Gençler Soruyor . . .

Babam Bizi Terk Etti Şimdi Ne Yapacağım?

“Babasız büyümek zordu. Tek istediğim biraz ilgiydi.”—Henry *

JALE babası evi terk ettiğinde 13 yaşındaydı. Alkol bağımlısı olan babası, ailesini terk edip gittikten sonra çocuklarıyla iletişim kurabilmek için sadece birkaç girişimde bulundu. Ne yazık ki bu durumda olan sadece Jale değil; babası tarafından terk edilen çok genç var.

Eğer bu senin başına da geldiyse, içinde bulunduğun durumla mücadele etmek zor gelebilir. Sen de zaman zaman öfke duyuyor ve acı duygular altında eziliyor olabilirsin. Kimi zaman üzülebilir ve sıkılabilirsin. Hatta içinden isyan etmek gelebilir. Tıpkı Mukaddes Kitap yazarı Süleyman’ın bir keresinde söylediği gibi, “gerçek gasıplık [zorbalık] hikmetli adamı delirtir.”—Vaiz 7:7.

‘Çılgınca Davranışlar’

Cem, babası evi terk ettikten sonra ‘çılgınca davrandı.’ Şöyle dedi: “Kimsenin otoritesini dinlemiyordum, anneminkini bile! Birçok kavgaya karıştım. Beni terbiye edecek kimse olmadığından her zaman yalan söylüyor, geceleri gizlice dışarı çıkıyordum. Annem beni durdurmaya çalıştı, fakat başaramadı.” İsyan etmek Cem’in durumunu düzeltti mi? Pek değil! Cem kısa süre içinde “uyuşturucu kullanmaya, okula gitmemeye” başladığını ve ‘sınıfta kaldığını’ söyledi. Kötü davranışları kısa sürede arttı. Şunları anlattı: “Dükkânlarda hırsızlık yaptım ve insanları soydum. İki kez yakalandım ve kısa süreliğine hapishaneye girdim, fakat bu da beni durdurmadı.”

Cem’e, neden bu kadar isyankâr olduğu sorulduğunda şunları anlattı: “Babam gittiği için beni terbiye eden yoktu. Anneme, kız kardeşime, erkek kardeşime ve kendime gerçekten ne kadar zarar verdiğimi düşünmüyordum. Babamın ilgisinden ve terbiyesinden yoksundum.”

Fakat isyan etmek, kötü bir durumu ancak daha da kötüleştirmeye yarar. (Eyub 36:18, 21) Örneğin Cem sadece kendisine değil, annesine ve kardeşlerine de sorun yaratarak gereksiz yere sıkıntı çekip gerginlik yaşamalarına neden oldu. Daha önemlisi isyankâr davranışlar insanın Tanrı’yla arasını açabilir. Her şeyden önce, Yehova gençlere, annelerine itaatli olmayı emrediyor.—Süleymanın Meselleri 1:8; 30:17.

 Öfkeyi Yenmek

Peki, babana karşı hissettiğin öfke ve kızgınlıkla nasıl mücadele edebilirsin? İlk olarak, babanın evi terk edip gitmesinin senin hatan olmadığını unutmamalısın. Bu, artık seni sevmediği ya da seninle ilgilenmediği anlamına da gelmez. Bir babanın çocuğunu aramak ya da ziyaret etmek için pek fazla çaba göstermemesi muhakkak acı verir. Fakat bu dizide daha önce çıkan bir makalenin gösterdiği gibi, * bazı babaların çocuklarıyla iletişim kuramamalarının nedeni onları sevmemeleri değil, suçluluk ve utanç duymalarıdır. Jale’nin babası gibi başkaları da uyuşturucu ya da alkol bağımlısı oluyor ve bu onların normal davranmalarını engelliyor.

Durum ne olursa olsun, ana babanın kusurlu olduklarını unutmamaya çalış. Mukaddes Kitap şunu bildirir: “Hepsi günah işlediler, ve Allahın izzetinden mahrum kaldılar.” (Romalılar 3:23; 5:12) Tabii bu, onların acı veren ya da sorumsuzca davranışları için mazeret değildir. Fakat hepimizin kalıtımsal olarak kusurlu olduğunu bilmek, zarar verici öfkeden ve kızgınlıktan vazgeçmeni kolaylaştırabilir.

Vaiz 7:10’da söylenenler ana babana karşı duyabileceğin öfke ve kızgınlıkla mücadele etmene yardım edebilir. Tüm dikkati geçmişte olanlar üzerinde toplamanın tehlikesiyle ilgili uyarıya dikkat et: “Niçin evelki günler bunlardan daha iyi idiler? deme; çünkü bunun hakkındaki sorgun hikmetle değildir.” Bu yüzden, bir zamanlar içinde bulunduğun koşullar üzerinde durmak yerine, tüm dikkatini şu an içinde bulunduğun durumu en iyi şekilde değerlendirmek üzerinde toplamalısın.

İlk Adımı Atmak

Örneğin, babanla iletişim kurmak için ilk adımı atmayı sen düşünebilirsin. Gerçi, sizi terk eden o olduğuna göre, haklı olarak ilk harekete geçenin de o olması gerektiğini söyleyebilirsin. Fakat o bunu başaramadıysa ve onunla konuşamamak seni üzüyor ve mutsuz ediyorsa ve harekete geçmen durumu düzeltecekse senin bir şeyler yapmana değmez mi? İsa Mesih’in, bazı arkadaşları kendisini incittiklerinde sorunları nasıl ele aldığını düşün. İnsan olarak yaşamının son gecesinde resulleri onu terk etti. Petrus, ne olursa olsun İsa’yla birlikte kalacağını söyleyerek övünmüştü. Buna rağmen o, İsa’yı sadece bir kere değil, tam üç kere inkâr etti!—Matta 26:31-35; Luka 22:54-62.

İsa, Petrus’u kusurlarına rağmen sevmeye devam etti. Dirildikten sonra, İsa ilk adımı atıp Petrus’a özel bir şekilde görünerek  onunla tekrar ilişki kurdu. (I. Korintoslular 15:5) İlginçtir, İsa Petrus’a “Beni bunlardan çok sever misin?” diye sorduğunda, Petrus’un cevabı “Evet, ya Rab, seni sevdiğimi bilirsin” olmuştu. Kendi utanç verici davranışlarına rağmen, Petrus da hâlâ İsa’yı seviyordu.—Yuhanna 21:15.

Petrus’la İsa’nın durumu gibi, babanla senin durumun da göründüğü kadar umutsuz olmayabilir. Eğer onu telefonla aramış, mektup yazmış ya da ziyaret etmiş olsaydın belki de sana karşılık verecekti. Girişte sözlerinden alıntı yapılan Henry şunları söyledi: “Bir keresinde babama mektup yazdım, bana yazdığı cevapta benimle gurur duyduğunu söyledi. Mektubu çerçevelettim ve yıllar boyunca duvarımda asılı kaldı. Hâlâ bende duruyor.”

Benzer şekilde Jale ve kardeşleri de alkolik olan babalarını ziyaret etmek üzere ilk adımı attılar. Jale şöyle dedi: “Çok iyi bir durumda değildi ama yine de onu görmek güzeldi.” Belki ilk adımı atmak, senin için de iyi olacak. Eğer başlangıçta bir karşılık göremezsen, biraz vakit geçmesini bekleyip daha sonra tekrar deneyebilirsin.

Reddedilmenin Yol Açtığı Acıyla Başa Çıkmak

Süleyman bize “aramanın vakti . . . . ve yitirmenin vakti” olduğunu hatırlatıyor. (Vaiz 3:6) Bazen bir genç, çocuklarıyla görüşmek istemeyen bir babayla ilgili acı gerçeği kabullenmek zorundadır. Eğer senin baban da böyleyse belki bir gün, seninle ilişki kurmadığı için ne büyük bir kayba uğradığını fark edecektir.

Bu arada şundan emin olmalısın ki, onun seni reddetmesi, değersiz olduğun anlamına gelmez. Mezmur yazarı şunları bildirdi: “Anam ve babam beni bıraktıkları zaman, RAB beni kayırır.” (Mezmur 27:10) Evet, Tanrı’nın gözünde çok değerlisin.—Luka 12:6, 7.

Bu yüzden, eğer kendini kötü hisseder ya da sıkılırsan, dua ederek Tanrı’ya yakınlaş. (Mezmur 62:8) O’na, tam olarak neler hissettiğini anlat. Seni dinleyeceğinden ve rahatlatacağından emin olabilirsin. Başka bir mezmur yazarı şöyle yazdı: “İçimde kaygıların çokluğunda, senin tesellilerin canımı ferahlandırıyor.”—Mezmur 94:19.

İman kardeşlerinle olan sıcak ilişkiler de bu tür bir reddedilmeyle başa çıkmana yardım edebilir. Süleymanın Meselleri 17:17 şöyle diyor: “Dost her vakit sever; ve sıkıntı için kardeş doğmuştur.” Yehova’nın Şahitlerinin cemaatinde bu tür gerçek dostlar bulabilirsin. Cemaatteki bazı nazırları daha yakından tanımak sana özellikle yardımcı olabilir. Jale’nin kardeşi Polat şunu öneriyor: “Cemaatteki yaşı ilerlemiş kişilerle konuşun, onlar çok yardımcı olabilir. Eğer babanız sizi terk ettiyse, onlara neler hissettiğinizi anlatın.” Cemaatteki nazırlar aynı zamanda, evdeki tamirat işleri gibi önceleri babanın ilgilendiği bazı sorumlulukları ele almana yardım etmek üzere pratik önerilerde bulunabilirler.

Annen de yardım kaynağı olabilir. Gerçi o da duygusal bir baskı altında olabilir. Fakat duygularını saygılı bir şekilde açarsan, hiç şüphesiz buna karşılık elinden geleni yapacaktır.

Aileni Destekle

Babanın yokluğu aileni çeşitli yönlerden etkileyebilir. Temel ihtiyaçları karşılamak üzere annen bir işe, belki de iki işe girmiş olabilir. Sen ve kardeşlerin evle ilgili işlerin sorumluluğunu üstlenmelisiniz. Kutsal Yazılardaki bencil olmayan sevgiyi geliştirirsen, bu tür değişikliklerle başa çıkabilirsin. (Koloseliler 3:14) Bu, olumlu bir tutum edinmene ve kızgınlığı bastırmana yardım edebilir. (I. Korintoslular 13:4-7) Polat şöyle dedi: “Yapılması doğru olan şey aileme yardım etmek; anneme ve kız kardeşlerime yardım ettiğimi bilmek beni mutlu ediyor.”

Hiç şüphesiz babanın evi terk etmesi acı verici bir durumdur. Fakat sen ve ailen, İsa’nın sevgi dolu takipçisi dostlardan oluşan ailemizin ve Tanrı’nın yardımıyla bu durumla başa çıkabileceğinizden emin olabilirsiniz.

[Dipnotlar]

[Sayfa 18’deki resimler]

Bazı gençler babalarıyla iletişim kurmak üzere ilk adımı kendileri attılar