Sirkten Neden Ayrıldım?

Anlatan Marcelo Neím

URUGUAY’IN Montevideo kentinde dünyaya geldim. Ana babam Tanrı korkusuna sahip insanlar olduğu halde herhangi bir dinle bağlantıları yoktu. Ben yaklaşık dört yaşındayken annem trafik kazasında hayatını kaybetti. Beni akrabalarım büyüttü ve bana iyi ilkeler aşılamaya çalıştılar. 20 yaşına gelince farklı ülke ve kültürleri görmek için seyahate çıkmaya karar verdim.

Kolombiya’da, sirklerde çıraklık yapmaya başladım. Kalabalıktan yükselen alkışların, gösteri yapanları çok mutlu ettiğini gördüm ve ben de onlardan biri olmak istedim. Bunun için bir bisiklet numarası öğrendim ve gitgide daha küçük bisikletler kullanmaya başladım. Sonunda sadece 12 santimetre uzunluğunda olan, dünyadaki en küçük bisikletlerden birini kullandım. Bisiklet avcuma sığıyordu. Güney Amerika’nın büyük bölümünde ün kazanmaya başladım. 25 yaşında Meksika’ya gittim ve birkaç sirkte çalıştım.

Tüm Yaşamım Değişti

Sirk yaşamını sevmiştim. Bol bol seyahat ediyor, en iyi otellerde kalıyor, en seçkin restoranlarda yemek yiyorduk. Fakat bir yandan da bu yaşam bana anlamsız geliyordu ve gelecekle ilgili hiçbir umudum yoktu. Bir gün yaşamım değişiverdi. Sirkteki sunucu bana, birinden aldığı Vahiy—Görkemli Doruğu Yakındır! * adlı kitabı verdi. Gösteriden sonra sabaha kadar kitabı okudum. Kitabı anlamakta zorlandığım halde, kırmızı canavar ve fahişe hakkındaki açıklama beni çok etkiledi (Vahiy 17:3–18:8). Sonra, aldığım karavanı temizlerken aynı kişiler tarafından yayımlanan Yeryüzündeki Cennette Ebediyen Yaşayabilirsiniz adlı başka bir kitap buldum. * Bu kitap kolay anlaşılıyordu ve okur okumaz iyi haberi duyurmam gerektiğini anladım. Böylece hemen, öğrendiklerimi tanıdığım herkesle paylaşmaya başladım.

Zaman geçtikçe, Yehova’nın Şahitleriyle bağlantı kurma ihtiyacı duydum. Arkadaşıma Vahiy kitabını veren Şahit kız çocuğu, telefon numarasını kitaba yazmıştı. Ona telefon ettim ve babası beni Meksika’nın  Tijuana kentinde yapılan bir büyük ibadete davet etti. Orada gösterilen sevgiden çok etkilendim ve bunun doğru din olduğuna ikna oldum. Sirk nereye giderse, oradaki İbadet Salonunda ibadetlere katılıyor ve kendi başıma dağıtmak için yayın alıyordum.

Sonra, beni doğru yolda olduğuma iyice ikna eden bir olay oldu. Şahitler beni Mesih’in Ölümünün Anılmasına davet ettiler ve Hıristiyanlar için bu olaya katılmanın çok önemli olduğunu açıkladılar. Fakat o akşam sirkin ilk gösterisi vardı ve kesinlikle katılamayacağımı düşündüm. Yehova’ya bu konuda içtenlikle dua ettim ve beklenmedik bir şey oldu. Gösteriden iki saat önce elektrikler kesildi! Böylece Anma Yemeğine katılabildim ve sonra gösteri için sirke döndüm. Anlaşılan Yehova duamı cevaplamıştı.

Bir seferinde bankada sıramı beklerken broşür dağıtıyordum. İsa’nın takipçisi bir ihtiyar beni gördü ve gayretim nedeniyle beni övdü. Beni daha teşkilatlanmış şekilde, bir cemaatle işbirliği yaparak duyuru işine katılmaya teşvik etti. Bunun için hayatımda bazı değişiklikler yapmam gerektiğini nazikçe açıkladı. Bunu nasıl yapacağımı düşündüğüm sırada, ABD’deki bir sirkten dolgun ücretli bir iş teklifi aldım. İki tercih arasında kalmıştım. ABD’ye gitmek istiyordum, fakat bunu kabul edersem bir Şahit olarak yoluma devam edip edemeyeceğimi bilmiyordum. Bu karşılaştığım ilk sınavdı ve Yehova’yı hayal kırıklığına uğratmak istemiyordum. Sirkteki arkadaşlarım buna çok şaşırsa da sirkten ayrıldım, bir cemaate katıldım, saçlarımı kestirdim ve Yehova’ya hizmet edebilmek için hayatımda yapmam gereken başka değişiklikleri yaptım.

Pişmanlıklardan Uzak Doyum Veren Bir Yaşam

Yehova’nın Şahidi olarak 1997’de vaftiz edilmemden kısa bir süre önce, ikinci bir sınavla karşılaştım. Bir kez daha ABD’ye gitme fırsatım oldu, bu defa Miami’de ünlü bir televizyon programında gösteri yapacaktım ve tüm masraflarım karşılanacaktı. Fakat vaftiz edilmek ve adağımın gereğini yerine getirmek istiyordum. Bu nedenle program temsilcilerini şaşkına çeviren bir kararla teklifi reddettim.

Bazıları sirk yaşamını bıraktığım için pişman olup olmadığımı soruyor. Onlara, Yehova’nın dostluğunu ve sevgisini asla önceki yaşamıma değişmeyeceğimi söylüyorum. Tamgün hizmet eden bir incil vaizi olarak yeni kariyerim bana bu dünyada alkış, ün ve servet getirmese de artık kendimi amaçsız hissetmiyorum. Cennet yeryüzünde sonsuza dek yaşamak ve annem dirildiğinde onu karşılamak gibi değerli bir ümidim var, bu da bana doyum veriyor (Yuhanna 5:28, 29).

[Dipnot]