Kutsal Kitapta “gök” ifadesi şu üç temel anlamda kullanılır: (1) fiziksel gökler, (2) ruhi âlem ve (3) yüksek veya yüce bir mevkinin simgesi. Bağlama bakarak bu ifadenin neyi kastettiğini doğru şekilde anlayabiliriz. a

1.   Fiziksel gökler. Bu anlamda “gökler” ifadesi rüzgârın estiği, kuşların uçtuğu, şimşeğin çaktığı, bulutların yağmur ve kar oluşturduğu yeryüzünün atmosferine atfeder (Mezmur 78:26; Özdeyişler 30:19; İşaya 55:10; Luka 17:24). Ayrıca güneşin, ayın ve yıldızların yer aldığı uzay boşluğu anlamına da gelebilir (Tekrar 4:19; Başlangıç 1:1).

2.   Ruhi âlem. “Gök” ifadesi fiziksel evrenin dışında, daha yüksek bir boyut olan ruhi gökler, yani ruhi bir âlem anlamına da gelir (1. Krallar 8:27; Yuhanna 6:38). Bu ruhi göklerde, ruhi bir varlık olan Yehova Tanrı ve yarattığı melekleri bulunur (Yuhanna 4:24; Matta 24:36). Bazen de “gökler” ifadesi “kutsallar cemaati” olan sadık melekleri temsil eder (Mezmur 89:5-7).

    Kutsal Kitap “gökler” ifadesini, ruhi âlemin özellikle Tanrı’nın bulunduğu kısmına, yani O’nun ‘kalıcı meskenine’ değinmek için de kullanır. (1. Krallar 8:43, 49; İbraniler 9:24; Vahiy 13:6). Örneğin Kutsal Kitap Şeytan ve cinlerinin gökten atılacağını, böylece artık Yehova’nın huzuruna girmelerine izin verilmeyeceğini önceden bildirmişti. Yine de onlar ruhi âlemde yaşamaya devam ettiler, yani Şeytan ve cinleri hâlâ ruhi varlıklardı (Vahiy 12:7-9, 12).

3.   Yüksek veya yüce bir mevkinin simgesi. Kutsal Yazılarda “gök” ifadesi genellikle yönetme yetkisiyle bağlantılı olarak yüksek bir konumu belirtmek için kullanılır. Böyle bir konuma sahip olanlar şunlardır:

   •   Mutlak Gücün Sahibi Yehova Tanrı (2. Tarihler 32:20; Luka 15:21).

   •   İnsan yönetimlerinin yerini alacak olan Tanrı’nın Krallığı. Kutsal Kitap bu Krallıktan “yeni gökler” olarak söz eder (İşaya 65:17; 66:22; 2. Petrus 3:13). b

   •   Gökte yaşama ümidine sahip olan Hıristiyanlar (Efesoslular 2:6).

   •   Kendilerini vatandaşlarının üstünde tutan insan yönetimleri (İşaya 14:12-14; Daniel 4:20-22; 2. Petrus 3:7).

   •   Şu anda dünyayı yöneten kötü ruhi varlıklar (Efesoslular 6:12; 1. Yuhanna 5:19).

“Gök” nasıl bir yerdir?

 Ruhi âlem, yoğun faaliyetin olduğu bir yerdir. Orada Yehova’nın ‘sözünü dinleyen’ yüz milyonlarca ruhi varlık bulunur (Mezmur 103:20, 21; Daniel 7:10).

 Kutsal Kitap göğün parlak ışıklar içerisinde olduğunu söyler (1. Timoteos 6:15, 16). Hezekiel peygamberin gökle ilgili gördüğü görüntüde parlaklık dikkat çeker, Daniel’in gördüğü görüntüde ise “ateş ırmağı” yer alır (Hezekiel 1:26-28; Daniel 7:9, 10). Gök kutsaldır, yani temiz ve güzeldir (Mezmur 96:6; İşaya 63:15; Vahiy 4:2, 3).

 Kutsal Kitabın gök hakkında verdiği genel izlenim hayranlık uyandırıcıdır (Hezekiel 43:2, 3). Yine de ruhi âlem duyularımızın çok ötesinde olduğundan gökle ilgili şeyleri tam olarak anlamamız mümkün değildir.