ancak gece yarısı onlar kapıya varmadan çok kısa bir süre önce haberdar oluyordu. Bir keresinde Olha 22 kardeşi aynı anda ağırladı. Bu yaşadıkları Olha’nın 18 yaşındaki oğlu Stanislav’a cömertlik gösterme fırsatı verdi. O, kardeşlerin odasında uyuyabilmesi için çoğunlukla yerde uyuyor.

Olha şöyle diyor: “Bu zor dönemde Yehova’nın toplumuna yardım edebildiğim için gerçekten çok seviniyorum. Bu beni çok mutlu ediyor.”

Andriy ve eşi Lüdmila beş haftada 200 Şahidi evinde ağırladı. Onlar bir defasında bir gecede 18 kişiyi misafir etti. Andriy şöyle diyor: “Büronun yönlendirmesine uyduğumuz için biraz erzağımız vardı. Bunu evlerini terk eden kardeşler için bir buçuk hafta boyunca kullandık. Kardeşler bize içinde para olan zarflar bırakırdı ve bunu sonraki misafirlerimiz için bulabildiğimiz gıdaları satın almak üzere kullanırdık. Afet Yardım Heyeti de bize gıda sağladı bu yüzden hiçbir eksiğimiz olmadı.”

İvano-Frankivsk’te yaşayan Vita, Mart ayında kız kardeşinin yanına taşındı. Bu sayede evlerini terk eden Şahitler onun evinde kalabildi. Vita şunları söylüyor: “Bunu bir fedakarlık olarak değil sevginin bir ifadesi olarak görüyorum. Evlerini terk etmek zorunda kalan kardeşler için yaptıklarım bana sevinç veriyor. Hepimiz bir aileyiz.”

Natalia, eşi ve kızı Habriela ile birlikte Ternopil’de yaşıyor. Her biri savaş başladığında işini kaybetti ve birikimlerinin çoğunu ihtiyaçlarını karşılamak için kullanmak zorunda kaldı. Yine de onlar bir hemşireyi ve onun engelli kızını misafir etmeye gönüllü oldu.

Natalia şöyle diyor: “Afrika’daki bir hemşirenin tecrübesini hatırladım. O çok az şeye sahip olsa da bölge ibadetinde 14 kardeşi evinde misafir etmişti ve hiçbir eksikleri olmamıştı.” Natalia bu tecrübenin, başkalarının ihtiyaçlarına öncelik vermek konusunda ona yardım ettiğini söylüyor.

Ukrayna’daki kardeşlerimiz zor durumlarla karşılaşsa da hikmetle Yehova’ya güvenerek ‘konukseverliği bırakmıyor’ (Romalılar 12:13).