Mukaddes Kitabın Görüşü

Tanrı’ya Tapınmak Zevkli Olabilir mi?

HIRİSTİYAN olduğunu iddia eden biri şunları yazdı: “Tanrı’ya inanıyorum ve O’nu seviyorum. . . . . Fakat . . . . kilise faaliyetlerine katılmaktan sıkılıyorum.” Siz de dinsel faaliyetler hakkında böyle düşünüyor musunuz? Gerçek şu ki, bazıları sıkıldığı, doyum alamadığı ve hayal kırıklığına uğradığı için Tanrı’ya kendi istedikleri tarzda tapınmaya başladı.

Bir gazete, özellikle günümüzde birçok kişinin tapınma tarzını kendilerinin yarattığından söz etti. Fakat böyle bir yol izlemek, Tanrı’ya tapınmaktan sevinç duymak isteyenleri tatmin etmeyebilir. Acaba neden? Çünkü önceki dinsel faaliyetlerinde yaşadıkları hayal kırıklığını tekrar yaşayabilirler.

Bu durumda şu soru doğuyor: Kutsal Yazılara göre yaşamak sıkıcı ve zevksiz mi? Kesinlikle hayır! Örneğin Mukaddes Kitaptaki mezmur yazarlarından birinin şu sözlerine dikkat edin: “Gelin, RAB’be sevinçle haykıralım . . . . Gelin, tapınalım, eğilelim, bizi yaratan RAB’bin önünde diz çökelim” (Mezmur 95:1, 6, YÇ).

Bir başka mezmur yazarıysa Yehova Tanrı’ya hayranlığını şöyle ifade etti: “Bütün dünya üzerinde yalnız sen Yücesin.” Kutsal Yazılarda, Yehova “mutlu Tanrı” olarak adlandırılmaktadır ve O’na tapınanlar hem geçmişte hem de günümüzde sevinçlerini sık sık dile getirmiştir (Mezmur 83:18; 1. Timoteos 1:11).

Sevincin Temeli

Tapınmamızdan sevinç duymamızdaki asıl etken, Yehova Tanrı’nın bize olan sevgisini nasıl gösterdiğini bilmektir. Peki O sevgisini nasıl gösterdi? “Tanrı dünyayı [insanlığı] öyle sevdi ki, biricik oğlunu [İsa Mesih’i] verdi; ona iman eden hiç kimse yok olmasın, hepsi sonsuz yaşama sahip olsun diye bunu yaptı” (Yuhanna 3:16).

Mukaddes Kitabın dediği gibi, Tanrı’nın isteği “her tür insanın hakikatle ilgili tam bilgi edinmesi ve kurtulmasıdır” (1. Timoteos 2:3, 4). Bu, sadece bazı Mukaddes Kitap ayetlerinin ne söylediğini bilmek anlamına gelmez, aynı zamanda okuduklarımızı ‘iyi anlamalıyız.’ Bunun için dikkatli ve ciddi şekilde inceleme yapmamız gereklidir (Matta 15:10). Bunun ödülü, ‘Allah bilgisini bulmak’tır.’ Bu gerçekten de çok zevkli bir uğraş olabilir! (Süleyman’ın Meselleri 2:1-5).

Birinci yüzyılda, Makedonya’nın Veriya kentindeki insanlar böyle bir sevinç yaşadı. Elçi Pavlus, Tanrı’nın sözünü onlara öğrettiğinde “kendilerine anlatılanların doğruluğunu her gün  Kutsal Yazılardan dikkatle araştırarak sözü büyük istekle kabul ettiler.” Eğer onlar için Kutsal Yazıları incelemek sıkıcı ya da zevksiz bir uğraş olsaydı, böyle istekli olmazlardı (Elçiler 17:11).

İsa şöyle dedi: “Ne mutlu doğruluğa aç ve susamış olanlara, çünkü onlar doyurulacaklar” (Matta 5:6). Kıtlıktan sonra düzenli olarak yemek yemeye başlayan insanlar gibi, bugün birçok kişi de ruhi açlıklarının giderilmesinin sevincini yaşıyor. Bu nedenle, Veriyalılar gibi sonuçta böyle kişilerin “birçoğu iman etti” (Elçiler 17:12).

Bir Yaşam Yolu

Birinci yüzyılda Tanrı’nın gerçek hizmetçileri, Elçiler 9:2’de sözü edilen “Yol”da yürümeyi kabul ettiler; bu ilk Hıristiyanların izlediği yeni yaşam tarzıydı. Günümüzde, Tanrı’ya tapınırken sevinç duymak isteyenler de bunu yapmalıdır. Onlar, Mukaddes Kitap hakikatlerinin hem düşüncelerini hem de günlük davranışlarını etkilemesine izin vermeliler.

Bu nedenle elçi Pavlus, Efesos’taki insanları ısrarla şöyle teşvik etti: “Önceki yaşam tarzınıza uyan . . . . eski kişiliği üzerinizden atmalısınız.” Yine de Pavlus’un devamen söylediği gibi onların daha fazlasını yapmaları, yani “gerçek doğruluk ve vefaya dayanan, Tanrı’nın isteğine göre yaratılmış yeni kişiliği giyme”leri gerekliydi (Efesoslular 4:22-24). *

Bu öğüde karşılık verdikçe, yani yaşamımızda Tanrı’nın isteğine uygun değişiklikler yaptıkça büyük doyum ve sevinç duyabiliriz. Bu sevincin kaynağı nedir? Pavlus, Kolose’deki Hıristiyanlara yazdığı mektupta, “Yehova’nın hizmetçilerine yaraşır bir yaşam sürdürerek, O’nu tam anlamıyla hoşnut etmek amacıyla” hayatlarında değişiklikler yapmaları gerektiğini söyledi (Koloseliler 1:10). Evet, yaşamımızın gerçek Tanrı’yı hoşnut ettiğini bilmek bir sevinç kaynağıdır. Ayrıca Tanrı bize, Kendisini “tam” olarak memnun etme imkânı da sağlar. Nasıl mı? Bağışlayarak.

Hepimiz günahkârız; bu nedenle hepimizin Tanrı tarafından bağışlanmaya ihtiyacı var. 1. Timoteos 1:15’deki kayıtta geçtiği gibi, Pavlus “Mesih İsa bu dünyaya günahkârları kurtarmak için geldi” demişti. İsa, yaşamını bizim için feda ettiğinde, günahlarımızın bağışlanmasına olanak sağladı. Böylece, Tanrı’nın gerçek bir hizmetçisi ağır suçluluk duygusundan kurtulur ve rahat bir vicdana sahip olabilir. Tanrı’nın isteğini ciddiye alıp yerine getirdiği sürece, günahlarının bağışlanacağına dair duyduğu güven de onu sevindirir.

Sevincin Başka Bir Nedeni

Gerçek Tanrı’ya tapınmaya başlayan biri yalnız değildir. Mukaddes Kitapta mezmur yazarı Davud şunları yazdı: “Bana: RABBİN evine gidelim, dedikleri zaman sevindim” (Mezmur 122:1). Gerçekten de, düzenli olarak Tanrı’nın gerçek hizmetçileriyle bir araya gelmek, sevincimize sevinç katar.

Yehova’nın Şahitlerinin ibadetlerinden birine katılan biri şunları yazdı: “Oradaki herkes bizi sevgiyle ve büyük ilgiyle karşıladı; bu da toplum olarak birlik içinde olduklarının ispatıydı. Çok sayıda kibar ve özgüven sahibi gencin olması, hem kendileri hem de ana babaları için gurur verici olmalı. Böyle teşvik edici ve canlandırıcı bir deneyim için ne kadar minnettar olduğumu belirtmek istiyorum.”

Belki siz de Davud’un uzun zaman önce yazdığı gibi, Yehova’ya birlik içinde hizmet etme sevincini ve zevkini tadabilirsiniz. Davud, “RABBE sevinç ile kulluk edin, Onun önüne terennümle girin” diye tembihte bulundu (Mezmur 100:2). Gerçek Tanrı’ya samimiyetle hizmet eden herkes, O’na tapınmaktan zevk alacağından emin olabilir.

[Dipnot]

ŞUNLARI MERAK ETTİNİZ Mİ?

▪ Gerçek tapınmanın temeli nedir? (1. Timoteos 2:3-6).

▪ Mesih’in hayatını vererek sağladığı fidyenin sevinç duymamızda nasıl bir rolü var? (1. Timoteos 1:15).

▪ İbadetler, tapınmanızdan nasıl daha fazla zevk almanızı sağlayabilir? (Mezmur 100:1-5).

[Sayfa 10’daki resim]

Mukaddes Kitabı bir arada incelemek zevkli olabilir