“Ölüm gölgesi vadisinde yürüsem bile, kötülükten korkmam. Çünkü Sen yanımdasın, değneğin, çomağın içimi rahatlatır” (Mezmur 23:4, Yeni Dünya Çevirisi).

 “Karanlık ölüm vadisinden geçsem bile, kötülükten korkmam. Çünkü sen benimlesin. Çomağın, değneğin güven verir bana” (Mezmur 23:4, Yeni Çeviri).

 Tanrı Kendisine tapınanlarla ilgilenir ve zorluklarla karşılaştıklarında onları korur. Ayet Tanrı’nın, Kendisine tapınanlarla ilgilenmesini bir çobanın koyunlarıyla ilgilenmesine benzetir. a Tanrı’ya tapınanlar, ayette karanlık bir ölüm vadisiyle betimlenen büyük zorluklar karşısında bile kendilerini yalnız hissetmezler. Tanrı onların yanı başında gibidir ve kendilerini güvende hissederler.

 Kutsal Kitap devirlerinde bir çoban değneğini kullanarak koyunlarını vahşi hayvanlardan korurdu. Ayrıca, genelde ucu kıvrık olan uzun çomağıyla, koyunlarını yönlendirir ve tehlikeli durumlardan çekip kurtarırdı. Benzer şekilde Yehova Tanrı da sevgi dolu bir çoban gibi, Kendisine tapınanları korur ve yönlendirir. Hayatlarının en karanlık dönemlerinde bile farklı yollarla onlarla ilgilenir.

•   Yazılı Sözü olan Kutsal Kitap aracılığıyla eğitir ve teselli eder (Romalılar 15:4).

•   Dualarını dinler; huzurlu bir zihin ve yürek verir (Filipililer 4:6, 7).

•   İman kardeşlerini kullanarak güçlendirir (İbraniler 10:24, 25).

•   Gelecekte tüm yaralarının sarılacağına dair sağlam bir ümit verir (Mezmur 37:29; Vahiy 21:3-5).

 23. Mezmur Davut tarafından yazıldı. O gençliğinde bir çobandı ve sonra eski İsrail ulusunun kralı oldu (1. Samuel 17:34, 35; 2. Samuel 7:8). Bu mezmur Yehova’yı, Kendisine tapınanları tıpkı bir çoban gibi yönlendiren, doyuran ve ferahlatan biri olarak tarif ederek başlar (Mezmur 23:1-3).

 Davut Mezmur 23:4’te Tanrı’nın sağladığı korumayı vurgularken Yehova’dan bahsettiğinde üçüncü şahıs zamirinden (o) ikinci şahıs zamirine (sen) geçer. Bu ince geçiş, Davut ve Yehova arasındaki yakın ilişkiyi gösterir. Davut, Yehova’nın onunla ilgilendiğini ve yaşadığı zorlukların farkında olduğunu bildiği için korkmuyordu.

 Sonraki iki ayette, yani Mezmur 23:5, 6’da çoban ve koyun benzetmesinden, ev sahibi ve misafir benzetmesine geçilir. Yehova cömert bir ev sahibi gibi Davut’u onur konuğu olarak görür. Davut’un düşmanları bile onu Yehova’nın ilgisinden mahrum bırakacak güçte değildir. Mezmurun sonunda Davut, Yehova’nın ona hayatının sonuna kadar iyilik ve vefa göstereceğinden emin olduğunu dile getirir.

 23. Mezmur’daki benzetmeler, Yehova’nın Kendisine tapınanlara bugün de gösterdiği sevgiyi ve ilgiyi tarif eder (1. Petrus 2:25).