TÜM savaşlara bir son verildiğini görmek ister miydiniz? Ulusal ve uluslararası çatışmaların kuşkusuz, bir şekilde diplomatik bir çözümü olması gerekir. Birçok kişiye göre dünya liderleri işbirliği yapmış olsalardı, savaşlar da ortadan kaldırılabilirdi. Fakat diplomasinin sonuçları herhalde sizi hayal kırıklığına uğrattı. Diplomatlar yüzyıllardır antlaşmalar imzaladılar, çözümler ürettiler ve zirve toplantıları yaptılar; fakat kalıcı olarak çözülen sorunlar çok fazla olmadı.

Mukaddes Kitap, diplomasi ve barış hakkında pek çok şey söyler. Tanrı’nın Sözü şu soruları cevaplar: Diplomasinin barışı sağlamasını günümüzde hangi etkenler engelliyor? Tanrı’yı seven kişiler diplomatik girişimlere karışmalı mı? Gerçek barış sonunda nasıl sağlanacak?

Bazı Mukaddes Kitap kayıtları kişilerin yüz yüze görüşmelerinin nasıl barış getirebileceğini  örnekler. Örneğin Abigail ev halkından öç almaması için Davud ve ordusunu ustalıkla ikna etmişti. (I. Samuel 25:18-35) İsa da barış istemek için en mantıklı yolu elçi göndermek olarak gören bir kralı örnek olarak vermişti. (Luka 14:31, 32) Evet, Mukaddes Kitap bazı diplomasi biçimlerinin anlaşmazlıkları çözebileceğini kabul eder. Peki öyleyse barış görüşmeleri genellikle neden başarıya ulaşamıyor?

Mukaddes Kitap, içinde yaşadığımız zamanın sıkıntılı bir dönem olacağını önceden doğru şekilde bildirdi. Ayrıca Tanrı’nın Sözü İblis Şeytan’ın kötü etkisi yüzünden insanların herhangi bir anlaşmaya yanaşmak yerine “azgın, iyilik düşmanı, hain, inatçı, kibirli” kişiler olacaklarını belirtir. (II. Timoteos 3:3, 4; Vahiy 12:12) Buna ek olarak İsa bu ortamın sonunda “savaş gürültüleri” ve “savaş haberleri”nin duyulacağını da önceden bildirdi. (Markos 13:7, 8, YÇ) Bunların gittikçe daha da yaygınlaştığını kim inkâr edebilir? Bu doğru olduğuna göre uluslararası barışı sağlamak için harcanan çabaların genelde boşa gitmesine şaşırmamak gerek!

Ayrıca şu gerçeği de göz önünde bulundurun: Diplomatlar çatışmaları engellemek için çok çalışıyor olabilirler, fakat her birinin asıl amacı kendi milletinin çıkarını düşünmektir. İşte politik diplomasinin kaçınılmaz özelliği budur. Acaba İsa’nın takipçileri böyle meselelere karışmalı mı?

Mukaddes Kitapta şu öğüt bulunur: “Önderlere, sizi kurtaramayacak insanlara güvenmeyin.” (Mezmur 146:3, YÇ) Bu ayet, niyetleri ne olursa olsun dünyadaki diplomatların kalıcı çözümler bulma yeteneğine ya da gücüne sahip olmadıklarını gösterir.

İsa, Pontius Pilatus önünde sorgulanırken şöyle demişti: “Benim kırallığım bu dünyadan değildir; eğer benim kırallığım bu dünyadan olsaydı, Yahudiler eline verilmiyeyim diye hizmetçilerim uğraşırlardı; fakat şimdi benim kırallığım buradan değildir.” (Yuhanna 18:36) Barış girişimleri genellikle ulusal nefret ve politik bencillikten etkilenir. Bu nedenle İsa’nın hakiki takipçileri bu dünyadaki savaşlara ve diplomatik girişimlere karışmaktan kaçınırlar.

Peki bu, İsa’nın takipçilerinin dünyadaki sorunlara karşı kayıtsız ve ilgisiz oldukları anlamına mı gelir? Onlar insanların çektiği acılara karşı duyarsızlar mı? Hayır. Tam tersine Mukaddes Kitap Tanrı’nın gerçek hizmetçilerini, etraflarında gelişen kötü olaylardan dolayı “dövünüp ağlayan” kişiler olarak tanımlar. (Hezekiel 9:4, YÇ) İsa’nın takipçileri Tanrı’nın, vaat ettiği gibi barışı getireceğine güvenirler. Sizin için barış savaşların sona ermesi anlamına mı geliyor? Tanrı’nın Gökteki Krallığı bunu kesinlikle başaracak. (Mezmur 46:8, 9) Fakat buna ek olarak yeryüzündeki herkesin tam bir güvenlik ve refah içinde yaşamasını da sağlayacak. (Mika 4:3, 4; Vahiy 21:3, 4) Böylesine üstün bir barış, diplomasiyle veya barışı korumak (!) için kurulan insan kuruluşlarının çabalarıyla asla elde edilemez.

Mukaddes Kitap peygamberlikleri ve geçmişte edinilen deneyimler, insan diplomasisinin barış getireceğine güvenmenin sadece hayal kırıklığına yol açabileceğini açıkça gösteriyor. Barış için İsa Mesih’e ümit bağlayanlar ve Tanrı’nın Gökteki Krallığını destekleyenler gerçek barışı elde etme arzularının gerçekleştiğini görecekler. Daha da önemlisi sonsuza dek barış içinde yaşayacaklar!—Mezmur 37:11, 29.