En Doğru Kariyeri Seçtim

ANLATAN SONIA ACUÑA QUEVEDO

Bankadan bir terfi teklifi aldım. Bu, daha iyi bir mevki ve daha yüksek bir maaş anlamına geliyordu. Fakat, tam o sırada uzak bir cemaatte, iyi haberi tamgün duyurmak üzere öncülük daveti de almıştım. Geriye dönüp, geçen 32 yıla baktığımda, çok hikmetli bir seçim yaptığımı anlıyorum.

ANNEM Katolik olarak büyümüştü fakat kilise öğretileri hakkında şüpheleri vardı. ‘Neden insanların yaptığı tasvirler yüceltiliyor?’ diye sorardı. Dinle ilgili gerçekler onun için önemliydi ve cevapları bulmak için kilise kilise dolaştı, ama boşunaydı.

Bir gün annem Tuxtla’daki (Meksika) evimizin önünde oturmuş serinlerken Yehova’nın bir Şahidi geldi. Annem sorularına Mukaddes Kitaba dayalı yanıtlar verilmesinden etkilenmişti, tekrar görüşmeyi kabul etti. Şahit tekrar geldiğinde, annem onu bir Katolik papazla, bir Adventist ve bir de Nazarene Kilisesinin vaiziyle karşıladı. Sebt günüyle ilgili sorusuna sadece Şahit Mukaddes Kitaba dayalı ikna edici bir yanıt verdi. Aslını isterseniz, sadece onun yanında Mukaddes Kitap vardı. Annem altı ay Mukaddes Kitabı inceledikten sonra, 1956’da vaftiz edilip Yehova’nın Şahidi oldu. Ben o zaman sekiz yaşındaydım.

Babamın Samimi Kaygıları

Babam, annemin Mukaddes Kitabı incelemesine karşı çıkmadı. Fakat annem bize, yani iki kızına ve iki oğluna Mukaddes Kitabı öğretmeye ve ibadetlere katılmaya başlayınca babam onun yayınlarını imha etti. Kandırıldığımıza inanan babam Şahitlerin, Tanrı’nın ismi Yehova’yı, kendi Mukaddes Kitaplarına sonradan eklediklerini kanıtlamak için Katoliklerin kitabını kullanmayı denedi. Annem bu ismi onun Mukaddes Kitabından gösterdiğinde babam çok şaşırdı ve Şahitlerle ilgili tutumu değişmeye başladı (Mezmur 83:18).

Meksika’da kızların 15. doğum günleri özel bir olaydır. Ama doğum günü kutlamaları Kutsal Yazılara aykırı olduğundan ben artık kendi doğum günümü kutlamıyordum. * Fakat babam benim için özel bir şey yapmak konusunda ısrar etti. Bu konuyu düşündüm ve şöyle dedim: “Yehova’nın Şahitlerinin önümüzdeki büyük ibadetine sen de gelirsen bana en güzel hediyeyi vermiş olursun.” Teklifimi kabul etti ve Mukaddes Kitaba olan ilgisi arttı.

Bir gece, şiddetli bir fırtınanın ardından babam, yere düşen elektrik kablosuna değince fena halde yaralandı. Hastanedeyken yöremizdeki Şahitler onunla gece gündüz ilgilendi ve babam onların gerçek Hıristiyanlara özgü sevgisini asla unutmadı. O daha sonra halka yönelik hizmete katılmaya başladı ve yaşamını Yehova’ya adadı. Ne yazık ki 30 Eylül 1975’te, programlanan vaftiz tarihinden bir ay önce hayata veda etti. Diriltildiğinde, onu kucaklamayı büyük bir özlemle bekliyoruz (Elçiler 24:15).

Ailemin Olumlu Etkisi

Ablam Carmen, tamgün hizmete her zaman çok değer verirdi. 1967’de vaftiz edildikten kısa bir süre sonra daimi öncü oldu ve duyuru işine her ay yaklaşık 100 saat ayırmaya başladı. Bir süre sonra Meksika’nın iç kesiminde  bulunan Toluca kentine taşındı. Ben de mezun olduktan sonra bankada iş buldum. 18 Temmuz 1970’te de vaftiz edildim.

Carmen tamgün hizmet etmekten çok mutluydu ve beni Toluca’ya gidip onunla birlikte hizmet etmeye çağırıyordu. Bu konuyu düşündüğüm sırada, İsa’nın takipçilerinin sahip oldukları ruhi değerleri Tanrı’yı yüceltmek için kullanmaları gerektiğine değinen bir konuşma dinledim (Matta 25:14-30). Kendime şöyle sordum: ‘Bana emanet edilen ruhi nitelik ve hakikatleri en iyi şekilde değerlendiriyor muyum?’ Bu düşünceler, içimde Yehova için daha fazla hizmet etme isteği uyandırdı.

Seçim Yapma Zamanı

Böylece 1974’te başka bir sahada öncü olarak hizmet etmek üzere başvuruda bulundum. Kısa bir süre sonra işteyken, Toluca’daki bir ihtiyardan telefon geldi. “Seni bekliyoruz, nerede kaldın?” diye sordu. Meğer özel öncü olarak Toluca’ya tayin edilmişim, ama belli ki tayin mektubum postada kaybolmuştu. (Özel öncüler, Yehova’nın teşkilatının onları gönderdiği herhangi bir yerde tamgün hizmet etmeyi kabul ederler.)

Hemen, banka müdürüne oradan ayrılacağımı bildirdim. Müdür elindeki kağıdı sallayarak “bir dakika Sonia” dedi. “Az önce öğrendiğimize göre, müdür yardımcısı olmak üzere seçilen yedi kadından biri sensin. Kurumumuz daha önce hiçbir kadını bu göreve getirmemişti. Bunu kabul etmeyecek misin?” Makalenin girişinde bahsettiğim gibi bu terfi, daha iyi bir mevki ve daha yüksek bir maaş anlamına geliyordu. Yine de müdüre teşekkür ettim ve Tanrı’ya daha fazla hizmet etmeye karar verdiğimi söyledim. “O halde yolun açık olsun” dedi. “Fakat aklında bulunsun, iş arayacak olursan, bankamızın kapısı sana her zaman açık.” İki gün sonra Toluca’daydım.

Meksika’da Özel Öncülük

Carmen’in yanına taşındığımda, o Toluca’da iki yıldır özel öncülük yapıyordu. Yeniden birlikte olmak çok güzeldi. Fakat bu uzun sürmedi. Üç ay sonra annem bir kaza geçirdi, artık birinin ona sürekli bakması gerekiyordu. Yehova’nın Şahitlerinin bürosuna danıştıktan sonra Carmen ve ben, onun eve dönüp anneme bakmasına karar verdik. Carmen 17 yıl boyunca hem anneme baktı hem de hizmetine daimi öncü olarak devam etti. Mukaddes Kitap tetkiklerini inceleme yapmak için eve davet ediyordu, böylece bir yandan da annemle ilgilenebiliyordu.

Sonra 1976’da, bir yanda yoksulların bir yanda zenginlerin yaşadığı bir zıtlıklar kenti olan Tecamachalco’ya tayin edildim. Yaşlı bir bayanla Mukaddes Kitabı incelemeye başladım. Hiç evlenmemişti ve zengin erkek kardeşiyle birlikte oturuyordu. Şahit olmak istediğini söyleyince kardeşi onu evden kovmakla tehdit etti. Yine de bu alçakgönüllü kadın yılmadı ve vaftizinden sonra kardeşi dediğini yaptı. 86 yaşında olduğu halde tüm yüreğiyle Yehova’ya güvendi. Cemaat ona baktı, o da ölene kadar Tanrı’ya sadık kaldı.

Gilead Okulu ve Bolivya

Tecamachalco’da beş harika yıl geçirdim. Sonra, aslı New York’ta olan Gilead Okulunun Meksika’da ilk kez düzenlenen ek programına davet edildim. Annem de Carmen de daveti kabul etmem için ısrar ettiler. Böylece, ruhi anlamda yaşamımdaki en önemli olaylardan biri olan bu on haftalık kursa katılmak üzere, México kentindeki büroya doğru yola koyuldum. 1 Şubat 1981’de mezun olduk ve ben Enriqueta Ayala’yla birlikte (şimdi Fernández) Bolivya’nın La Paz kentine tayin edildim.

La Paz’a vardığımızda, bizi karşılayacak olan kardeşler henüz gelmemişti. “Neden zaman kaybedelim ki?” dedik ve havaalanındaki insanlara şahitlik etmeye başladık. Çok hoş geçen üç saat sonunda bürodan kardeşler geldi. Özür dileyip, karnaval nedeniyle trafiğin tıkalı olduğunu söylediler.

Bulutların Üzerinde Şahitlik

La Paz, deniz seviyesinden neredeyse 3.600 metre yüksekte olduğu için çoğu zaman bulutların üzerinde oluyorduk. Oksijen miktarı düşük olduğundan nefes almak zordu ve  hizmetteyken çabucak yoruluyordum. Bu yoğun nem oranına alışmam bir yılımı aldı ama Yehova’nın desteği, fiziksel zorlukları kat kat aşıyordu. Örneğin, 1984’te bir sabah, kayalık bir dağın tepesindeki bir eve kadar tırmandım. Yorgun argın kapıyı çaldım, bir bayan çıktı. Çok güzel bir sohbetimiz oldu ve birkaç gün içinde tekrar uğrayacağımı söyledim.

Bana, “pek sanmam” dedi. Fakat tekrar gittim ve benden, kızına Mukaddes Kitabı öğretmemi istedi. “Bu ana babaların sorumluluğudur” dedim “ama isterseniz size yardım edebilirim.” Hem teklifimi, hem de benimle Mukaddes Kitabı incelemeyi kabul etti. Okuma yazma bilmediğinden, incelemeye Yehova’nın Şahitlerinin bu gibi durumlar için hazırladığı Learn to Read and Write (Okuma Yazmayı Öğrenin) adlı kitapçık ile başladık.

Zamanla ailedeki çocuk sayısı sekize çıktı. Oraya gittiğimde çocukların birkaçı el ele tutuşup zincir oluşturur ve yamacı tırmanmama yardım ederdi. Sonunda tüm aile, anne, baba ve sekiz çocuk Yehova’ya hizmet etmeye başladı. Kızların üçü öncülük yapıyor, erkeklerden biri de cemaatte ihtiyar olarak hizmet ediyor. Babaları da, 2000 yılında ölünceye dek cemaatte hizmet görevlisi olarak hizmet etti. Bu muhteşem aileyi ve sadakatlerini düşününce öyle mutlu oluyorum ki! Onlara yardım etmeme izin verdiği için Yehova’ya şükrediyorum.

Yeniden Carmen’le

Annem 1997’de ölünce Carmen yeniden özel öncü olarak hizmet etme daveti aldı. 1998’de benim hizmet ettiğim yere, Bolivya’nın Cochabamba kentine tayin edildi. Evet, 18 yıl sonra yeniden birlikteydik ve Carmen görevli vaiz olarak tayin edilmişti. Cochabamba’da çok iyi vakit geçirdik. Orada hava o kadar güzeldir ki halk arasında “kırlangıçlar buradan hiç ayrılmaz” denir. Şimdi, Bolivya’da yüksek bir vadiye kurulmuş olan 220.000 nüfuslu güzel Sucre kentindeyiz. Eskiden buraya Küçük Vatikan denirmiş çünkü çok fazla Katolik Kilisesi varmış. Şu anda kentte Yehova’nın Şahitlerinin beş cemaati var.

Carmen ve ben toplam 60 yılı aşkın bir süredir öncülük yapıyoruz. Yüzden fazla insanın vaftiz edilmesine yardım etmek gibi eşsiz bir ayrıcalığa sahip olduk. Evet, Yehova’ya bütün canımızla hizmet etmenin en doyum verici yaşam yolu olduğuna hiç şüphe yok (Markos 12:30).

[Dipnot]

[Sayfa 15’teki resim]

Bu aileyle Mukaddes Kitabı incelemek için kayalık bir dağa tırmanırdım

[Sayfa 15’teki resim]

Hizmette, ablam Carmen’le (sağda)