Ölüler diyarı basitçe mezar anlamına gelir. Bu ifadenin Kutsal Kitabın yazıldığı orijinal dillerde karşılığı İbranicede “Şeol”, Yunancada “Hades”tir ve ateşli bir işkence yeri anlamı yoktur. Peki buraya kimler gider? Hem iyi hem de kötü insanlar (Eyüp 14:13; Mezmur 9:17). Kutsal Kitap insanlığın bu ortak mezarının, “tüm yaşayanların toplanacağı ev” olduğunu söyler (Eyüp 30:23).

 İsa peygamber de öldüğünde ölüler diyarına gitmişti. Ancak ‘ölüler diyarında bırakılmadı’, çünkü Tanrı onu diriltti (Elçiler 2:​31, 32).

Ölüler diyarı sonsuza kadar kalınan bir yer mi?

 İsa peygamber Tanrı’nın verdiği güçle, ölüler diyarında olan herkesi oradan çıkarıp diriltecek (Yuhanna 5:​28, 29; Elçiler 24:15). Kutsal Yazılarda yer alan bir peygamberlik sözü, gelecekte olacak bu dirilme hakkında şöyle der: “Ölüm ve ölüler diyarı .... kendilerinde bulunan ölüleri geri verdiler” (Vahiy 20:13). Ölüler diyarı bir kere boşaltıldıktan sonra artık bir daha var olmayacak; hiç kimse bir daha oraya gitmeyecek, çünkü “artık ölüm olmayacak” (Vahiy 21:​3, 4; 20:14).

 Ancak ölen herkes ölüler diyarına gitmez. Kutsal Kitaba göre bazı insanlar öylesine kötüdür ki, onlar için tövbe söz konusu bile değildir (İbraniler 10:​26, 27). Böyle insanlar öldüğünde ölüler diyarına değil, ebedi yok oluşun simgesi olan yere, Hinnom Vadisine (Gehenna) giderler (Matta 5:​29, 30). Örneğin İsa peygamber, kendi döneminde yaşayan ikiyüzlü din adamlarından bazılarının Hinnom Vadisine gideceğini söylemişti (Matta 23:​27-33).