“Tanrı bize olan sevgisini şöyle gösteriyor: Biz henüz günahkârken Mesih bizim için ölmüştür” (Romalılar 5:8, Yeni Dünya Çevirisi).

 “Tanrı ise bizi sevdiğini şununla kanıtlıyor: Biz daha günahkârken, Mesih bizim için öldü” (Romalılar 5:8, Yeni Çeviri).

 Yehova a Tanrı, oğlu İsa Mesih’in günahkâr insanlar uğruna ölmesine izin vererek büyük bir sevgi gösterdi (Yuhanna 3:16). İnsanlar günahkâr olduğu için Tanrı’nın standartlarına ters düşecek şekilde düşünmeye ve davranmaya eğilimlidir (Koloseliler 1:21, 22). Ancak Tanrı, “Oğlunun ölümü sayesinde” Kendisiyle barışmamızı mümkün kıldı (Romalılar 5:10). Bu sayede şimdiden Tanrı’yla iyi bir ilişkimiz olabilir ve gelecekte sonsuza dek yaşayabiliriz (Romalılar 5:11; 1. Yuhanna 4:9, 10).

 Elçi Pavlus bu sözleri Roma’da yaşayan Hıristiyanlara yazdı. Romalılar kitabının 5. bölümünde, Pavlus Hıristiyanlara, neden ümitlerine güvenebileceklerini ve sevinçli olabileceklerini açıkladı (Romalılar 5:1, 2). Bu ümit “hayal kırıklığına uğratmaz”, çünkü Tanrı’nın sevgisine, İsa’yı bizim uğrumuza vererek gösterdiği büyük sevgiye dayanır (Romalılar 5:5, 6). İsa, ilk insan Âdem’in yapmadığı bir şeyi yaptı; Tanrı’ya kusursuz bir şekilde itaat etti (Romalılar 5:19). Âdem’in itaatsizliği, soyunun günahı ve ölümü miras almasıyla sonuçlandı (Romalılar 5:12). İsa’nın kusursuz itaati ve insanlık uğruna hayatını vermesi ise itaatli insanların sonsuza dek yaşama fırsatına sahip olmasını mümkün kıldı (Romalılar 5:21).