“Çocuğu gitmesi gereken yola göre eğit; yaşlanınca da ondan ayrılmaz” (Özdeyişler 22:6, Yeni Dünya Çevirisi).

 “Çocuğu tutması gereken yola göre yetiştir, yaşlandığında o yoldan ayrılmaz” (Özdeyişler 22:6, Yeni Çeviri).

 Çocuklarına Tanrı’yı sevmeyi ve O’nun kanunlarına uymayı öğreten anne babalar, bu eğitimin çocuklarına hayatlarının geri kalanında yardımcı olmasını bekleyebilir.

 “Çocuğu gitmesi gereken yola göre eğit.” Bu sözler “bir çocuğun doğru yolda yürümeye başlamasını sağlamak” olarak da tercüme edilebilir. Özdeyişler kitabındaki birçok ayet anne babaların çocuklarına küçük yaşta doğru ve yanlışı öğretmelerini söyler (Özdeyişler 19:18; 22:15; 29:15). Yine de sevgi dolu anne babalar çocuklarının da yetişkinler gibi özgür iradeye sahip olduğunu bilir. Bu yüzden çocuklarına sadece ne yapmaları gerektiğini söylemek yerine, onlarla akıl yürütürler ve kendi başlarına iyi kararlar verebilen olgun ve sorumluluk sahibi yetişkinler olmalarına yardımcı olurlar (Tekrar 6:6, 7; Koloseliler 3:21).

 Bazı Kutsal Kitap bilginleri bu ifadenin “bir çocuğu kendi yapısına göre” yani doğal eğilimleri doğrultusunda eğitmek anlamına geldiğini öne sürmektedir. Böyle bir açıklama makul gibi görünebilir, ancak “gitmesi gereken yola göre” olarak çevrilen İbranice ifade muhtemelen iyi ve doğru olan bir yaşamdan söz eder. Özdeyişler kitabı bir kişinin gidebileceği iki yol olduğunu vurgular. Birine “erdemlilerin yolu,” “hikmet yolu” ve “doğru yol” denir (Özdeyişler 2:20; 4:11; 23:19). Diğerine ise “kötülerin yolu,” ‘ahmağın yolu’ ve “uygunsuz yol” denir (Özdeyişler 4:14; 12:15; 16:29). Dolayısıyla çocuğun “gitmesi gereken” yol ‘doğru yoldur.’ Bu yol Tanrı’nın Sözü olan Kutsal Kitabın öğrettiği yaşam yoludur (Mezmur 119:105).

 “Yaşlanınca da ondan ayrılmaz.” Anne babalar çocuklarına Tanrı’nın ahlak standartlarını öğrettiğinde çocuğun hayatı boyunca bu doğru yolu izlemesi daha olasıdır. Ancak bu, doğru şekilde eğitilen bir çocuğun hiçbir zaman doğru yoldan ‘ayrılmayacağı’ yani Tanrı’nın kanunlarından uzaklaşmayacağı anlamına gelmez. Örneğin bir kişi, başkalarını kötülük yapmaya teşvik edenlerle zaman geçirirse “dürüstlük yolundan” ayrılabilir ve kötü olanı yapabilir (Özdeyişler 2:12-16; 1. Korintoslular 15:33). Yine de anne babalar çocuklarına Tanrı’nın standartlarına uymayı öğretirse onlara hayatta başarılı olmaları için en iyi fırsatı verir (Özdeyişler 2:1, 11).

 Özdeyişler kitabının 22. bölümü yaşamdaki çeşitli durumlarla ilgili Tanrı’nın hikmetini yansıtan özlü sözlerden oluşur. Bu sözler Yehova’nın a gözünde iyi bir ada sahip olmanın önemini vurgular; bir kişi buna alçakgönüllü, iyiliksever ve çalışkan olarak sahip olabilir (Özdeyişler 22:1, 4, 9, 29). Bunun aksine diğer ayetler Tanrı’nın standartlarını görmezden gelen ve yoksulları ezenlerin kötü sonuçlara katlanacağını gösterir (Özdeyişler 22:8, 16, 22-27).

 Özdeyişler kitabının 22. bölümündeki çoğu ayet çocukları eğitmekle ilgili olmasa da Tanrı’nın onayını kazandıran ve gerçek mutluluğu sağlayan bir yaşam yolunu tarif eder (Özdeyişler 22:17-19). Anne babalar çocuklarını bu yaşam yoluna göre eğittiğinde çocukları için mümkün olan en iyi yaşamı istediklerini gösterirler (Efesoslular 6:1-3).

 Özdeyişler kitabıyla ilgili genel bir bilgi almak için bu kısa videoyu izleyebilirsiniz.