Doğal Afetlerin Sonu Yakın

DEPREMLER, savaşlar, kıtlıklar ve hastalıklar. Bunlar İsa peygamberin şu anda yaşadığımız “ortamın sonunun” işareti olacağını söylediği olaylardan bazılarıdır (Matta 24:3, 7, 8; Luka 21:7, 10, 11). Elbette bu olaylara Tanrı yol açmaz. İsa da, Yehova Tanrı da bunlardan sorumlu değildir.

Ancak Tanrı bu olayların işaret ettiği şu gelişmeden sorumlu olacak: Yakında O’nun Krallığı, yani İsa Mesih’in yönetiminde olan ve gökte bulunan bir yönetim gelip O’nun egemenliğini reddeden herkesi yok edecek (Daniel 2:44; 7:13, 14). Bunun ardından yeryüzü barış dolu bir yuvaya dönüşecek ve orada doğal afetlerden korkmaya gerek olmayacak. Tanrı’nın şu vaadi tam olarak gerçekleşmiş olacak: “Kavmım selâmet yurdunda, ve emniyetli meskenlerde, ve rahat yerlerinde oturacak” (İşaya 32:18).

Tanrı’yı Dinleyin ve Yaşayın

Önceki makalelerde açıklandığı gibi, uyarılara kulak vermek hayat kurtarabilir. Bu ilke Mukaddes Kitapta kayıtlı Tanrısal uyarılar  için daha da geçerlidir. Tanrı şu vaatte bulunur: “Beni dinliyen emniyette oturacaktır. Ve kötülükten korkusu olmayıp rahat bulacaktır” (Süleyman’ın Meselleri 1:33).

Yehova’nın Şahitleri, ilhamla yazılmış Sözünü düzenli olarak okuyarak ve öğrettiklerini uygulayarak Tanrı’yı dinlemek için çaba harcarlar. Onlar sizi de bunu yapmaya davet ediyorlar. Evet, Yehova’yı itaatle dinleyen hiç kimsenin gelecekten ve kötülerin başına gelecek felaketten korkmasına gerek yok. Onlar, “selâmet bolluğunda lezzet bulacaklar”ı yeryüzündeki Cennette sonsuza dek yaşayacakları zamanı sevinçle bekleyebilirler (Mezmur 37:10, 11).

[Sayfa 8’deki çerçeve]

YASLI OLANLARA TESELLİ

Bir doğal afet sonucunda ya da başka bir felaket yüzünden, sevdiğiniz birini kaybettiniz mi? Yaklaşık 2.000 yıl önce İsa’nın yakın arkadaşı Lazar genç yaşta öldü. İsa bunu öğrenince Lazar’ın yaşadığı Beytanya köyüne gitti ve onu ölüm ‘uykusundan uyandırdı’ (Yuhanna 11:1-44).

İsa hem Lazar’a ve ailesine duyduğu sevgiyi göstermek hem de Krallığının yönetimi sırasında “mezarlarda olan herkesi” diriltme vaadini gerçekleştireceğine dair güvence vermek için bu mucizeyi yaptı (Yuhanna 5:28, 29). Evet, İsa gelecekteki Cennette Aden’deki isyanın yol açtığı tüm zararı telafi edecek * (1. Yuhanna 3:8).

[Dipnot]

[Sayfa 9’daki çerçeve/resim]

BİR DEPREM HAYATTAKİ ÖNCELİKLERİMİ DEĞİŞTİRDİ

1971’de genç bir anneydim ve opera sanatçısı olmak istiyordum. 1957’de, doğduğum yer olan Winnipeg’den (Manitoba, Kanada), Hollywood’un (California, ABD) yakınlarına taşınmıştım. Amacım, hayatta yapmak istediğim tek şey olan müzikle uğraşmaktı.

Yehova’nın Şahidi olan annem dokuz yıl boyunca her yaz Kanada’dan gelip beni ziyaret ederdi. Her gelişinde benimle Mukaddes Kitap hakkında konuşurdu. O, bu kitabın mutluluk ve aile hayatı hakkında en iyi öğütleri sunduğundan emindi. Annemi severdim ve onu saygıyla dinlerdim. Ancak her gidişinde verdiği yayınları çöpe atardım, çünkü ben hayatıma doğru bir yön verdiğimden emindim.

Şubat 1971’de bir salı sabahı erken saatlerde 6,6 büyüklüğünde bir depremle uyandım. Sağır edici bir gürültü vardı ve sarsıntı çok şiddetliydi. Korku içinde oğlumun yanına koştum ve onun yatağında güvende olduğunu görünce rahatladım. Sarsıntı durduğunda her taraf cam kırıklarıyla doluydu ve dolapların içindekiler yerlere saçılmıştı, yüzme havuzundaki su da avludaydı. Ailem güvende olsa da tekrar uyuyamadım.

Annem bana ‘son günlerden’ bahsetmişti ve bu dönemin bir özelliğinin de “büyük depremler” olduğunu söylemişti (2. Timoteos 3:1; Luka 21:7-11). Her yıl olduğu gibi o yaz da beni ziyarete geldi, ama bu sefer yanında Mukaddes Kitaba dayalı yayınlar getirmemişti. Dokuz yıldır bana şahitlikte bulunmasına rağmen hiçbir sonuç elde edemediği için benim hakikatle ilgilenmediğim sonucuna varmıştı. Oysa ne kadar yanılmıştı! O yaz gelir gelmez onu soru yağmuruna tuttum. Şarkı söylemek ve ün birdenbire gözümde önemini kaybetmişti.

O hafta annemle birlikte yöredeki Yehova’nın Şahitlerinin İbadet Salonundaki toplantıya gittim ve ondan sonra da hemen hemen bütün ibadetlere katıldım. Annem birinin Mukaddes Kitabı incelememe yardımcı olmasını sağladı. 1973’te vaftiz edildim ve bugün Tanrı’nın Krallığı hakkındaki iyi haberi başkalarına duyurmak için ayda ortalama 70 saat harcıyorum (Matta 24:14). Evet, yaşadığım bir deprem Tanrı’ya olan inancımı sarsmadı, tersine güçlendirdi. (Colleen Esparza tarafından anlatılmıştır.)