“Yeni bir gök ve yeni bir yer gördüm; önceki gök ve önceki yer geçip gitmişti, artık deniz de yoktu” (Vahiy 21:1, Yeni Dünya Çevirisi).

 “Sonra yeni bir gök ve yeni bir yer gördüm. Çünkü ilk gök ile ilk yer geçip gitmişti. Artık deniz de yoktu” (Vahiy 21:1, İncil-Çağdaş Türkçe Çeviri).

 Bu ayet Tanrı’nın gökteki Krallığının tüm insan yönetimlerinin yerini alacağını göstermek için mecazi bir dil kullanır. Bu Krallık, kötüleri ortadan kaldıracak ve otoritesine istekle boyun eğen insanlardan oluşan yeni bir toplumu yönetecek.

 Vahiy kitabında “simgeler” ya da semboller kullanılır (Vahiy 1:1). Dolayısıyla bu ayette sözü edilen gök ve yer ifadelerinin gerçek anlamda değil, sembolik anlamda kullanıldığı sonucuna varmak mantıklıdır. Ayrıca başka Kutsal Kitap ayetlerinde de mecazi olarak “yeni gökler” ve “yeni yer” ifadelerinden bahsedilir (İşaya 65:17; 66:22; 2. Petrus 3:13). Bunları ve başka Kutsal Kitap kayıtlarını incelemek ayetlerin anlamları hakkında ipuçları sağlar.

 “Yeni bir gök.” Kutsal Kitap bazen yönetimlere atfen “gök” kelimesini kullanır (İşaya 14:12-14; Daniel 4:25, 26). Bu nedenle bir başvuru kaynağı, peygamberlerin gördüğü geleceğe yönelik görüntülerde gök kelimesinin “sembolik olarak yönetici gücü veya yönetimi” ifade ettiğini belirtir. a Vahiy 21:1’deki “yeni bir gök” ifadesi açıkça Tanrı’nın Krallığına atfeder. Bazen “göklerin krallığı” olarak da adlandırılan bu gökteki yönetimden, hem Vahiy kitabı boyunca hem de Kutsal Kitabın başka yerlerinde bahsedilir (Matta 4:17; Elçiler 19:8; 2. Timoteos 4:18; Vahiy 1:9; 5:10; 11:15; 12:10). İsa’nın Kralı olduğu Tanrı’nın Krallığı, sonunda “önceki gök”ün yani insanlar tarafından kurulan tüm kusurlu yönetimlerin yerini alacak (Daniel 2:44; Luka 1:31-33; Vahiy 19:11-18).

 “Yeni bir yer.” Kutsal Kitap gerçek anlamda “yer”in, yani yeryüzünün asla yok olmayacağından bahseder (Mezmur 104:5; Vaiz 1:4). O halde sembolik yer nedir? Kutsal Kitap “yer” ya da “yeryüzü” ifadesini sıklıkla insanlığa atfen kullanır (Başlangıç 11:1; 1. Tarihler 16:31). Bu nedenle “yeni bir yer” ifadesi, Tanrı’nın gökteki Krallığına istekle boyun eğen yeni bir insan toplumuna atfetmelidir. Tanrı’nın Krallığına karşı olan “önceki yer” ya da insanlar yok olacaklar.

 “Artık deniz de yoktu.” Vahiy 21:1’in geri kalanıyla uyumlu olarak “deniz” ifadesi de semboliktir. Kolayca çalkalanan ve çoğu zaman fırtınalı olan deniz, Tanrı’ya yabancılaşmış karışıklık içindeki insan toplumunu betimler (İşaya 17:12, 13; 57:20; Vahiy 17:1, 15). Onlar da yok olacak. Mezmur 37:10’da şöyle der: “Az kaldı! Artık kötüler olmayacak, yerlerini arayacaksın, bulamayacaksın.”

 Vahiy kitabı “Efendimizin gününde” neler olacağını önceden bildirir (Vahiy 1:10). Kutsal Kitaba göre o gün, İsa Tanrı’nın Krallığının b Kralı olarak hüküm sürmeye başladığı 1914’te başladı. Fakat İsa, yeryüzünü tamamen yönetme yetkisini hemen almayacaktı. Aslında, Kutsal Kitabın başka yerlerinde de ‘Efendimizin gününün’ başlarında dünya koşullarının kötüleşeceği bildirilir. Bu dönem “son günler” olarak adlandırılır (2. Timoteos 3:1-5, 13; Matta 24:3, 7; Vahiy 6:1-8; 12:12). Bu kritik ve sıkıntılı günler sona erdiğinde, Tanrı’nın Krallığı sembolik eski göğü ve yeri ortadan kaldırıp, barış ve birlik getirecek. “Yeni yer”, yani Krallığın vatandaşları o zaman iyi şartlarda ve kusursuz sağlıkla yaşayacak (Vahiy 21:3, 4).

 Vahiy kitabıyla ilgili genel bir bilgi almak için bu kısa videoyu izleyebilirsiniz.