Hangisinin Hakiki Din Olduğuna Kim Karar Vermeli?

İSA bazı tapınma şekillerini Tanrı’nın kabul etmediğini açıkça söyledi. O, ‘sahte peygamberlerden’ bahsetti ve onları kötü meyve veren ve ‘kesilip ateşe atılan’ bir ağaca benzetti. Ayrıca şöyle dedi: “Bana ‘Efendim, Efendim’ diyen herkes göklerin krallığına erişemeyecek” (Matta 7:15-22).

Hatta İsa kendisini takip ettiğini iddia edecek olan kişiler hakkında şöyle dedi: “Onlara açıkça şöyle diyeceğim: Sizi hiç tanımıyorum! Benden uzak durun, kötülüğün hizmetkârları!” (Matta 7:23). Ayrıca İsa, zamanındaki dinsel liderlerle konuşurken, Tanrı’nın sadakatsiz İsrail milleti hakkında söylediği şu sözlerin onlar için geçerli olduğunu söyledi: “Bana ibadet edip duruyorlar ama boşuna; çünkü öğreti olarak insan emirlerini öğretiyorlar” (Markos 7:6, 7).

Açıkça görüldüğü gibi Tanrı da İsa Mesih de her tür tapınmayı onaylamaz. Dolayısıyla her tür tapınma hakiki tapınma değildir. Bu, sadece tek bir dinin mi hakikati öğrettiği anlamına gelir? Tanrı bazılarını reddetse de, diğer birkaç dini kullanıyor olamaz mı? Ya da Tanrı, dinlerinin ne öğrettiğine bakmadan bireylerin tapınmasını kabul ediyor ya da reddediyor olabilir mi?

 Elçi Pavlus Tanrısal ilhamla şöyle yazdı: “Kardeşler, bu tembihim Efendimiz İsa Mesih’in adıyladır; konuşmalarınız tam bir fikir birliği yansıtmalı, aranızda ayrılıklar olmamalı; aynı zihniyetle ve aynı doğrultuda düşünerek aranızda gereken birliği sağlayın” (1. Korintoslular 1:10). Mukaddes Kitap İsa’nın takipçilerine şu öğüdü de verir: “Aynı düşünüşü ve aynı sevgiyi paylaşın; tek yürek olup fikir birliği içinde kalın” (Filipililer 2:2).

Bu birliğin olduğu yerde tek din var demektir. Bununla uyumlu olarak Mukaddes Kitap “Efendi bir, iman bir ve vaftiz birdir” der (Efesoslular 4:4, 5).

Mukaddes Kitap Kaydı Ne Gösterir?

Yukarıda varılan sonucun Kutsal Yazılara dayalı sağlam bir temeli olduğunu Mukaddes Kitap kaydından açıkça görebiliriz. Bu kaydı incelerseniz, Tanrı’nın, toplumuyla tek bir tapınma sistemi aracılığıyla ilgilendiğini fark edeceksiniz. Tanrı insanlık tarihinin başlarında temsilcisi olarak bazı aile reislerini kullandı. Onlardan başlıcaları Nuh, Abram (İbrahim), İshak ve Yakub’du (Tekvin 8:18-20; 12:1-3; 26:1-4; 28:10-15).

Yakub’un soyundan gelen insanlar Mısır’da köle oldu. Orada acımasız bir zulüm gördülerse de sayıları milyonlara ulaştı. Tanrı onları Kızıldeniz’den mucizevi şekilde geçirerek tutsaklıktan kurtardı. Sonra da onları Kendi toplumu olarak kabul etti ve onlara Musa aracılığıyla kanunlar verdi. Onlar Tanrı’nın ulusu olan eski İsrail milletini meydana getirdiler (Çıkış 14:21-28; 19:1-6; 20:1-17).

Tanrı’nın, İsrail’in etrafındaki ulusların tapınma şekillerini onaylamamış olması dikkate değerdir. Hatta toplumu kanunlarından uzaklaşıp o tapınma şekillerini benimsediğinde onları cezalandırdı (Levililer 18:21-30; Tesniye 18:9-12).

Peki ya diğer uluslardan kişiler hakiki Tanrı’ya tapınmak isterse ne olacaktı? Onların önce eski sahte tapınmalarını bırakmaları, sonra da İsrail’in Yehova Tanrı’ya sunduğu tapınmaya katılmaları gerekiyordu. Onlardan birçoğu Tanrı’nın onayını kazandı ve O’nun sadık hizmetkârları oldu. Onların arasında Kenanlı Rahab ve Moablı Rut gibi kadınlar, Hittî Uriya ve Habeşistanlı Ebed-melek gibi erkekler ve Gibeonlular gibi toplumlar vardı. İsrail’in kralı Süleyman da, bu kişiler gibi Tanrı’nın toplumuyla birlikte hakiki tapınmaya katılmış herkes için yürekten bir dua sundu * (2. Tarihler 6:32, 33).

İsa Yeryüzüne Geldikten Sonra

İsa yeryüzüne gönderildikten sonra öğretileriyle hakiki tapınma için yolu belirledi ve Tanrı’nın amaçlarını göze çarpar şekilde açıklığa kavuşturdu. Tanrı’nın hakiki hizmetçileri zamanla “Mesih’in takipçileri”, yani Hıristiyan olarak adlandırıldılar (Elçiler 11:26). Bu nedenle Tanrı’nın onayını kazanmak isteyen Yahudiler eski tapınma tarzlarını bırakmalıydılar. Onların iki tapınma sisteminden birini izlemek ya da Tanrı’ya tek başlarına tapınmaya karar vermek gibi bir seçenekleri yoktu. Tanrı’nın Sözünde gördüğümüz gibi, Tanrı’nın hakiki hizmetçileri ‘bir imanda’ birleştiler (Efesoslular 4:4, 5).

Tanrı’nın insanlıkla sadece tek bir din aracılığıyla ilgilenmesi bugün bazılarına kabul edilmesi zor, uç bir düşünce gibi gelebilir. Ancak Mukaddes Kitap rehber alındığında varılan sonuç budur. Geçmişte Tanrı’ya kendi bildiği şekilde tapınan birçok kişi zamanla bu gerçeği anladı ve bununla uyumlu davrandı. Onlar Yehova’nın gerçek hizmetçilerine katıldılar ve başlangıçta duydukları şüphenin yerini büyük nimetler ve sevinç aldı. Örneğin Mukaddes Kitap, Habeşistanlı bir adamın Hıristiyanlığı benimsedikten ve vaftiz edildikten sonra “sevinç içinde yoluna devam” ettiğini söyler (Elçiler 8:39).

Bugün de hakiki dini kabul edip uygulayan herkes benzer nimetler tadacak. Peki bu kadar din arasında hangisinin hakiki din olduğunu nasıl tespit edebilirsiniz?

[Dipnot]

[Sayfa 5’teki resim]

Kötü meyveler veren bir dine ne olacak?